بباف مویت را مگر مرا آن مو طناب دار شودمرا بکش بالا چونان که عاطفه‌ات جریحه دار شودمرا بخندان ای مرا بگریان ای که مرده ایست قلیلکسی که حاضر نیست نه شادمان شود و نه سوگوار شودکسی به شدت تو به صخره‌ام کوبید و من فرو رفتمبه قعر دریاها که قعر دریاها پر از مزار شودبباف دارم را و روزگارم را سیاه کن آنگاهمرا بکش بالا چونان که خرخره ام جریحه‌دار شودعلاج دلتنگی زیارت است و غم است و ناامید شدنجهان مگر با غم به ناامید شدن امیدوار شودبه دست مرگ مگر تو را هوس نکنم که زنده ایست علیلگناهکاری که به توبه میخواهد درستکار شودزبان چموش من است بگو پیاده شود کسی که میترسدگوش قطار من است به هر که سیلی نیست بگو سوار شودبباف دارم راه و روزگارم را سیاه کن آنگاهمرا بکش بالا چونانکه خرخره‌ام جریحه‌دار شود