در ماههای پایانی جنگ جهانی دوم نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و نیروی هوایی آمریکا عملیاتی انجام دادند که تا به این روز یکی از پرمناقشهترین عملیاتهای جنگ جهانی دوم به شمار میرود، بمبباران درسدن، شهری غیرنظامی و بی دفاع که از 13 تا 15 فوریه 1945، 2400 تن مواد منفجره و 1500 تن بمب آتشزا روی آن ریخته شد.بمباران شهرها و کشتار غیرنظامیان در جنگ جهانی دوم چیز جدیدی نبود، هر دو طرف جنگ از کشتار غیرنظامیان به منظور کاهش توان اقتصادی و تضعیف روحیه دشمن استفاده کرده بودند. شمار بالای کودکان یتیم و خانوادههای از هم پاشیده و بیخانمان فشار اجتماعی و اقتصادی روی دشمن وارد میکرد که باعث سرعت بخشیدن به پایان جنگ میشد. دو مورد از معروفترین این اقدامات، بمباران هامبورگ توسط متفقین با 42600 کشته و 37000 زخمی و بمباران لندن توسط آلمان معروف به بلیتس با حدود 43000 کشته و 46000 زخمی است. اما بمباران درسدن حتی با چنین استراتژی غیراخلاقی و خشنی نیز قابل توجیه نیست، بمباران درسدن در اواخر جنگ جهانی رخ داد، آلمان در تنگنا بود و توان نظامی زیادی برای آن باقی نمانده بود، پیروزی قطعی بود و هیتلر در سنگر با استراتژیهای ناممکن نیروهایی که تنها روی نقشه وجود داشتند هدایت میکرد. با این که توجیه بریتانیا برای بمباران درسدن تسهیل پیشروی روسیه به سمت آلمان بود اما در این که آیا این بمباران از نظر نظامی واقعا ضروری بود یا نه همچنان جای شک و تردید بسیاری وجود دارد.