فرودگاه بین‌المللی امام خمینی (ره) که سال‌ها پیش یکی از عجیب و غریب‌ترین افتتاح‌های تاریخ کشورمان را تجربه کرده بود، بار دیگر امروز شاهد افتتاحی عجیب بود؛ افتتاح ترمینال بین المللی جدیدی با نام «سلام» که سلامی غیرمنتظره و ابهام‌آفرین است.
به گزارش «تابناک»؛ ساعاتی پیش با حضور رئیس جمهور کشورمان و در حضور جمعی از مسئولان، ترمینال «سلام» با ظرفیت ۵ میلیون مسافر در بزرگترین فرودگاه بین المللی کشورمان افتتاح شد. در حاشیه فرودگاهی که لقب «شهر فرودگاهی» را یدک می‌کشد و ظاهرا افتتاح این ترمینال جدید، بخشی از طرح بزرگ تحقق این عنوان است.
این را می‌شود از محل ساخت این ترمینال دریافت که نه در مجاور ترمینال اصلی فرودگاه، که در ضلع شمال غربی آن، در زمین‌های بایر و بیابانی راه اندازی شده و «نخستین پایانه هوایی هوشمند کشور» نامیده می‌شود؛ پایانه‌ای که طراحی و اجرای آن کار متخصصان داخلی است که از این روی، اتفاقی بسیار مبارک و درخور ستایش محسوب می‌شود.
اما چرا «سلام»؟ این شاید نخستین ابهامی باشد که با انتشار خبر این ترمینال به ذهن متبادر می‌شود؛ ابهامی که با کمی کنکاش در این خصوص به پاسخ می‌رسد؛ به این پاسخ که پروژه ساخت این ترمینال در سال ۸۸، با این هدف کلید خورد که کشورمان صاحب ترمینال زیارتی شود. ترمینالی ویژه که مبدأ و مقصد پرواز‌ها به مقصد سرزمین وحی و عتبات عالیات و چه بسا در آینده، امثال دمشق شود.
پروژه‌ای که البته چندان خوب پیش نرفت، به گونه‌ای که تا پایان سال ۹۴، تنها حدود ۱۸ درصد پیشرفت فیزیکی را شاهد بود و از سال ۹۵ به بعد و پس از آنکه وزارت راه و شهرسازی و بنیاد مستضعفان به توافقاتی دست یافتند و قرارداد امضا کردند، تغییراتی رو به جلو را شاهد بود و به پایان رسید؛ پایانی که در روزگار کاهش شدید پرواز‌های زیارتیِ کشورمان رقم خورده است.
ماجرایی که از پرونده فرودگاه جده در عربستان شروع شد و به قطع اعزام ایرانیان به حج عمره گره خورد و پیش از آن، با جنگ سوریه، اعزام ایرانیان به سوریه برای زیارت پایان یافته بود و حالا هم با سقوط ارزش پول کشورمان و افزون شدن هزینه‌های زیارت عتبات عالیات، به ویژه برای زائرانی که قصد پرواز به عراق و نجف را دارند، تکمیل شده است. سلسله اتفاقاتی که موجب شده امروز ترمینال سلام، به عنوان ترمینالی جدید افتتاح شود، نه ترمینالی زیارتی و مثلا بزرگترین ترمینال زیارتی منطقه و القابی از این دست.
گزارش ها حکایت از آن دارد که بر اساس طرح جامعی که به صورت مصوب در اختیار شهر فرودگاهی امام خمینی (ره) قرار گرفته، پس از ترمینال «سلام»، باید تا پنج سال دیگر فاز اول ترمینال «ایران‌شهر» با ظرفیت اعزام و پذیرش سالیانه ۲۵ میلیون مسافر مورد بهره‌برداری قرار گیرد؛ ترمینالی که ظاهرا ساخت آن در دستور کار قرار دارد.
تغییری که بزرگتر به نظر می‌رسد اگر بدانیم قرار است بخشی از پرواز‌های داخلی کشورمان از فرودگاه مهرآباد و چند ترمینال آن به ترمینال سلام منتقل شود؛ انتقالی که بعید نیست به جا ماندن شمار زیادی از مسافران از پروازهایشان در ماه‌های ابتدایی این انتقال یا بروز تأخیر‌های فراوان در انجام پرواز‌ها و در نهایت بروز مشکلات فراوان و شکل گیری اعتراضاتی منجر شود.
