با وجود آنکه ثبت صنوف سینمایی در وزارت تعاون، کار و رفاه می‌توانست فرصت و دریچه تازه‌‌ای برای جذب منابع در راستای حمایت از قشرهای ضعیف فعال در صنوف باشد، از زمان ثبت قانونی تاکنون شاهد هیچ کمکی از این ناحیه به صنوف سینمایی نبوده و این وضعیت دور از انتظار نیست و اسباب دلخوری و نگرانی اهالی سینما را نسبت به دورنمای چنین وضعیتی فراهم ساخته است.
به گزارش «تابناک»؛ پس از شیوع کرونا، کمک‌هایی از سوی نهادهای مختلف از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عمدتاً از طریق خانه سینما میان اعضای کم‌بضاعت صنوف سینمایی توزیع شد. این کمک‌ها بی‌حاشیه نبود و نقدهای فراوانی به آن وارد می آمد، ولی اتفاق مهم‌تر، عدم کمک مستقیم وزارت تعاون، کار و رفاه به اهالی سینما به ویژه صنوف سینمایی بود؛ اما چرا اساساً چنین انتظاری وجود داشت؟ دست‌کم نوزده صنف سینمایی در وزارت تعاون، کار و رفاه ثبت‌نام کرده‌اند و آن‌گونه که در اساسنامه تازه خانه سینما آمده، طرف اول همکاری و ارتباط سازمان سینمایی در اساسنامه تازه، وزارت کار است.
بنابراین طبیعی است صنوف سینمایی از وزارت کار متوقع باشند که از آنها در این شرایط با کمک‌هایی حمایت و یا دست‌کم حق بیمه آنها تا عادی شدن شرایط با معافیت همراه می‌شد؛ چالشی که قرار بود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برطرف و حق بیمه هنرمندان را پرداخت کند، ولی آن گونه که گروهی از سینماگران به خبرنگار «تابناک» گفتند، چنین اتفاقی برای آنها رخ نداده و آنها که به این وعده‌ها اطمینان کرده و شخصاً حق بیمه‌شان را پرداخت نکرده‌اند، سوابق بیمه‌شان مخدوش شده است؛ اتفاقی که برای آن گروه از سینماگران که از بیمه خویش‌فرما استفاده می‌کنند و حال باید برخی فرآیندها را مجدداً طی کنند، دشوار خواهد بود.
شاید اکنون فرصت مناسبی باشد که وزارت کار، نه فقط به اهالی سینما و نه حتی صرفاً به اهالی هنر، بلکه در نگاهی وسیع‌تر به اهالی فرهنگ خدماتی را برای عبور از این دوران سخت ارائه نماید؛ خدمات حداقلی که بی‌شک بخشی از مجموعه سازوکارهای حاکمیتی در راستای عبور از بحران تلقی می‌شود و حسن تدبیر متولیان این وزارتخانه را برای رفع چالش‌های بخشی از جامعه که به واسطه بیشترین تعطیلی و بیشترین ریزش مخاطب و مشتری در دوران کرونا، بیش از اغلب اقشار متضرر شده‌اند و بخش وسیعشان از حداقل درآمد نیز در این دوران محروم شده‌اند.
خسارت بیش از هزار میلیاردی که روز به روز افزایش می‌یابد
پس از تداوم تعطیلی اماکن فرهنگی و هنری، سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در نامه‌های جداگانه به معاون اول رئیس‌جمهور، رئیس دفتر رئیس‌جمهور، رئیس سازمان برنامه و بودجه و معاون اقتصادی رئیس‌جمهور با اعلام خسارات وارده به بخش فرهنگ و هنر ایران متاثر از کرونا، خواستار اقدامات حمایتی متناسب با ابعاد این خسارات شد؛ برآوردی که به گفته وزیر ارشاد جامع بوده و خسارات حوزه فرهنگ، نشر، تئاتر، موسیقی، تجسمی، سینما، رسانه، آموزشگاه‌ها، موسسات، کانون‌ها و مشاغل مرتبط با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در آن در نظر گرفته شده و ابعاد ماجرا به ستاد ملی کرونا برای تصمیم گیری منتقل شده بود.
وزیر فرهنگ و ارشاد تاکید کرده بود: «میزان خسارت وارده این بخش تا پایان فروردین ماه جاری بالغ بر ۹,۷۶۰,۹۲۱ میلیون ریال، معادل ۹۷۶ میلیارد تومان برآورد و نیز حمایت‌های پیشنهادی صندوق اعتباری هنر در سه بخش حق بیمه، سرانه درمان و جبران خسارت بیکاری پیش‌بینی شده است که شامل ۲۱۸,۷۸۹,۶۵۹,۵۰۰ ریال حق بیمه برای ۳۵۵۰۰ نفر از اعضای صندوق، ۱۳۷,۷۶۸,۴۰۰,۰۰۰ ریال سرانه درمان برای ۷۸۱۰۰ نفر از اعضا و ۱,۴۳۹,۹۸۰,۰۰۰,۰۰۰ ریال برای جبران خسارت بیکاری هنرمندان میزان در نظر گرفته شده است.»
در برآورد خسارت کسب و کارهای بخش فرهنگ و هنر، خسارت اهالی فرهنگ در سه بخش فرهنگی معادل ۳,۴۷۵,۷۵۱ ریال، هنری معادل ۳,۵۰۳,۱۷۰ ریال و رسانه‌ای و تولید محتوای دیجیتال معادل ۲,۷۸۲,۹۲۱ ریال تفکیک شده‌اند که سرجمع این ارقام ۹,۷۶۰,۹۲۱ ریال اعلام شده است. در کنار این ۹۷۶ میلیارد تومان، بیش از ۱۷۹ میلیارد تومان نیز به عنوان خسارات مورد نیاز برای اداره صندوق اعتباری هنر در نظر گرفته شده که مجموع کمک بابت حق بیمه هنرمندان معادل ۲۱۸,۷۸۹,۶۵۹,۵۰۰ ریال، مجموع کمک سرانه درمان هنرمندان معادل ۱۳۷,۷۶۸,۴۰۰,۰۰۰ ریال و مجموع کمک بابت جبران خسارت و بیکاری هنرمندان معادل ۱,۴۳۹,۵۳۸,۰۵۹,۵۰۰ ریال به عنوان رقم تفکیکی اعلام شده بود.
در واقع وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ۱۱۵۵ میلیارد تومان برای حفظ حیات عرصه فرهنگ و هنر ایران درخواست کرده بود اما از آن زمان تاکنون، میزان خسارت وارد آمده به اهالی فرهنگ به مراتب افزایش یافته و اکنون شرایط برای تداوم حیات بسیاری از اماکن فرهنگی و هنری به ویژه اماکن و فعالیت‌های خصوصی، ناممکن شده است. «تابناک» پیش‌بینی کرده بود باید منتظر موج سهمگین‌تر خسارات به حوزه‌های فرهنگی و هنری بود و برآوردهای به مراتب بزرگ‌تری را در نظر گرفت اما اتفاقی در این زمینه رخ نداد و خبری از برآوردهای تازه نشد.
با وجود آنکه ثبت صنوف سینمایی در وزارت تعاون، کار و رفاه می‌توانست فرصت و دریچه تازه‌‌ای برای جذب منابع در راستای حمایت از قشرهای ضعیف فعال در صنوف باشد، از زمان ثبت قانونی تاکنون شاهد هیچ کمکی از این ناحیه به صنوف سینمایی نبوده و این وضعیت دور از انتظار نیست و اسباب دلخوری و نگرانی اهالی سینما را نسبت به دورنمای چنین وضعیتی فراهم ساخته است.
