مه دخت فریبای پریوش تو کجایی از من شده ای خسته و از عشق فراری
من پای تو ماندم که به اثبات رسانم تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری
بی گمان به گریه میرسم نه نگو به تو نمیرسم وای من تورا ندارم
عطر تو برای منن نفس خانه ام بدون تو قفس نه نرو نمیگذارم
جان و دل میبری چون نشد خبری بی وفا وفا نداری
میبری دل مرا ماه من بگو چرا قصد آمدن نداری
مه دخت فریبای پریوش تو کجایی از من شده ای خسته و از عشق فراری
من پای تو ماندم که به اثبات رسانم تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری
بی گمان به گریه میرسم نه نگو به تو نمیرسم وای من تورا ندارم
عطر تو برای منن نفس خانه ام بدون تو قفس نه نرو نمیگذارم