دورنمایی که فاصله زیاد این ترمینال با تهران ترسیم می‌کند؛ آنقدر دور که دسترسی به ترمینال اصلی فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) در قیاس با آن ساده‌تر است، چون برای رسیدن به ترمینال سلام باید از مجاورت ترمینال اصلی فرودگاه امام نیز عبور کرد و چند کیلومتر جلوتر، به مسیری جدید و انحرافی وارد شد و مراقب بود که مسیری به اشتباه طی نشود.
مسأله‌ای مهم که این پرسش را به دنبال دارد که چرا این ترمینال جدید در جای دیگری، مثلا در مجاورت ترمینال اصلی فرودگاه احداث نشده تا دسترسی به آن ساده‌تر باشد؟ مگر غیر از این است که از جمله اشکالاتی که به فرودگاه امام خمینی (ره) وارد می‌شود، فاصله زیاد آن از تهران و دسترسی دشوار و پر هزینه به آن است؟ آیا در جانمایی ترمینال سلام به این مهم دقت شده یا اساسا از دید مسئولان، بعد فاصله مسأله‌ای بی اهمیت است؟
پرسشی که با توجه به تأکید برخی مسئولان به انتقال برخی پرواز‌های داخلی از مهرآباد به سلام، مهم‌تر جلوه می‌کند تا جایی که باید پرسید، آیا قابل قبول است که زمان رسیدن فردی به فرودگاه از زمان پروازش تا مقصد طولانی‌تر شود؟ آیا قابل قبول است فردی از محدوده‌های مرکزی تهران مسافتی حدود ۵۰ کیلومتر را در زمانی حدود یک ساعت طی نماید تا به پروازی برسد که طی این زمان وی را به نقطه‌ای دور از کشور خواهد رساند؟ آیا به راستی هزینه‌های چنین رفت و آمد‌هایی در جانمایی ترمینال جدید و کوچاندن برخی پرواز‌ها به آن دیده شده؟
از جمله تفاوت هایی که مسئولان برای ترمینال «سلام» برمی‌شمارند، افزون بر این لقب که "پایانه‌ای هوشمند" است و توسط متخصصان داخلی طراحی و ساخته شده، منحصر به فرد بودن طراحی سلام و استفاده از آثار هنری با معماری اسلامی-ایرانی در آن است. البته به این مهم، تأکید مسئولان بنیاد مستضعفان بر اتمام این پروژه در شانزده ماه را هم می‌توان افزود.
افزون بر این، آیا پذیرفته است که سال‌ها وقت و انرژی و سرمایه برای رساندن مترو به ترمینال اصلی فرودگاه‌های مهرآباد و امام خمینی (ره) صرف شود و در نهایت ترمینال جدیدی به بهره برداری برسد که فاقد دسترسی به متروست و دایر کردن حمل و نقل عمومی برای رفت و آمد مسافران به آن، چالشی جدید و بزرگ پیش روی همگان قرار می‌دهد؟ مرتبط نبودن دو ترمینال در شهر فرودگاهی امام خمینی (ره) چه؛ آیا این اتفاقی عادی و طبیعی است یا نقصانی بزرگ؟!
پرسش های پرشماری که تاکنون تلاشی برای پاسخ به آنها نشده و بعید است کسی هم متقاضی پاسخ به آنها باشد. این را می‌شود از اظهارنظر‌های امروز مسئولان در مراسم افتتاح این ترمینال و تکیه به ویژگی‌های متمایز کننده سلام دریافت که بیشتر نگران کننده است تا اطمینان بخش، به ویژه برای آن‌هایی که شنیده اند بخشی از پرواز‌های داخلی به آنجا منتقل خواهد شد و مشکلات فراوانی که در دسترسی به فرودگاه امام تجربه کرده اند را به یاد می‌آورند؛ مشکلاتی که از جمله آنها بوی بد در مسیر این فرودگاه است که ظاهرا قرار است به مشمام شمار بیشتری از هموطنانمان، برای دفعات بیشتری برسد و آزارشان دهد!
احتمالا این ترمینال یک "سلام" به پولدار شدن یک آقازاده هست 
با این گرونی و بیکاری چند درصد از مردم دیگه توان خارج رفتن رو دارن. جز امثال رامبد و آغازاده ها 
