نپرس ازم چه مرگمه
نمیتونم بفهممت، دیگه تو رو
گذشته سِیلش از سرم
فقط شکستم از همه، تو هم برو
آینه قدی، توش یه مردِ پاشیده زخمی
که زندگیشو قاب کرد و بخشید
تا باشه نزدیکتر به اون، کسی که عاشقش نموند
آسمون، بذار برات ببارم و
ببین چه فصلی دارم و خاموش بکن ستارمو
آسمون، بذار برات ببارم و
ببین چه فصلی دارم و خاموش بکن ستارمو
نقاب میزنم که حتماً منو گم کنی
برو دورِ دور، تا راهِ برگشتنو گم کنی
کوچههای بن بست، مسیرِ خاطرات مُردست
ببین که جمعهست بینمون، کسی نموند جز آسمون
آسمون، بذار برات ببارم و
ببین چه فصلی دارم و خاموش بکن ستارمو
آسمون، بذار برات ببارم و
ببین چه فصلی دارم و خاموش بکن ستارمو