در حالی که شیوع کرونا در کشور به طرز عجیبی رو به افزایش است، دستفروشان در سطح خیابانها به فروش اجناس ادامه میدهند و مردم هم خریداران همیشگی شب عید، بدون ترس از بیماری در خیابان جولان میدهند.
به گزارش «تابناک»، مسئولان درمانی کشور مداوم هشدار میدهند برای مهار ویروس مهلک کرونا و مبارزه با آن، بهترین راه، پرهیز از حضور در تجمعات و اماکن عمومی است تا از این طریق، سطح تماس بیماران و ناقلان این ویروس با مردم کاهش یابد.
آنها میگویند این ویروس بسیار جان سخت است، قدرت تاب آوری و مقاومت زیادی دارد و میتواند مدت طولانی روی سطوح مختلف زنده بماند. این ویژگی ها، در کنار فقدان راه درمان موثر برای آن، موجب شده است تا تمام تلاشها بر پیشگیری از سرایت ویروس کرونا متمرکز شود.
اما در این میان دستفروشان مردم را به خیابانها کشانده اند. گرچه دستفروشی جزو مشاغل کاذب محسوب میشود، عدهای در شرایط نامساعد اقتصادی مجبور هستند برای گذران زندگی از کف خیابان با فروش اجناس محدود، رزق حلال به دست آورند.
برای گروهی از دستفروشان این شغل دائمی و برای عدهای فصلی و کوتاه مدت است، اما هر چه باشد میتواند مرهم موقتی برای گذران زندگی شود.
میدان ولیعصر، جمهوری، رودکی، هفت تیر و برخی دیگر از نقاط تهران محور حضور دستفروشان است. دستفروشانی که به نظر میرسد حساب اساسی روی درآمد شب عید باز کرده اند؛ درآمدی که این روزها کرونا از آنها دریغ کرده است.
اما امروزه دستفروشها به نوعی کانون تهدیدکننده سلامت مردم و بسیار تاثیرگذار در شیوع بیماری ویروسی کرونا محسوب میشوند، به همین جهت نگرانی جدی در اینخصوص وجود دارد چرا که اجناس در دست شهروندان دست به دست میشود.
به نظر میرسد مردم هم برای حفظ سلامتی خود خرید از دستفروشان و به طور کلی از خرید شب عید دست کشیده باشند، اما اگر بگوییم این گونه نیست شاید دروغ نگفته باشیم.
پایتخت نشینان در بازار برای خرید شب عید کنار یکدیگر هستند. گویا در مقابل کرونا ایمن هستند، اما از سوی دیگر دستفروشان در مترو نه تنها جولان میدهند بلکه در سطح خیابانها به راحتی و بدون هیچ نگرانی برای خانواده خود نان میبرند. گرچه باید دو دسته دستفروش را از هم جدا کرد. دستفروشانی که برای فروش اجناس مغازه داران اجیر شده اند و مشکل مالی ندارند و افرادی که در این روزهای سخت برای کسب یک لقمه نان در روزهای کرونایی بیماری را به جان خریده اند.
این دستفروشان همان افرادی هستند که درد تورم بیش از پیش تن آنان را لرزاند. همانهایی که گرانی بنزین سفره هایشان را کوچک کرد و امروزه با کودکان خود در هر معبری به دنبال یک لقمه نان حلال هستند. این افراد بعضا وضعیت تغذیه مناسبی ندارند و همچنین از حمایتهای لازم برای درمان به وقت بیماری نیز برخوردار نیستند. از سوی دیگر چنان چه این افراد به کرونا مبتلا شده باشند با پهن و جمع کردن وسایل و فروش آنان آنها را آلوده و به راحتی منتقل میکنند و در سطح شهر شیوع دو چندان پیدا میکند.
به نظر میرسد جز دولت کاری از دست کسی برنمیآید. این روزها وقت آن است که در تصمیم ضربتی به داد این افراد و به تبع آن جامعه برسید؛ جامعهای که علی رغم وحشت از کرونا نمیتواند از نان شب خود هم غافل شود.