ای مردم آزاده کجایید کجایید؟
آزادگی افسرد بیایید بیایید
مانا که به یک زاویۀ خانه حریقیست
هین جنبشی از خویش که از اهل سرایید
با چاره گری و خرد خویش به هر درد
در مشرق رنجور دوایید شفایید
در قصه ی تاریخ چو آزاده بخوانید
مقصود از آزاده شمایید شمایید
کجایید؟ بیایید شفایید
فر همایید کجایید کجایید؟
«مردم آزاده» یکی از اشعاری که علی اکبر دهخدا در حمایت از مصدق پس از تبعید نخست وزیر وقت ایران به احمدآباد خواند. پشتیبانی‌های مستمر دهخدا از دولت مصدق و یاران نزدیک او چون دکتر فاطمی باعث شد حقوقی را که مجلس برای همه‌ی عمر او تصویب کرده بود، قطع کنند. خود او در این باره گفته است: «نان بخور و نمیری که مجلس‌های قبل برای تا آخر عمر من و بازماندگان من تعیین کرده بودند، حالا به گناه آن که گفته‌ام که او در دو جمعیت بین‌المللی (شورای امنیت و دادگاه بین‌المللی لاهه) حقانیت ما را در امر نفت به اثبات رسانید، یعنی دکتر محمد مصدق، در خور حبس و تبعبد نیست، بریدند. عیب ندارد از گرسنگی مردن من، تاج افتخار دیگری است که به من داده می‌شود.» این شعر توسط شهرام ناظری به همراه گروه عارف به رهبری پرویز مشکاتیان با تغییراتی اجرا شد که اکنون این اجرای قدیمی را در تابناک می‌بینید و می‌شنوید.
