فواد حجازی یکی از موزیسنهای شناختهشده موسیقی پاپ ایران در سه دهه اخیر است. او به تازگی در گفت وگویی به برخی از پشت پردههای جالب موسیقی اشاره کرده است. در بخشهایی از این گفت و گو آمده است: «آشنایی با کاوه یغمایی در هنرستان، مسیر شنیداری من را عوض کرد... سال 68 با شادمهر و برادران پیغمبری یک کنسرت خانگی گذاشتیم که آنجا با خشایار اعتمادی و علیرضا عصار آشنا شدم... بعد از گرفتن دیپلم به ارکستر سمفونیک مراجعه کردم اما آقای مرادخانی علناً گفت در آنجا جایی نداریم و باید فکر دیگری کنیم... اواخر دهه شصت با شادمهر، محمدرضا عقیلی، بهنام ابطحی، علیرضا عصار و رامین یوسفزمانی گروهی تشکیل دادیم که به ما مجوز ندادند و مجبور شدیم در مجالس عروسی مشغول شویم... از ترفندی که در خالتور زدن یاد گرفته بودیم، سالها در کنسرتها استفاده کردیم... با خشایار اعتمادی خیلی اختلاف سلیقه داشتیم که البته به ضرر خودش تمام شد... بابک بیات را در زمینه تنظیم خیلی حرفهای نمیدانستم اما استاد ملودیپردازی بود... خشایار خیلی زود اختلافات را نشان داد اما عصار سیاستمدارتر بود و سالها خودش را نگه داشت... محمد اصفهانی از تنظیمهایی که برای عصار زده بودم خوشش آمده بود و فریدون شهبازیان هم به او پیشنهاد کرده بود که با من همکاری کند... کنسرتهای اصفهانی و عصار به تداخل خورد و به خاطر رفاقت قدیمیتر با عصار، دیگر با اصفهانی ادامه ندادم که باعث دلخوری او شد... محمد اصفهانی باب سلیقه من بود اما او هم مثل خشایار اعتمادی خیلی حرف گوش نمیکرد. من میخواستم سبکش را تغییر دهم؛ چون صدایش صدای معین را تداعی میکرد... با عصار سالها پرجمعیتترین کنسرتها را داشتیم و بعد از انقلاب، گروه ما طولانیترین عمر را داشت... ¬شادمهر بعد از یاد گرفتن گیتار، میدان ضبطهای استودیویی را از بابک امینی گرفت... سال 88 آقای احمدینژاد بدون هماهنگی در یکی از کنسرتهای ارگانی عصار حضور پیدا کرد و همین موضوع روی فروش کنسرتهایمان تأثیر زیادی گذاشت و باعث شد کنسرتها را مدتی تعطیل کنیم...»