ری بن در سال 1937 توسط «بوش و لومب /Bausch & Lomb» و پس از سفارش تولید عینک‌های آفتابی از سوی نیروی هوایی آمریکا تاسیس شد. شرکت بوش و لومب توسط دو مهاجر آلمانی به نام‌های «جاکوب بوش» و «هنری لومب» در سال 1853 تاسیس شده بود. در حقیقت، نیروی هوایی آمریکا برای حفاظت از چشم خلبانان خود در برابر اشعه‌های مخرب خورشید و در عین حال حفظ پرستیژ آنها، تولید عینک‌های آفتابی را به این شرکت سفارش داد. در هفتم می 1937 بوش و لومب حق انحصاری مدل مشهور خود به نام «ری بن خلبان / The Ray Ban Aviator» را ثبت کردند. لنزهای سبز رنگ این عینک مانع نفوذ اشعه‌های فرابنفش و فروسرخ به داخل چشم می شد. فریم فلزی و طلا اندود آن نیز فوق العاده سبک بود. این مدل خیلی زود مورد توجه خلبانان نیروی هوایی آمریکا قرار گرفت و از آن زمان لقب «عینک‌های خلبانی»، اصطلاحی که امروزه تمامی عینک‌های آفتابی با طراحی مشابه با نمونه اصل ری بن را شامل می شوند، متولد شد. در سال 1952، ری بن سنت شکنی کرده و با کنار گذاشتن فریم‌های فلزی، محصولی جدید با فریم پلاستیک سخت به نام «ری بن وی فرر/ The Ray Ban Wayfarer» را روانه بازار کرد. این مدل نیز به سرعت محبوب شد و با گذر از مرزهای اجتماعی-اقتصادی و فرهنگی، شاهد تولید انبوه خود بود. وی فرر در ابتدا برای استفاده مردان طراحی شده بود، اما بانوان نیز پس از اندک مدتی جذب طراحی و فریم براق آن شدند. استفاده عینک آفتابی وی فرر توسط "آدری هیپبورن" در فیلم سینمایی "صبحانه در تیفانی" که در سال 1961 اکران شد، موجب شهرت بیش از پیش این فریم شد. طی دهه‌های 50 و 60 میلادی فریم‌های وی فرر به عنوان عینک آفتابی افراد مشهور از «باب دیلن» تا «اندی وارهول»، «جیمز دین»، «مریلین مونرو»:، «جان لنون» و تعداد بیشماری از مردم آمریکا و جهان شناخته می شد. ری بن در دهه‌های بعد فراز و نشیب‌های فراوانی داشته اما همچنان یکی از برندهایی است که عموم مردم عینک آفتابی را با آن در خاطر می‌آورند. برترین طرح‌های عینک ری-بن در حد فاصل 2008 تا 2018 را در تابناک می‌بینید.
