در دوره جدید مدیریت شهری و به ویژه در بخش های فرهنگی و هنر، نه تنها تلاش مضاعفی برای بهبود تسهیلات فرهنگی و اجتماعی در شهر تهران صورت نگرفته است، بلکه ظاهرا از هر آنچه در دوره مدیریت قبلی، در این زمینه ایجاد شده بود، امروزه از هنرمندان دریغ می شود.
به گزارش «تابناک»؛ هزینه تبلیغات در سینمای ایران، بیش از حد انتظار است و اگر یک فیلم سینمایی قرار باشد از تبلیغات گسترده شهری در پایتخت برخوردار باشد، باید بودجه بسیار کلانی را کنار بگذارد که ممکن است از هزینه تولید اثر نیز بیشتر باشد. صداوسیما نیز تبلیغات فیلم‌های سینمایی را محدود کرد و تبلیغ‌های پخش شده از تلویزیون نیز به گونه‌ای ممیزی می‌شوند که جذابیت اندکی دارند.
برخی سینماگران کوشیدند از طریق شبکه‌های ماهواره‌های فارسی زبان به تبلیغ آثارشان بپردازند؛ اما در نهایت تحت پیگرد قرار گرفتند و به اجبار سراغ راه‌های سنتی رفتند، ولی شرایط تغییری نکرده بود. در گذشته، شهرداری تهران متهم بود به اشخاص خاصی امکان بهره برداری از بنرهای شهری را می‌دهد و اغلب سینماگران از این امکان بی‌بهره بودند و بنابراین، تصور می‌شد پس از وقوع تغییرات مدیریتی، شاهد رفع این سوءتفاهم‌ها باشیم.
پس از انتخاب نجفی به عنوان شهردار تهران و انتصاب صالحی امیری به عنوان معاون امور اجتماعی و فرهنگی، انتظار می‌رفت که فرصت‌ها و امکانات برابر در اختیار هنرمندان و به ویژه سینماگران قرار گیرد؛ اما حتی پس از برگزاری نشست مشترک سینماگران و شهردار تهران اتفاقی رخ نداده و هیچ امکاناتی ـ حتی چند بنر از هزاران بنر شهر تهران ـ به اهالی فرهنگ و هنر اختصاص نیافته است.
این در حالی است که شهرداری تهران درصد قابل توجهی از بلیت فروشی سینماها را نیز صاحب می‌شود و در واقع نه تنها امکاناتی در اختیار سینماگران قرار نمی‌دهد، بلکه از درآمد محدود فیلم‌های سینمایی نیز کسب درآمد می‌کند! در گذشته این پیشنهاد مطرح شد که شهرداری تهران ضمن عدم دریافت سهم خود از بلیت فروشی به نفع اهالی سینما، شماری از بنرهای شهری نیز صرفاً در اختیار تبلیغ آثار هنری قرار گیرد، ولی هر دو پیشنهاد ناشنیده قلمداد شد.
در همین زمینه، به کشورهای فعال در حوزه هنر اشاره و یادآوری شد، متأسفانه ظرفیت‌های شهری نیز به خوبی بهره برداری نمی‌شود و در حالی که هر تیر برق در تهران همچون شهرهای اروپایی می‌تواند فرصتی ارزان قیمت برای تبلیغات تئاتر، موسیقی، سینما و دیگر برنامه‌های فرهنگی و هنری باشد، ظرفیت‌های تبلیغاتی در چند بخش مشخص محدود شده و در واقع نه ارائه کنندگان این تبلیغات از این ظرفیت بهره برداری می‌کنند و نه هنرمندان امکان بهره مندی از این ظرفیت‌های بکر را دارند.
در چنین فضایی، تهیه کننده سینما که سرمایه‌اش را در حال نابودی می‌یابد و فیلمش بدون تبلیغات حتی توان بلیت فروشی به اندازه بازگرداندن سرمایه اولیه‌اش را نیز ندارد، چاره‌ای جز پناه بردن به هر روش ممکن برای تبلیغ نمی‌یابد و طبیعتاً شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان ـ که متءسفانه مخاطب بسیار گسترده‌ای دارند ـ با بسته‌های تبلیغاتی بسیار ارزان قیمت ـ نسبت به نمونه‌های داخلی ـ به راحتی این تهیه کنندگان را جذب می‌کنند.
در چنین شرایطی از چند شب گذشته، شبکه PMC که به عنوان قدیمی ترین شبکه موزیک ایرانی فعالیت می‌کند، اقدام به پخش مکرر ویدیو کلیپ فیلم «قاتل اهلی» به کارگردانی مسعود کیمیایی و تهیه کنندگی منصور لشکری قوچانی کرده و البته مشخص نیست این اتفاق با هماهنگی تهیه کننده رخ داده، یا این شبکه خودسر چنین اقدامی کرده و همان حرکتی که GEM به آن متهم شده بود، اکنون توسط این شبکه رخ می‌دهد.
در واکنشی دیگر که بعید است بدون هماهنگی تهیه کننده رخ داده باشد، در سطح شهر تهران شمار قابل توجهی از پوسترهای قاتل اهلی بر در و دیوار چسبانده شده است. چنین تصور می‌شود، تهیه کننده این فیلم سینمایی کوشیده عدم اختصاص بنرهای شهری به فیلم مسعود کیمیایی را با این کار جبران کند. به نظر می‌رسد، در شهرداری تهران، جایی برای اهالی فرهنگ و هنر نیست و سینماگران برای دریافت ظرفیت‌های حداقلی، باید راه دشواری را ادامه دهند.
در دوره جدید مدیریت شهری و به ویژه در بخش های فرهنگی و هنر، نه تنها تلاش مضاعفی برای بهبود تسهیلات فرهنگی و اجتماعی در شهر تهران صورت نگرفته است، بلکه ظاهرا از هر آنچه در دوره مدیریت قبلی، در این زمینه ایجاد شده بود، امروزه از هنرمندان دریغ می شود.
نگران بقیه اید؟ 
فرمایش شما تا بخشی درست هست. اما موضوع بحث، مقایسه بین رفتار سیاستمداران و برخی مردم در اعتراض به یک گروه و چشم پوشی و حمایت از گروهی دیگر است 
