نرخ بهره میزان پولی است که به وسیله وام دهنده برای استفاده از داراییهایش از وام گیرنده گرفته میشود و به شکل درصدی از اصل سرمایه بیان میشود. نرخ بهره عموماً به شکل سالانه مورداشاره قرار میگیرد که به آن نرخ سود سالانه میگویند. داراییهای قرض گرفته شده میتواند شامل وجه نقد کالاهای مصرفی، داراییهای بزرگی چون ماشینآلات یا ساختمان باشد. سود یا بهره ضرورتاً پولی است که از بابت اجاره یا قرض و به خاطر استفاده از دارایی، گرفته میشود. در مورد داراییهای بزرگ، مثل ماشینآلات یا ساختمان، نرخ بهره بعضیاوقات با عنوان “نرخ اجاره بها ” شناخته میشود. زمانی که طرف وام گیرنده دارای ریسک کم باشد، معمولاً نرخ بهره پایینی از او اخذ میشود. اگر وام گیرنده با ریسک بالا در نظر گرفته شود، نرخ سودی که گرفته میشود هم بالاتر خواهد بود.
بهره توسط وام دهنده و برای جبران فرصت استفاده از دارایی در نظر گرفته میشود. در مورد قرض دادن پول، وام دهنده میتوانست پول خود را در صندوق های سرمایه گذاری یا سپرده های بانکی بگذارد تا اینکه آن را به کسی یا جایی قرض دهد. با قرض دادن دارایی، قرض دهنده ممکن است قادر باشد تا درآمدی که مایل بود از آن دارایی به دست بیاورد برای خود ایجاد کند.
مقدار بهره ساده با فرمول زیر و به سادگی قابل محاسبه است:
Simple Interest = P x I x N
Simple Interest = بهره ساده
P = اصل سرمایه (وام)
I = نرخ بهره سالانه
N = تعداد سالها
فرض کنید ۱۰۰۰ تومان با نرخ سود سالانه ۲۴ درصد برای ۹ ماه وام گرفتهاید. در این صورت شما ۱۸۰ تومان بهره مقروض خواهید بود.
(۰٫۷۵ * ۰٫۲۴ * ۱۰۰۰)
برای محاسبه بهره مرکب با استفاده از فرمول ترکیبی زیر داریم:
[ Compound Interest = P x [ ( 1 + I) N– 1
Compound Interest = بهره مرکب
P = اصل سرمایه (وام)
I = نرخ بهره سالانه
N = تعداد سالها
فرض کنید ۱۰۰۰ تومان با نرخ سود سالانه ۲۴ درصد برای ۹ ماه وام گرفتهاید. در این صورت شما ۱۷۵ تومان بهره مقروض خواهید بود.
۱۰۰۰ x [(1+0.24)0.75– 1]
مقدار بهره وقتی از روش بهره مرکب استفاده میکنیم بالاتر است، چون بهره بهصورت ماهانه از اصل سرمایه + سود انباشته شده از ماههای قبلی گرفته میشود. بهره پرداختی برای چارچوبهای زمانی کوتاهتر، برای هر دو روش نسبتاً مشابه خواهد بود. با افزایش زمان بازپرداخت، تفاوت بین این دو نوع از محاسبات بهره نیز رشد میکند.
Interest Rate
تهیهشده در: مدیر مالی