سال جاری و برای بزرگداشت روز جهانی آینده، دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی برای برگزاری نشست‌ها و همایش‌هایی سعی نمودند روز آینده را گرامی دارند، حداقل یازده برنامه عملی و کاربردی در دستورکار قرار گرفته است. اول مارس که روز آینده نامگذاری شده است، روزی است برای بزرگداشت آینده و به امید آینده ای روشن و تلاش برای دستیابی به آن. از سال 2012 که روز اول مارس به نام روز آینده نامگذاری شده است، تلاش برای این موضوع بوده که توجه همه را به آینده هایی که انتظار آنها را می کشد، جلب کنند. این مفهوم جذاب و نامیرا، باید در اندیشه، کلام، سیاست ها و عملکرد تک تک افرا جامعه خود را نشان دهد. همه نسبت به آن مسئول بوده و باید تلاش دسته جمعی برای آن انجام گیرد.
اکنون که گام دوم انقلاب نیز توسط رهبری معظم انقلاب تبیین شده است، مناسب است از منظر آینده اندیشی به این چارچوب گفتمانی والای آینده انقلاب و کشور توجه شود، به همین منظور نکات ذیل قابل ارائه است:
1- سرعت دستیابی به اهداف درکشور در بسیاری از موارد مانند عرصه های عملی نشان داده است، آینده های دور و طولانی با ظرفیت های ملت و کشور ما، و برای مردم ما دست یافتنی و بالاتر از حد تصور معمول است، این موضوع اگر با همت جمعی در همه عرصه ها تبلور یابد، بی شک فاصله کشور ایران با پیشرفت های جهانی هر ورز کمتر و کمتر خواهد شد.
2- توجه جوانان به مالکیت آینده و ایجاد یک ارتباط وثیق و محکم مساله ای است که باعث رصد تحولات و پیش دستی در اقدام خواهد بود. ایجاد ارتباط قلبی با اندیشه مهدویت و ظهور منجی، هر جوان مومن و انقلابی را در بستر تحولات آینده سردمدار ایجاد تغییر و شکوفایی خواهد نمود.
3- آن چیزی که کشور ما در آینده با اتکا به آن پیشرو خواهد بود و خواهد توانست تمدن نوینی را بیافریند، شناخت و بهره مندی از همه ظرفیت های مادی و معنوی کشور است. همت بلند جوانان این مرزوبوم و ظرفیت های خدادادی، ابزاری خواهد بود که جهشی بلند در آینده را برای ایران اسلامی به ارمغان بیاورد.
4- امید، بذر تلاش است. آینده با امید به آن و ساخت آن شکل می‌گیرد. اگر امید را از اندیشه مردم و خصوصا جوانان بگیریم، هیچ نیروی دیگری نخواهد توانست، شوق کارو تلاش را در قلوب آنها ایجاد نماید.
چه باید کرد:
- با آینده دستوری برخورد نکنیم. آینده در تعامل اقشار مردم و با تاثیرگذاری نخبگان شکل می‌گیرد. آینده باید کلام رایج مدارس، دانشگاه‌ها و محیط های کاری شود. بی شک نقش مدارس در این ترویج قابل توجه است. باید آینده اندیشی را در خانواده، در مدرسه، در دانشگاه منتشر کرد. در این مسیر رسانه ها نقش آفرینی بیش از پیش خواهند داشت.
- در آینده های تعریف شده تجدیدنظر کرد. تحولات پیچیده، نیازمند دستگاه محاسباتی دقیق و پویا است. اسناد بالادستی کشور اعم از چشم انداز بیست ساله و سیاستهای کلی نتوانسته شورآفرینی کند. باید برای بازنگری در آن ها و ترغیب همگان به اجرای آن و یافتن نقش خود در آن تلاش جدی صورت پذیرد.
