رحمتی تنها فوتبالیست تاریخ فوتبال ایران است که در نوزده دوره لیگ برتر حضور داشته و آمار بازیهایش مرز 450 را هم پشت سر گذاشته. او با موفقیت های بزرگ و سیوهای درخشان به ذهن ما می آید و تصمیم های عجیبی که تردیدی نیست اگر بازگشت زمان و سفر به گذشته ممکن بود، خود او هم از انجام آنها سر باز میزد.
به گزارش تابناک ورزشی، آن شب فراموش نشدنی برنامه نود، اختلافات او با پرویز مظلومی، دعوای با ژنرال، پنالتی دربی و شاید بزرگترین اشتباهش نامه مرخصی و خداحافظی از تیم ملی. البته همه اینها گذشت و تجربه ای بزرگ برای او به یادگار گذاشت. تجربه ای بزرگتر از درخشش در بیش از 450 بازی رسمی داخلی و مسابقات آسیایی که اگر آن انصراف عجیب نبود تعدادش باز هم بیشتر و بیشتر می شد. حالا اگر چه بیرانوند ظهور کرده و شماره یک را بر تن دارد، اما مشخص نیست فوتبال ایران تا به کی باید چشم انتظار بنشیند تا سنگربانی دیگر در قامت سید مهدی رحمتی، همان قدر مستعد و همان قدر پا به جفت برای رسیدن به آمال و آرزوهایش آن هم تا 40 سالگی را به خود ببیند. همان طور که محال است حالا حالاها وفاداری به فوتبال همچون ابراهیم صادقی پیدا شود!
با رجوع به خاطرات شاید اگر بخواهیم از آخرین نسخه وطنی سنگربانی که با عبور از مرزهای چهل سالگی همچنان مرد شماره یک قفس توری تیمش بود نام ببریم، نام بهزاد غلامپور به ذهنمان خطور کند. اما انگار رحمتی، که حالا علاوه بر تمرینات تیمی، هر روز تمرینات شخصیاش را نیز دنبال میکند تا آمادگیاش را در بهترین حالت حفظ کند، میخواهد با ثبت رکوردی جاودان، نقطه پایان قصه پر غصه و ماجرای فوتبالیاش را هم طوری بگذارد که تا سال ها، تیتر اول کتاب آمار و ارقام فوتبال ایران باشد .
اما بزرگترین علامت سوال ادامه داستان زندگی فوتبالی ستاره کهنهکار فوتبال ایران این است که چه زمانی رحمتی دستکشهایش را کنار میگذارد و در چه لباسی سرانجام تصمیم میگیرد به ماجراهای فوتبالیاش پایان ببخشد؟ شهر خودرو، استقلال یا... آنچه مسلم و واضح است آمادگی و انگیزه بالای رحمتی است که حالا در 8 بازی خود با پیراهن شهر خودرو، 5 کلین شیت دارد و نشان داده میخواهد به یاد سال حضور در مس کرمان، دوباره به همگان ثابت کند که کندهایست که دودش چشم همه را پراز آب خواهد کرد. رحمتی که فاصله بین محبوبیت و دلخوری شدید هواداران را بارها به صورت آسانسوری طی کرده، می داند این چیزها اصالت کمتری از سعی و تلاشی دارند که او را دو دهه در بام فوتبال ایران نگه داشته است.