حدود یک ماه دیگر تا تحویل بودجه سالانه کشور به مجلس زمان مانده است؛ اما به دلیل تحریمهای اخیر، فروش نفت به حداقل میزان زمان خود رسیده و دولت تصمیم دارد تا جایی که میشود، درآمد نفت را از بودجه جدا کند؛ موضوعی که از اول انقلاب مطرح بوده، ولی به نتیجه ای نرسیده و هم اکنون با وجود این تحریمها، دولت مجبور به ارائه این راهکار شده است.
به گزارش «تابناک»؛ با این حال، برخی نمایندگان مجلس بر این باورند که دولت با این شرایط ممکن است با سختیهای بسیاری روبه رو شود. به همین دلیل، باید برنامه ریزی دقیقی داشته باشد تا بتواند این مشکلات را حل کند. برای همین، راهکارهای بسیاری برای این شرایط در نظر گرفته است؛ اما برخی از نمایندگان نظریات دیگری دارند!
برخی نمایندگان بر این باورند، برای چیره شدن بر این مشکلات، باید هزینه برخی از نهادها و ارگانهای دولتی و غیر دولتی کم شود و افراد و کسانی که وابستگی به نظارم دارند، در انجام این کار پیشگام شوند.
جهانبخش محبی نیا در گفتوگو با تابناک اظهار داشت: درست یا نادرست، کار به جایی کشیده شده که نفت از بودجه کشور جدا شود و ما دیگر چارهای نداریم که هزینهها و درآمدهای خود را از منابعی که با نفت تأمین میشد، کنار بگذاریم؛ اما تنها راهکار ـ بدون تعارف ـ این است که باید یک جراحی بدون مسکن در سیستم اقتصادی کشور انجام دهیم؛ بنابراین، باید این کار تدریجی شروع شود و پیش برود تا بتوانیم در آینده مشکلات را حل کنیم.
وی گفت: خواه ناخواه در آینده ای نزدیک، سوختهای فسیلی به درد کسی نخواهد خورد و باید فکری برای آن کنیم، انرژیهایی از جنس نو به سرعت در حال جایگزین شدن هستند. برخی کشورهای دنیا در بالای پشت بامهای خود تحولاتی در خصوص تأمین سوخت داشته اند که باورکردنی نیست.
وی در ادامه یادآور شد: به هر حال، هم اکنون شرایط به گونهای است که ما نمیتوانیم روی درآمدهای نفتی حساب باز کنیم؛ بنابراین، باید کاری کنیم که دست کم ۲۰ تا ۳۰ درصد تمام نهادها و مؤسسات بدون تبعیض و بدون آنکه اشاره ای به دوری یا نزدیکی به جایی داشته باشند، از هزینههای خود کم کنند و پای آن نیز بایستند.
محبی نیا افزود: به نظر من، کسانی که انقلاب و نظام را دوست دارند، باید پیشگام شوند و کتبی این موضوع را به سازمان برنامه و بودجه اعلام کنند و بگویند به عنوان نهاد، مؤسسه و یا شخصیتی که این میزان بودجه داشته اند، ۳۰ درصد از هزینههای خود را کم کند. البته این هزینه باید بخشی از آن به امداد بازگردد؛ آن هم نه به کمیته امداد، بلکه به امداد کشور و مردم، تا زندگی کسانی که به اجبار و فشار جامعه به زیر خط فقر میروند، از هم نپاشد.