در تاریخ یکم مرداد ماه سال ۱۳۹۰ عقربه‌های ساعت به ساعت ۱۶ که رسید، ناگهان خبری تلخ در جامعه منتشر شد که حکایت از اقدام جنایتکارانه یک گروه تروریستی ناشناس داشت؛ افرادی که در یک برنامه طرح ریزی شده دقیق مأموریت خود را پیش چشمان همسر و دختر خردسال شهید رضایی نژاد عملیاتی کردند و صحنه ای دیگر از مظلومیت جوانان متعهد ایران اسلامی را به نمایش گذاشتند.
به گزارش «تابناک»، داریوش رضایی نژاد بهمن ماه سال ۱۳۵۶ در شهرستان آبدانان از شهرستان‌های استان ایلام به دنیا آمد. هوش او از همان اوایل کودکی در سخنان و نیز پشت کار بی نظیرش آشکار بود. وی سال سوم ابتدایی و بعد از آن مقطع دوم راهنمایی را طی تابستان گذراند و بدین ترتیب زودتر از هم کلاسی‌های خود در تیر ماه ۱۳۷۳، در ۱۶ سالگی دیپلم خود را گرفت و در طی مسابقات علمی استان ایلام نیز چندین بار موفق به کسب مقام اول شد.
داریوش رضایی نژاد در مهر ماه سال ۱۳۷۳ وارد دانشگاه مالک اشتر اصفهان شد و در رشته مهندسی برق (گرایش قدرت) شروع به تحصیل کرد. او بعد از هفت ترم با کسب رتبه اول، به عنوان دانشجوی برتر دانشگاه، فارغ التحصیل شد.
وی بلافاصله بعد از فارغ التحصیلی در مراکز مهم تحقیقاتی و علمی کشور به عنوان پژوهشگر شروع به کار کرد و در همان سال (۱۳۷۸)، در دانشگاه ارومیه مشغول ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد شد.
رضایی نژاد که یک سال بعد از ورود به دانشگاه ارومیه ازدواج کرد و صاحب یک فرزند دختر شد، در سال ۱۳۹۰ در دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی در مقطع دکتری پذیرفته شد، اما قبل از آن که بتواند این مرحله از تحصیل را به پایان برساند در یکم مرداد ماه سال ۱۳۹۰ توسط سرویس جاسوسی موساد به شهادت رسید.
داریوش رضایی نژاد به جهت فعالیت‌های علمی و نگاشتن چندین مقاله مهم در حوزه تخصصی خود، هم چنین اجرای چندین طرح تحقیقاتی، بار‌ها از دانشگاه‌های معتبر اروپایی جهت فعالیت‌های پژوهشی و ادامه تحصیل دعوت به همکاری شده بود، اما به علت احساس تعهد به کشور خود هیچ یک از این فرصت‌ها را نپذیرفت.
همسر شهید رضایی نژاد درباره این پیشنهاد‌ها به رسانه‌ها گفته است: قبل از شهادت، پیشنهاد‌های زیادی به همسرم می‌شد تا تحصیلات خود را در کشور‌های اروپایی ادامه دهد. به طوری که پس از ترور او بررسی‌هایی که از سوی دستگاه‌های امنیتی انجام شد، نشان داد که از حدود پنج سال قبل کار بر روی داریوش شروع شده بود تا اگر بتوانند او را جذب و یا تخلیه اطلاعاتی کرده و در نهایت اگر نشد او را ترور کنند. قرار بر این بود که ترور همسرم نیز زمانی اتفاق بیافتد که آن‌ها از جذبش نا امید شده باشند.
وی در همین رابطه ادامه داد: من به داریوش می‌گفتم چرا قبول نمی‌کنی؟ اصرار‌هایی که من می‌کردم به دلیل محدودیت‌هایی بود که کار وی برای ما ایجاد کرده بود. چون نمی‌دانستم پیشنهاد‌ها چه دلیلی دارد و تنها به خاطر آن که تمام امکانات رفاهی برای ما در نظر گرفته می‌شد، جای پیشرفت را در آنجا می‌دیدم، اما داریوش حتی یک بار هم به این ایمیل‌ها پاسخ نداد.
