کلیات
ترزا مری مِیْ متولد ۱ اکتبر ۱۹۵۶در ایست‌بورن شهرستان ساسکس کشور انگلستان و نخست‌وزیر کنونی بریتانیا و رهبر حزب محافظه‌کار بریتانیا است که از سال ۱۹۹۷ نیز نماینده مجلس عوام از میدنهد بود. او همچنین در کابینه در سایه ویلیام هیگ، یین دانکن اسمیت، مایکل هوآرد و دیوید کامرون در مناصب مختلفی از جمله وزیر سایه کار و بازنشستگی، و رهبر در سایه مجلس عوام فعالیت کرده است.
او که فرزند یک کشیش انگلیکان است، در سال ۱۹۸۰ ازدواج کرد و فرزندی ندارد. او دربارهٔ زندگی خصوصی خود اطلاعاتی در اختیار رسانه ها قرار نمی دهد.
سوابق علمی
تراز مری می در دانشگاه آکسفورد جغرافیا خوانده و پیش از عضویت در پارلمان بریتانیا، در سیتی لندن (مرکز مالی و بانکی لندن) کار می‌کرد.
عضویت در پارلمان
ترزا می اولین بار در انتخابات سراسری بریتانیا در ۱۹۹۷ به عضویت در پارلمان بریتانیا انتخاب شد. او در سال ۲۰۰۲ به عنوان رئیس حزب محافظه کار منصوب شد و به عنوان عضو محترم‌ترین شورای خصوصی بریتانیا سوگند یاد کرد.
فعالیت در وزارتخانه
ترزامری از سال ۱۹۹۹ در کابینه سایه مایکل هاوارد و تا پیش از قدرت‌گیری حزب محافظه‌کار، به عنوان وزیر امور آموزش و کار بوده‌است. در دوره نخست وزیری تونی بلر از حزب رقیب کارگر، برای بیش از ده سال او در پست‌های مختلف در کابینه سایه ماند، که بخش عمده‌ای از آن به عنوان وزیر امور زنان و برابری بود.
با رسیدن دیوید کامرون به نخست‌وزیری بریتانیا در سال ۲۰۱۰، می‌به عنوان وزیر کشور بریتانیا و وزیر زنان و برابری‌ها برگزیده شد. در سال ۲۰۱۲ سمت وزیر زنان و برابری‌ها را به ماریا میلر واگذار کرد و تا ماه ژوئیه ۲۰۱۶ وزیر کشور بریتانیا باقی ماند.
همین حفظ پست، او را در موقعیتی ویژه قرار داد، چرا که در پنجاه سال گذشته هیج کس ۶ سال پیاپی در این پست کلیدی نبوده‌است.
انتخاب به عنوان نخست وزیر
ترزامی پس از استعفای دیوید کامرون در پی رأی مردم این کشور مبنی بر خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا جانشین وی شد. او دومین نخست وزیر زن بریتانیا پس از مارگارت تاچر است. البته برخلاف تاچر، او بدون پیروزی در انتخابات زمام امور را به دست گرفت.
فعالیت‌های مدنی و اندیشه های فکری
ترزا می از پیگیران قانون ازدواج همجنس‌گرایان در بریتانیا است. او طرفدار فمینیسم و یکی از پایه گذاران گروه «زنان برای برنده شدن» است. این گروه تلاش می‌کند که زنان بیشتری را به نمایندگی مجلس از حزب محافظه کار ترغیب کند.
شخصیت و رفتار
ترازمی مری را فردی "بدجور سرسخت"، "محکم" و "غیرقابل انعطاف" می‌دانند. او این توصیف درباره خودش را مایه افتخار می‌داند. همچنین او را فردی «مطمئن» توصیف می‌کنند، یعنی اگر کاری را که به او بدهند به سرانجام می‌رساند. او دربارهٔ خود می‌گوید: من سیاستمدار اهل خودنمایی نیستم، دائم از یک استودیو خبری به استودیوی دیگر نمی‌روم، سرناهار با همکارانم غیبت بقیه را نمی‌کنم و در مشروب فروشی‌های اطراف پارلمان با بقیه مشروب نمی‌خورم، اما کارم را بلدم.
یکی از ویژگی‌های می، توانایی‌اش در مذاکره و توجه به جزئیات در چانه‌زنی است.
انتقادات متوجه ترزامی
یکی از انتقاد‌های وارد به او در سال‌های گذشته این است که با وزارت کشور مانند ملک شخصی برخورد می‌کند و به افکار عمومی توجه چندان نمی‌دهد و با معاونانش، پیمان دوستی می‌بندد. این مسائل برای وزارتخانه‌ای که دائماً با مردم ارتباط مستقیم دارد، مسئله ایجاد می‌کرد.
