استفاده از پلان آزاد در «محیط‌های اداری /Open Office» در اوایل سال ۱۹۵۰ آغاز شد. در ابتدا، ایده این که محیط‌های کاری از اتاق‌های محدود و بسته به محیط‌های باز و بدون پوشش تبدیل شوند، مخالفان و منتقدان زیادی داشت. اما به تدریج به یکی از محبوب ترین روشهای طراحی دفاتر اداری تبدیل شد. استفاده از محیط‌هایی که باز و بدون مرز بندی بودند باعث شد تا بسیاری مزایای این نوع طراحی به مرور زمان خود نمایی کنند. استفاده از فرصت‌های بیشتر برای مشاهده و آموختن از نیروهای خبره و یادگیری نا خودآگاه در اثر کار کردن کنار با تجربه‌ها، از اولین بازخورد‌های این نوع طراحی دفاتر کار بودند. اما به تدریج با فراگیر شدن این طرح ها ایرادات آنها مشخص تر شد. یکی از مشکلات کپی های ناقص و بدون توجه به جزئیات از طرح اصلی این دفاتر بود.
در این ویدیو به بررسی تاریخچه این دفاتر از ابتدا تا به امروز می‌پردازیم و نقاط قوت و ضعف آنها را بررسی می‌کنیم.
