انتشار متنی درباره اولین دریافتی نمایندگان مجلس در هفته گذشته خبرساز شد؛ خبری که از واریز ۲۳۱ میلیون تومان به عنوان اولین واریزی به حساب نمایندگان مجلس بعد از اولین ماه کاری‌شان حکایت می کرد.
طبیعتا انتشار این خبر واکنش‌های فراوانی را به همراه داشت، به ویژه در روزهایی که مردم بیش از هر وقت دیگری در تنگنای اقتصادی هم قرار دارند و مجلس جدید هم با شعار «مجلس انقلابی» به ادعای خود نمایندگان برای پایان دادن به بسیاری از رویه‌های غلط در کشور پا به میدان گذاشته است.
در واکنش‌های بعدی به خبر، برخی نمایندگان مجلس و اعضای هیات رئیسه تلاش کردند تا روشنگری کنند که بیشتر مبلغ واریزی، یعنی ۲۰۰ میلیون تومان آن حق مسکن نمایندگان مجلس بوده و طی چهار سال از حقوق آنها کم میشود تا به این ترتیب بگویند که حقوق‌شان چندان هم زیاد نیست و در حد زندگی عامه مردم است. با این حال به نظر نمی‌رسد در شرایط فعلی اقتصادی در ایران، حتی چنین توجیه‌هایی هم از سوی مردم پذیرفتنی باشد!
در همین ماه گذشته در رسانه‌ها خبری منتشر شد که نهایتا با «افزایش ۲۰۰ هزار تومانی حق مسکن کارگران» موافقت شده است؛ افزایش مبلغی که می‌دانیم در برابر افزایش افسارگسیخته قیمت مسکن و اجاره بها در تهران کمک قابل توجهی نیست و ممکن است زندگی خیلی از کارگران تحت الشعاع قرار بگیرد.
احمد امیرآبادی فراهانی، نماینده مجلس، چند روز پیش در توجیه حق مسکن ۲۰۰ میلیونی نمایندگان مجلس گفته بود که این مبلغ برای نمایندگان دوره قبلی ۲۵۰ میلیون بوده و در این دوره به ۲۰۰ میلیون تومان کاهش یافته است؛ پاسخی که شاید نشان‌دهنده عمق دعواهای سیاسی کشور و بی‌توجه به مساله اصلی معیشت مردم باشد. برای اینکه مساله اصلی این نیست که نمایندگان مجلس یازدهم از نمایندگان مجلس دهم پول کمتری برای حق مسکن گرفته‌اند، بلکه صحبت بر سر این است که اولا چرا باید چنین اختلاف فاحشی میان درآمدها در ایران باشد و چنین اختلاف فاحشی به چه معناست؟
دوم اینکه چرا برخی رویه‌ها در کشور همیشه درگیر مذاکرات طولانی، تصمیم‌گیری‌های فرسایشی و کارهای اداری طولانی هستند و در برخی امور مربوط به مسئولین، تصمیم‌ها اغلب راحت و بدون دردسر گرفته میشود، به گونه ای که همین امسال شاهد بودیم مذاکرات تعیین حداقل دستمزد کارگران چقدر طول کشید و نهایتا به چه نتیجه‌ای رسید، یا نهایتا مذاکرات طولانی منجر به افزایش ۲۰۰ هزار تومانی حق مسکن کارگران شده؛ اما در سوی مقابل می‌بینیم که پرداخت تسهیلات به نمایندگان مجلس بدون کمترین دشواری انجام میشود؟! چرا هر ساله تعیین دستمزد کارگران با دشواری‌های زیادی همراه است، ولی هیچ وقت شاهد چنین مساله‌ای درباره نمایندگان مجلس یا مدیران عالی‌رتبه نیستیم؟
موضوع دیگری که در میان واکنش‌های مردمی بسیار به آن پرداخته شد، این بود که هم اکنون در ایران کدام شغل را سراغ دارید که در ماه اول خدمت چنین مبلغی را به عنوان وام به کارمندش بدهد؟ همین الان اگر بخواهید چنین مبلغی را از بانکی وام بگیرید، چه سازوکار اداری پیچیده‌ای را باید پشت سر بگذارید و امکان موفقیت‌تان چقدر است؟
این فاصله فقط با شعار پر می شود. 
این فاصله فقط با جابجایی پر می شود....200 میلیون به کارگران داده و 200 تومان به نمایندگان
