گلستانی گفت: کودکان معمولا در سنین بین ۴ تا ۶ سالگی حرف‌هایی می‌زنند که در واقعیت وجود ندارد و از دید ما دروغگویی به نظر می‌آید، ولی در حقیقت خیال پردازی ذهنی آنهاست.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، سارا گلستانی روانشناس و مشاور خانواده گفت: به دلیل ویژگی خود محوری که در کودکان وجود دارد، طبیعی است کودک حرف هایی بزند که در واقعیت وجود ندارد، زیرا آنها همه آن چه که در ذهنشان می گذرد را به صورت واقعی تصور می کنند و از دید آنها هر چه که می گویند واقعی است؛ آنها تصور می کنند که تخیلاتشان واقعیت دارد و نمی توانند بین واقعیت و تخیل تفکیک قائل شوند.
وی در ادامه بیان کرد: دلیل اینکه کودکان حرف هایی می زنند که در واقعیت وجود ندارد، این است که در واقع آن ها دارند در مورد دنیایی که در ذهنشان هست با اطرافیانشان حرف می زنند و ممکن است این ویژگی از دید خانواده و اطرافیان دروغگویی محسوب شود.
این روانشناس خاطر نشان کرد: ممکن است کودکان ماجراهایی را با هیجان تعریف کنند که اصلا اتفاق نیفتاده است و این به دلیل قوه تخیل بالای کودک است که از آن بهره می گیرد. در این هنگام خانواده ها نیاز نیست تلاش کنند تا به کودک ثابت کنند که دروغ می گوید؛ کافی است صبور باشند و درک کنند که این ویژگی در این سنین طبیعی است.
گلستانی عنوان کرد: خانواده باید سعی کنند در بازی های تخلیلی کودک همراه شوند واگر والدین متوجه شوند که رویا پردازی و خیال پردازی کودک بیش از حد است و دارد به او آسیب می زند، باید با بازی هایی که با کودک می کنند وارد تخیلات او شده و به مرور زمان واقعیت را با او در جریان بگذارند.
وی در پایان گفت: اگر خیال پردازی های کودک در حد طبیعی است و به او آسیبی نمی زند، نیازی نیست به او متذکر شوید که دارد اشتباه می‌کند و دروغ می گوید، بلکه باید به عنوان یک دوست با او همراه شوید و با تخیلات او پیش بروید.
