فراکسیون امید منتقدان بسیاری دارد و از ابتدای مجلس دهم تا کنون نتوانسته رضایت مردم و حتی فعالان سیاسی اصلاح طلب را جلب کند. تازه‌ترین انتقادات، اما بعد از انتخابات هیات رئیسه و کمیسیون‌های تخصصی مطرح شده است. امیدی‌ها با پافشاری به عدم ائتلاف نه تنها کرسی ریاست قوه مقننه را به دست نیاوردند که علی مطهری را نیز از صندلی نایب رئیسی پایین کشیدند. ناکامی عارف در کارزار انتخاب رئیس کمیسیون آموزش و واگذاری ریاست کمیسیون امنیت ملی به ذوالنوری نیز به انتقادات شدت بخشید. با این وجود شاهدیم که برخی از اعضای فراکسیون همچنان از عملکرد خود دفاع کرده و معتقدند که کسب ریاست کمیسیون‌هایی مثل اقتصاد، بهداشت و درمان و کشاورزی به معنی عدم افول این فراکسیون است. احمد مازنی یکی از مدافعان فراکسیون امید است و رضایت بخش نبودن نتایج عملکرد فراکسیون متبوع خود را معلول نواقض نظام انتخاباتی کشور و عدم وجود تعهد تشکیلاتی میان اعضای پارلمان می‌داند.
احمد مازنی، عضو فراکسیون امید در گفتگو با
«آزادی» از عملکرد این فراکسیون در جریان انتخابات هیات رئیسه و کمیسیون‌های مجلس دفاع کرد و گفت: «ما قبل از نقد فراکسیون امید باید به نقد نظام انتخابات در کشور بپردازیم. نظام انتخابات ما حزبی نیست و به همین جهت هم شاهدیم که افراد خارج از پارلمان و قبل از انتخابات مواضعی دارند که با مواضع بعد از انتخابات و ورود به پارلمان تفاوت دارد. گاهی هم می‌بینیم که هر سال در انتخابات هیات رئیسه تغییر موضع می‌دهند. این درحالی است که اگر نظام انتخابات حزبی باشد و مردم به فهرستی رای داده باشند که تعهد حزبی دارند ومی‌تواند پاسخگو باشد، شاهد این وضعیت نیستیم».
وی در پاسخ به اینکه آیا فراکسیون امید به عنوان فراکسیون برآمده از یک نظام انتخاباتی غیر حزبی توان تاثیرگذاری بر انتخابات کمیسیون‌ها را هم ندارد؟ گفت: «مساله این است که دوستانی در خارج از احزاب، به خصوص دوستان مدعی اصلاح طلبی در برخی از احزاب که اتفاقا در شکل‌گیری همین مجلس هم نقش داشته‌اند کنار گود نشسته‌اند و می‌گویند لنگش کن. توجه داشته باشید ما پارلمانی داریم که هیچ کس در آن تعهد حزبی و تشکیلاتی ندارد. شاید برخی بر اساس تعهد اخلاقی و فردی بخواهند اصلی را رعایت کند، اما تعهد حزبی در کار نیست».
مازنی در واکنش به اینکه با این توجیه نباید انتظار هیچ موفقیتی از مجلس و فراکسیون امید داشت، گفت: «اینطور نیست. ما سال گذشته ریاست سه کمیسیون را به دست آوردیم و امسال نیز همین سه ریاست را داریم. اتفاق خاصی نیفتاده و تنها تفاوت در این است که به جای کمیسیون فرهنگی، آموزش و امنیت ملی ریاست کمیسیون‌های اقتصادی، بهداشت و درمان و برنامه و بودجه را به دست آوردیم.»
