چندی پیش، پس از گران شدن بنزین، اعتراضات وسیعی در سراسر کشور رخ داد؛ اما در مدت بسیار کوتاهی با نفوذ برخی افراد آموزش دیده، به اغتشاشات تبدیل شد و خسارات جبران ناپذیر مالی و جانی نیز از خود به جای گذاشت و باعث شد تا خوراک رسانهای داغی برای برخی معاندان ایجاد شود.
به گزارش «تابناک»؛ بسیاری از سیاستمداران بر این باورند، اگر مکانهایی برای اعتراضات عمومی در کشور می بود، بسیاری از این اتفاقات هرگز رخ نمیداد و کسی هم جرأت سوءاستفاده از اعتراضات مسالمت آمیز مردم را پیدا نمیکرد و حتی مسئولان را نیز بر آن میداشت تا صدای اعتراضات را بشنوند.
البته موضوع جانمایی برای اعتراضات از مدتها پیش در دستور کار دولت قرار داشت و حتی هیات وزیران مصوبهای نیز در این مورد داشت، ولی دیوان عدالت با آن مخالفت کرد و این طرح هرگز اجرایی نشد.
هم اکنون هیچ مکان مشخصی برای اعتراض در کشور به جز مقابل مجلس شورای اسلامی وجود ندارد و میتوان گفت، تنها جایی که برای اعتراضات مردمی جنبه رسمی به خود گرفته، مقابل مجلس است؛ البته مجلس سازوکاری نیز برای این اعتراضات در نظر گرفته است، به طوری که هر زمان مقابل مجلس اعتراضی باشد، هیات رئیسه مجلس یک یا دو عضو کمیسیون مربوطه را مکلف میکند تا در بین معترضین حاضر شوند و به درخواست آنها گوش دهند. در مرحله بعد چند تن از نمایندگان اعتراض کنندهها برای بیان دیدگاههای خود به مجلس دعوت میشوند و با حضور در کمیسیون مربوطه، نظریات خود را به گوش نمایندهها میرسانند و نمایندهها نیز باید اسرع وقت به موضوع رسیدگی کنند.
اما این سازوکار دیگر در هیچ جای دیگری اجرایی نمیشود و اگر برای مثال افرادی از عملکرد قوای دیگر نظام یا یک نهاد خاصی انتقادی داشته باشند، محلی برای بیان دیدگاه خود ندارند و به همین جهت، اغلب اعتراضات خیابانی به خشونت منتهی میشود.
سیدجواد حسینیکیا، نماینده سنقر و کلیائی در گفتوگو با تابناک در خصوص این موضوع اظهار داشت: نخبگان زیادی در کشور هستند که وظیفه آنها، خدمترسانی به مردم است. از طرفی، سازمانهای زیادی هم مثل صداوسیما وجود دارند که میباید تمام ظرفیت خود را در جهت منافع عمومی به کار گیرند.
وی افزود: در هر موقعی از سال این احتمال میرود که برخی قشرهای مردم و یا صنفهای مختلف بنا به اتفاقات و تصمیماتی که حول محور آنها رقم میخورد، معترض شوند. در این شرایط نخبگان جامعه مثل نمایندگان مجلس، ائمه جمعه، استانداران و... موظفند رابط و صدای معترضان باشند. همچنین صداوسیما به عنوان رسانه ملی میباید نظریات معترضین را پوشش دهد تا شاید به واسطه این ارتباط، مسئولان صدای افراد را بشنوند و گامی در جهت رفع آن مشکل بردارند.
عضو فراکسیون ولایی مجلس تصریح کرد: امروز بسیاری از مردم از این گله دارند که درد گفته میشود، اما درمان آن ارائه نمیشود و گاهی همین باعث میشود که خود آنها وارد صحنه شوند تا به نوعی دیگر صدای اعتراض خود را به همگان برسانند.
حسینیکیا اظهار داشت: بنده هم با تعبیه برخی مکانها برای اعتراض مردم و صنفها موافقم و اعتقاد دارم این موضوع حق همه شهروندان است و دولت باید هرچه سریعتر به این مطالبه پاسخ دهد، همانطور که مجلس با تعبیه مکانی این فرصت را برای معترضان ایجاد کرده است.
وی با اشاره به اینکه تعبیه مکانهایی برای اعتراض به تنهایی کافی نیست، گفت: رسانهها باید خود را موظف به پوشش اعتراضات بدانند، زیرا افرادی که انتقاد دارند جزو مردم ایران هستند و باید صدای آنها شنیده شود. البته معترضان هم باید پاسخگوی حرفهای خود باشند؛ مثلا قرار نیست بستری برای اعتراض آماده شود و عدهای هر آنچه دوست دارند، بدون رعایت اخلاق و واقعیتها بر زبان آورند و به اسم اینکه فرد ناراحت یا عصبانی است، او را به حال خود رها کنند. هر فرد یا افرادی که به موضوعی خاص اعتراض و در ادامه اظهاراتی را مطرح میکنند، باید جوابگوی حرفهای خود باشند.
عضو کمیسیون صنایع مجلس خاطرنشان کرد: ایجاد مکانهایی برای اعتراض نه تنها به اعتراضات نظم و نسق خواهد داد، بلکه فضای احساسی در آن تا میزان قابل ملاحظهای کاهش پیدا میکند و فرصتطلبان مجال عرض اندام پیدا نخواهند کرد.