شهید رضایی نژاد در چند سال آخر حیات خود، در کنار تدریس و تحقیقات، مسئول اجرای بسیاری از طرح‌های تحقیقاتی در دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی و خواجه نصیرالدین طوسی نیز بود.
نماینده دانشگاه شهید بهشتی در امور اجرایی و همکاری با سازمان انرژی هسته‌ای، عضو انجمن هسته‌ای ایران، مدیر گروه کاربرد پرتو‌ها، عضو شورای آزمایشگاه مرکزی دانشگاه، عضو شورای فناوری دانشگاه، عضو کمیته تخصصی فنی و مهندسی هیئت ممیزه، مشاور جمهوری اسلامی ایران در پروژه سزامی، برگزار کننده چهار کمیته علمی و کارگاه آموزشی، از فعالیت‌های کاری شهید رضایی‌نژاد است.
همسر شهید رضایی نژاد درباره ویژگی این شهید علمی نیز به رسانه گفته است: داشته‌های داریوش فراوان بود، اما با این وجود بر نفس خود تسلط داشت و هرگز بر خودش غره نمی‌شد.
وی می‌افزاید: همسرم در بحث کارگاهی یک مهندس به تمام معنا بود. ایشان به معنای واقعی مهندس بودند، نه به آن معنایی که رایج در سطح کشور است و داریوش کسی بود که باید حتما بحث‌های علمی را به نتیجه می‌رساند، آن قدر آزمایش می‌کرد تا به متیجه می‌رسید.
همسر شهید رضایی نژاد درباره اینکه بعد از شهادت همسرش چه کسی بیشتر از همه به او دلداری داد، گفت: همسر شهید شهریاری بیشتر از همه به من دلداری دارد، هیچ کس اندازه وی نمی‌توانست من را آرام کند.
وی هم چنین عنوان می‌کند که: بعد از ترور همسرم همه بستگان و حتی همسایه‌ها از ما سوال می‌کردند که شما با چه کسی مشکل داشتید و چه کسی دشمن شما بوده که این اتفاق افتاده؛ زیرا همه تصور می‌کردند که این یک مسئله شخصی است.
حیدر مصلحی، وزیر اطلاعات دولت دهم در مراسم سالگرد شهادت شهید رضایی نژاد در سال ۱۳۹۱ گفت: ترور شهید رضایی‌نژاد از پیچیدگی خاصی برخوردار بود. این ترور ویژگی خاصی داشت و آن متفاوت بودن آن نسبت به ترور‌های قبلی بود. تروریست‌ها قصد داشتند دستگاه اطلاعاتی ما رامنحرف کنند. در ترور شهید رضایی‌نژاد به‌خلاف ترور‌های قبلی از اسلحه کلاش و تیراندازی استفاده شد.
فریدون عباسی دوانی، رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران در مورد خصوصیات شهید رضایی نژاد معتقد است: نداشتن بخل علمی از خصوصیات بارز این شهید بزرگوار بود.
وی هم چنین در مورد دیگر محاسن وی تصریح کرده است: شهید رضایی نژاد در ۲۰ سالگی و پس از گرفتن مدرک کارشناسی وارد خدمت علمی به کشور شد و تلاشی مستمر برای کسب علم داشت و همواره سعی می‌کرد زکات علمی را که به دست می‌آورد، از طریق نشر آن پرداخت کند.
در مجموع در مورد این شهید بزرگوار باید گفت، شهید داریوش رضایی نژاد، نماد علم، تعهد، آمیختگی علم و ایمان و پیشرفت برای جمهوری اسلامی ایران است. امید این است که جوانان این دیار با ادامه راه آن شهید پیشرفت روز افزون در عرصه علم و فناوری را برای کشورمان رقم بزنند.
