بحران در اقلیم کردستان عراق و به ویژه استان کرکوک چشم انداز مشخصی ندارد و به نظر می رسد، دولت اقلیم بیش از هر زمان دیگری و فراتر از محاسبات رهبران خود دچار ضعف و انشقاق شده است.
به گزارش «تابناک»، بخشی از دلایل محاسبات غلط بارزانی بدون شک به آمریکایی ها و موضع آن ها برمی گردد. در همین زمینه، مایکل روبین که مقالات و مطالب زیادی در مورد اقلیم کردستان نوشته، به سیاست های آمریکا در قبال آن پرداخته است.
در این مطلب که در مؤسسه اینترپرایز نوشته شده، آمده است: آمریکا باید از پیچیدگی های منطقه ای خاورمیانه آگاه بوده باشد. در حالی که به راحتی می توان با روایت کردی همدردی بود؛ اما بارزانی یک رهبر نامشروع است. طبق قوانین دولت اقلیم، دوران ریاست جمهوری بارزانی از دو سال پیش منقضی شده است.
برت مک گورک، نماینده وزارت امور خارجه و ریاست جمهوری آمریکا، به ادامه کار بارزانی متعهد است. آمریکایی ها ممکن است فکر کنند که تعهد به یک دیکتاتور آسان تر از روبه رو شدن با یک چشم انداز سیاسی پیچیده باشد؛ اما آن ها در اشتباه هستند.
به موجب قانون، یوسف محمد صدیق رئیس پارلمان اقلیم کردستان باید از سوی آمریکا به عنوان رئیس جمهور اقلیم کردستان تا زمان برگزاری انتخابات شناخته شود. این انتخابات باید به وسیله یک کمیسیون مشترک سازماندهی شود و حرفه ای توسط گروه ها و سازمان های معتبر نظیر سازمان همکاری و امنیت اروپا، مؤسسه دموکراتیک ملی و ... تحت نظارت قرار گیرد.
پیش از رفراندوم 25 سپتامبر، اقلیم کردستان و نمایندگانش در واشنگتن و لندن از مقامات سابق، اندیشکده ها و دانشگاهیان برای سفر به منطقه کردستان و نظارت و مشاهده رفراندوم دعوت کرده بودند و در همین راستا نیز وعده دادند، همه هزینه های آن ها نیز توسط دولت اقلیم کردستان تأمین می شود؛ اما بیشتر آن ها این دعوت را نادیده گرفتند و در خانه هایشان ماندند. واضح است که رفراندوم استقلال بدون هیچ نظارتی تحت دیکتاتوری بارزانی برگزار شد.
وقت آن رسیده که رهبران به مسأله ای بپردازند که 25 سال است آن را نادیده گرفته اند؛ آیا دارایی های مقامات رده بالای اقلیم کردستان به اشخاص تعلق دارد یا احزاب و حکومت؟ بگذارید امیدوار باشیم، به حکومت تعلق دارند. این بدان معناست که اگر بارزانی کنار برود، باید کاخ و مجتمع کوهستانی خود را خالی کند. اجازه بدهید، یک خانه در اربیل بخرد، اما اگر نخواهد با مردم عادی کُرد زندگی کند، پس او یا باید به روستای خود بازگردد یا اینکه به خارج عزیمت کند. پدر بارزانی یک بار به مسکو فرار کرد، ولی او ممکن است ترکیه یا دبی را ترجیح دهد.
در ماجرای رفراندوم، دست های آمریکا ـ یا دقیق تر بگوییم آمریکایی ها ـ چندان تمیز نیست. در هفته های قبل از رفراندوم، بر خلاف بیانیه های رسمی مقامات واشنگتن، کردها از برخی مقامات آمریکایی اطمینان کسب کرده بودند که واشنگتن رفراندوم را تأیید خواهد کرد.
حال باید پرسید، آمریکایی هایی که این اطمینان را به بارزانی داده بودند چه کسانی هستند؟ زمان آن رسیده است که مقامات اقلیم به این پرسش پاسخ دهند. آیا مقامات اقلیم سخنان اعضای کنگره را به درستی تفسیر نکردند؟ یا اینکه آنها بیش از حد به حرف مقامات سابق آمریکایی که منافع تجاری در اقلیم کردستان دارند گوش فرا داده و اعتماد کرده اند؟ هر چه باشد، این یک زیان بزرگ برای منافع آمریکا در عراق و هر جای دیگر است که مقامات آمریکایی از عنوان شغلی سابق خود برای کسب امتیازات شخصی استفاده می کنند.
در پایان، روبین خواستار حمایت آمریکا از کردهای سوریه و ایجاد یک منطقه فدرال در شمال سوریه برای آن ها شد و گفته است، واشنگتن باید بدون توجه به خواسته ها و لفاظی های اردوغان، پ.ک.ک را نیز از لیست گروه های تروریستی خارج کند.
