«ژوزف موریس راول / Joseph Maurice Ravel» آهنگساز و نوازنده فرانسوی، اگرچه آهنگسازی نسبتاً معاصر است و تا دهه ابتدایی قرن بیستم در قید حیات بود، اما آثارش بسیار استوارتر از موسیقی‌های این دوران به نظر می‌رسد. راول از آهنگسازان بسیاری تأثیر پذیرفته اما همانطور که ولادیمیر یانکلویچ در زندگی نامه‌اش می‌گوید هیچ یک از این تأثیرات به صورت مسلط و غالب نیست و موسیقی راول همچون موسیقی دبوسی از اصالت کامل برخوردار است. در واقع نمی‌توان راول را در سبک هنری ویژه‌ای طبقه‌بندی کرد؛ او نه کاملاً مدرن بود نه کلاسیک. او نیز همچون دبوسی از کاربرد موسیقی امپرسیونیست برای توضیح آثارش خودداری می‌کرد و به هیچ وجه با آن موافق نبود و می‌پنداشت که این سبکی است که فقط در نقاشی وجود و معنا دارد. راول همچنین برخلاف آهنگساز همدوره خود استراوینسکی، هرگز موسیقی تونال را رد نکرد و در استفاده از صداهای نامطبوع امساک می‌ورزید؛ چیزی که مانع از آن نمی‌شد که همیشه در پی یافتن راه‌هایی نو در هارمونی و سازبندی باشد. «بولرو / Bolero» از مشهورترین قطعات موریس راول برای ارکستر است که هنر سازبندی او در آن به خوبی مشهود است. اجرای زنده این قطعه را به رهبری گوستاوو دودامل رهبر ارکستر و آهنگساز ونزوئلایی در تابناک می‌بینید و می‌شنوید.
