بعد از پایان جنگ جهانی دوم و شروع جنگ سرد بین منطقه تحت تصرف شوروی و منطقه تحت تصرف آمریکا, انگلستان و فرانسه دیواری ساخته شد که بزرگترین نماد جنگ سرد بود و به آن لقب پرده آهنین را داده بودند. این دیوار به مدت 28 سال شهر برلین را به دو منطقه شرقی و غربی تقسیم می‌کرد و نهایتا در سال 1989 با بهبود تدریجی روابط بین شرق و غرب و سیاست دموکراسی‌سازی حکومت کمونیستی شوروی در کشورهای اروپایی شرقی تحت نفوذ خود, دولت کمونیستی مجارستان درهای خود را بر روی غرب گشود و با باز شدن مرزهای بین مجارستان و اتریش از آنجایی که مهاجرت بین دو کشور کمونیستی ممنوع نبود ساکنان آلمان شرقی که مجاز به رفت‌وآمد به مجارستان بودند از طریق این کشور و نیز چکسلواکی به آلمان غربی و سایر کشورهای اروپای غربی رفتند.چندی بعد دولت ایگون کرنس که بعد از کناره گیری اریک هوکنر به رهبری آلمان شرقی رسیده بود. تصمیم گرفت به ساکنان برلین شرقی اجازه دهد تا برای سفر به برلین غربی تقاضای ویزا کنند.با این تصمیم ده‌ها هزار نفر از ساکنان برلین شرقی خود را به محل‌های مشخص شده رساندند تا از مرز عبور کنند اما نگهبانان که آمادگی برای همچین جمعیتی آمادگی نداشتند مجبور به باز کردن مرز شدند در حالی که در آن طرف مرز، اهالی برلین غربی برای استقبال از همشهریان سابقشان جمع شده بودند. به این ترتیب نهم نوامبر ۱۹۸۹ به روز فروپاشی دیوار برلین تبدیل شد. این دیوار ظرف روزها و هفته‌های بعد و توسط کسانی که از دیگر نقاط آلمان شرقی خود را به برلین رسانده بودند به تدریج تخریب شد. فروریختن دیوار برلین، اولین قدم در راه اتحاد مجدد دو آلمان بود که سرانجام در سوم اکتبر ۱۹۹۰ صورت گرفت