کناره گیری از قدرت
با فرارسیدن تاریخ کناره‌گیری رسمی «ترزا می» نخست‌وزیر بریتانیا، رقابت برای جانشینی او وارد مرحله جدی‌تری شد. به نوشته خبرگزاری «رویترز»، سخنگوی دولت روز جمعه 7 ژوئن 2019 در جمع خبرنگاران گفت، ترزا می تا زمان انتخاب نخست‌وزیر جدید، در دفترش خواهد ماند.
۱۴ نفر کاندیدای جانشینی او هستند اما مهم‌ترین گزینه‌های رقابت بر سر نخست‌وزیری بریتانیا «بوریس جانسون» وزیر امور خارجه پیشین و «مایکل گوو» وزیر محیط‌زیست این کشور هستند.
در حالی که جانسون اعلام کرده در صورت انتخاب شدنش، در پایان اکتبر چه با توافق و چه بدون توافق با اتحادیه اروپا برگزیت را اجرایی می‌کند، مایکل گوو مایل موضع نرم‌تری در قبال توافق بر سر برگزیت دارد.
ترزا می در دوران نخست‌وزیری، به‌دنبال کسب ضمانت از سوی اتحادیه اروپا برای به‌اصطلاح «ترتیبات پشتیبان» در خصوص مرزهای ایرلند شمالی بود. ترتیبات پشتیبان نوعی سیاست ضمانتی است که از ایجاد «مرز سخت» بین بخشی از ایرلند که بخشی از بریتانیاست و بخشی که عضو اتحادیه اروپا است جلوگیری می‌کند.
او سوم خرداد امسال با اعلام استعفای خود گفت که در تاریخ هفتم ژوئن (۱۷ خرداد) رسما از سمت خود کناره‌گیری می‌کند.
ترزا می به مدت ۳ سال، از سال ۲۰۱۶ و بعد از استعفای «جیمز کامرون»، نخست‌وزیری دولت انگلیس و رهبری حزب محافظه‌کار را برعهده داشت.
خانم می طی سخنرانی در مقابل دفتر نخست‌وزیری انگلیس در خیابان داونینگ برای اعلام زمان استعفایش گفت: «در یک دموکراسی، اگر به مردم گزینه‌ای برای انتخاب بدهید، وظیفه دارید تصمیمی که می‌گیرند را اجرا کنید».
وی با اشاره مخالفت مجلس عوام انگلیس با توافقی که بعد از مذاکره با اتحادیه اروپا درباره برگزیت به‌دست آورده بود، توضیح داد: «هرچه در توان داشتم برای قانع کردن نمایندگان پارلمان جهت حمایت توافق انجام دادم. اما متاسفانه موفق نشدم. سه بار تلاش کردم».
خانم می با بیان اینکه تا زمان تکمیل فرایند انتخاب رهبر جدید برای حزب محافظه‌کار، به‌عنوان نخست‌وزیر به فعالیت خود ادامه می‌دهد، تصریح کرد: « همواره از اینکه نتوانستم توافق برگزیت را تصویب کنم، افسوس خواهم خورد. نفر بعدی باید راهی پیدا کند که به نتیجه همه‌پرسی (خروج از اتحادیه اروپا) احترام بگذارد».
ترزا می ضمن اشاره به همه‌پرسی سال ۲۰۱۶ برای خروج انگلیس از اتحادیه اروپا گفت: «آن همه‌پرسی تنها یک درخواست برای خروج از اتحادیه اروپا نبود بلکه درخواستی برای تغییر بزرگ در کشورمان بود... اما مطمئنم که می‌توانیم توافق برگزیت را اجرا کنیم».
وی پیش از پایان بغض‌آلود صحبت‌هایش، با چشمانی اشک‌بار گفت: «این شغل افتخار زندگی من بود. دومین نخست‌وزیرِ زن (انگلیس). که البته قطعا آخرین (نخست‌وزیر زن) نخواهم بود».
در صورتی که انگلیس بدون تصویب توافق از اتحادیه اروپا خارج شود با شوک اقتصادی و سیاسی شدیدی مواجه خواهد شد.
مردم بریتانیا (انگلیس، ایرلند شمالی، اسکاتلند و ولز) سوم تیر ماه سال ۱۳۹۵ در یک همه‌پرسی به خروج این کشور از اتحادیه اروپا رأی مثبت دادند. قرار بود فرآیند خروج تا پیش از ابتدای امسال تکمیل شود، اما ناکامی لندن و بروکسل در توافق در مورد وضعیت رابطه سیاسی و اقتصادی پس از اجرای برگزیت، به تعویق در این فرآیند منجر شد.