رئیس مرکز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم بهزیستی، گفت: حدود ۸ تا ۱۰ درصد جمعیت سالمندان در معرض ابتلا به آلزایمر هستند.
به گزارش «تابناک» به نقل از مهر، احمد دلبری، افزود: با نگاه به روند رو به رشد جمعیت سالمندان در کشور، متوجه می شویم که زیرساخت های لازم برای رویارویی با این رشد جمعیتی را در کشور نداریم.
وی ادامه داد: هم اکنون بغیر از مراکز شبانه روزی و نگهداری، کار دیگری نکردیم و در مقابل ، دنیا فرصت برنامه ریزی برای رشد جمعیت سالمندان را داشته است، اما با توجه به پیش بینی انجام شده در سال ۱۴۰۰، ۱۴ الی ۱۵ درصد جمعیت کشور را سالمندان تشکیل می دهند.
دلبری با اشاره به عزم جدی همه نظام بهداشت و درمان در بسیج ملی کنترل موالید و کاهش مرگ و میر کودکان و مادران در سال های گذشته، گفت: باید در جهت فراهم کردن امکانات برای جمعیت آینده سالمندان نیز همین عزم جدی وجود داشته باشد.
وی سپس به بیماری آلزایمر و شیوع آن در دوران سالمندی اشاره کرد و افزود: یکی از بیماری های اصلی در دوران سالمندی ، بحث آلزایمر است که در دنیا و در کشور ما دغدغه خانواده ها شده و ورود جدی در این زمینه را می طلبد.
رئیس مرکز تحقیقات سالمندی دانشگاه علوم بهزیستی، شیوع آلزایمر را بین ۸ تا ۱۰ درصد در جمعیت سالمندان ذکر کرد و افزود: با توجه به اینکه سن، ریسک فاکتور مهمی در این بیماری تلقی می شود، بنابراین هرچه سن بالاتر می رود، احتمال ابتلا را به ۳۵ الی ۴۰ درصد جمعیت سالمندان می رساند.
دلبری ادامه داد: هر ۲۰ سال نیز شیوع بیماری آلزایمر در دنیا دو برابر می شود، بنابراین طبق آخرین آمار، ۴۷ میلیون نفر مبتلا به آلزایمر هستند که در حدود ۲۰ سال آینده، این رقم به ۱۳۲ میلیون نفر خواهد رسید.
وی به کاهش چشمگیر آمار مرگ و میر ناشی از سکته قلبی و مغزی در سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۲ میلادی اشاره کرد و گفت: به رغم کاهش آمار مرگ در این سال ها، مرگ ناشی از آلزایمر ۷۰ درصد افزایش پیدا کرده است و با توجه به اینکه درمان موثری در هیچ جای دنیا وجود ندارد، باید به پیشگیری از این بیماری توجه شود چرا که ۳۰ تا ۴۰ درصد بیماری آلزایمر، قابل پیشگیری است.
دلبری، طراحی و اجرای نرم افزار «پیشگیری از آلزایمر در سالمندان» را بسیار ارزشمند خواند.
همین الان هم امکانات نیست مگر برای ثروتمندان، مراکز مربوطه حداقل 3 میلیون در ماه برای نگهداری یکنفر می خواهند در حالی که حقوق اکثر بازنشستگان کمتر از این مقدار است بنابرای خانواده ها چاره ایی ندارند جز اینکه خودشان بیمار آلزایمری که عموما سالمند هستند را نگه دارند، این یعنی فشار روانی و مالی بسیار به افراد خانواده.