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس انتقاد‌ها به محمدرضا عارف و فراکسیون امید به خاطر از دست رفتن ریاست کمیسیون آموزش را نادرست دانست و گفت: «ریاست این کمیسیون اصلا به دست نیامده بود که الان از دست برود. در سال اول و دوم به صورت متوالی آقای زاهدی رئیس بود، زیرا اکثریت اعضای کمیسیون را اصولگرایان و مستقلین که خود اصولگرا هستند، تشکیل می‌دهند. اصلاح طلبان سال سوم با تفاهمی ریاست این کمیسیون را گرفتند. مثلا آقای داود محمدی نایب رئیس سال اول و دوم جای خود را به کوچک نژاد که اصولگرا است، داد و به این ترتیب توانستند ریاست را بگیرند. امسال، اما همان دوستان فراکسیون مستقلین یا بخشی از اصولگرایان که گرایش به آقای عارف داشتند تغییر نظر داده و به همان رفتار اصولگرایانه خود برگشتند. اینکه فراکسیون امید در سال گذشته توانست از یک کمسیون اکثرا اصولگرا برای یک رئیس اصلاح طلب رای بگیرد، یک استثنا بود که می‌توان آن را هنر و تعامل گذاشت، اما قاعده مجلس دهم این است که اکثرا اصولگرا هستند یا مستقلین که اگر بخواهند غش کنند به سمت اصولگرایان غش می‌کنند.»
وی افزود: «اینطور نیست که ما فقط در فراکسیون امید مشکل داشته باشیم. در فراکسیون ولایی هم گاهی به اصلاح طلبان رای می‌دهند. مثلا شما فکر می‌کنید ۱۰۵ رای آقای عارف متعلق به اصلا ح‌طلبان بود؟! حدود هشتاد رای را اصلاح طلبان دادند. نداشتن چارچوب تشکیلاتی منسجم مشکل کل مجلس است نه فقط فراکسیون امید. گاهی مسائل محلی مناسبات را بهم می‌ریزد. من شاهد بودم که برخی نمایندگان مازندران می‌گفتند وقتی بحث انتقال آب مازندران به سمنان مطرح بود، آقای مطهری به عنوان رئیس جلسه به ما وقت نداد که از حق خود دفاع کنیم لذا به او رای ندادند و دیدیم که یک مساله محلی می‌تواند رای یک نایب رئیس را بندازد».
مازنی در پاسخ به اینکه آیا فراکسیون امید بهترین عملکرد ممکن را در جریان انتخابات اخیر داشته است یا خیر؟ گفت:» حتما فراکسیون امید می‌توانست بهتر عمل کند، اما باید همه چهارسال گذشته را در کنار هم بررسی کرد. در انتخابات هیات رئیسه سال اول آقای عارف کاندید شد و رئیس نشد. سال دوم اصلا کاندید نشد و سال سوم و چهارم کاندید شد. از بیرون مجلس، اما یک بار می‌گویند چرا کاندید نشدید. وقتی کاندید معرفی می‌شود می‌گویند شما که رای نداشتید چرا با لاریجانی ائتلاف نکردید. جمعی از بیرون پارلمان منتظر نشسته‌اند ببینند فراکسیون امید چه می‌کند که از او نقد کنند. درحالی که می‌توانند همفکری کنند و مشورت دهند. در جریان انتخابات هیات رئیسه اخیر دو نظر وجود داشت یک اینکه کاندیدا معرفی کنیم و دوم اینکه ائتلاف کنیم. نظر اول رای بیشتری داشت و خرد جمعی اقتضا می‌کرد که بر اساس آن عمل شود.»
وی با اشاره به انتخابات کمیسیون‌های تخصصی مجلس، گفت: «بنا شد اولا افراد درون کمیسیون‌ها متحد شوند و بتوانند یارگیری کنند. جا‌هایی موفق بودند و جا‌هایی هم نبودند، زیرا رقیب هم در حال همین تلاش است. مثلا در انتخابات کمیسیون فرهنگی نتیجه این طور رقم خورد که من کاندید نشدم، زیرا فکر می‌کردیم آقای کاتب به عنوان عضو فراکسیون مستقلین بر اساس پیام آقای لاریجانی به آقای مطهری رای می‌دهد، اما از آن طرف اصولگرایان تلاش کردند و رای کاتب را برای آقای جعفرزاده بگیرند و موفق هم شدند. توجه داشته باشید که از ابتدای این دوره مجلس دوستان صاحب تجربه کمیسیون‌ها را به نحوی سازمان دادند که امیدی‌ها هیچ وقت در ریاست قرار نگیرند. مواردی هم که بود استثنا‌هایی است که از دستشان در رفته است.»
به گفته مازنی، برای مردم روشن است که مجلس دهم مجلس اصلاح طلبان نیست و اگر مشکلاتی در کشور وجود دارد معلول مجلسی است که اکثریت آن اصولگرا است.
