در مورد تکنولوژی پزشکی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

در حاشیه نمایشگاه CES از آدام-ایکس (Adam-X) از سوی شرکت MEDICAL-X مستقر در روتردام هلند رونمایی شد. آدام-ایکس بر خلاف مانکن‌های سنتی مخصوص آموزش عملیات احیا، یک بیمار رباتیک است که برای طیف گسترده‌ای از آموزش‌های پزشکی قابل استفاده است. آدام-ایکس اسکلت، ماهیچه و ریه‌های واقع گرایانه دارد که بسیار شبیه به بدن واقعی رفتار می‌کنند و بسته به هدف مورد نظر و میزان موفقیت شما در درمان، به شما بازخورد می‌دهد. به عنوان مثال، بسته به کاری که انجام می‌دهید، مردمک‌های آن گشاد می‌شوند، گونه‌ها سرخ می‌شوند و زبان متورم می‌شود. این مانکن رباتیک در حال حاضر حتی می‌تواند صدا‌های مبهمی تولید کند. البته سازندگان آن متعهد شده‌اند که با یک به‌روزرسانی در سال جاری، یک ویژگی ارتباطی مجهز به GPT را به آن اضافه کنند تا به پزشکان آموزش دهد که چگونه بیماران را آرام نگه دارند. علاوه بر آموزش عملیات احیا (CPR) می‌توان از این دستگاه برای آموزش لوله‌گذاری، تزریق وریدی، سنجش فشار خون و استفاده از شوک برقی استفاده کرد. همینطور که خود مانکن به کاری که شما انجام می‌دهید، پاسخ می‌دهد، مجموعه حسگر‌های آن می‌توانند تکنیک شما را بررسی کنند و بازخورد ارائه دهند. به عنوان مثال اگر آدام-ایکس در حالت احیا تنظیم شده باشد، از کاربر می‌خواهد که آن را زنده نگه دارد و لپ‌تاپی که به او وصل است، نشان می‌دهد که دست‌ها برای فشردن قفسه سینه و انجام عملیات احیا، چقدر از موقعیت ایده‌آل فاصله دارند. این ربات رگ‌های خونی دارد. پزشکانی که باید راه هوایی را با بریدن نای باز کنند، ممکن است از دیدن جهش خون (مصنوعی) متعجب شوند. اگر یکی از ریه‌های تحت فشار از کار بیفتد، می‌توان از یک سوزن واقعی برای سوراخ کردن قفسه سینه و باد شدن مجدد ریه استفاده کرد. آدام-ایکس حتی اندام تناسلی فعال دارد و بسته به سناریوی تمرینی می‌تواند ادرار یا خون دفع کند. قیمت این مانکن رباتیک بالاست و یک دانشکده پزشکی یا سایر مراکز آموزشی باید ۷۰ هزار دلار برای آن بپردازند. عملکرد این مانکن را می‌بینید.

جاناتان جونز، نوجوان 12 ساله آمریکایی که مبتلا به بیماری کوررنگی است روز پنجشنبه گذشته با استفاده از عینکی ویژه توانست برای اولین بار در زندگی‌اش محیط اطراف را رنگی ببیند. قیمت عینک‌هایی که این نوجوان اهل ایالت مینه‌‌سوتا با استفاده از آن توانست رنگ‌های محیط اطراف را مشاهده کند 350 دلار است. مادر جاناتان گفته است که قصد دارد از این پس به جمع آوری کمک‌های مالی برای مبتلایان به کوررنگی مشغول شود تا آنها بتوانند از این عینک‌ها استفاده کنند. این لحظات را می‌بینید.

در شش دههٔ گذشته شمار افراد بالای 65 سال تقریبا دو برابر شده است و این یعنی شمار آنان از پنج به نه درصد کل جمعیت رسیده است. اما ژاپن در این میان پیشگام است چراکه بیش از یک چهارم جمعیت ژاپن بیش از 65 سال دارند. طولانی‌تر و البته بهتر زیستن در ژاپن بسیار مورد توجه است تا حدی که تازه‌ترین فناوری‌ها در ژاپن الهامبخش سیاست‌گذاری در بخش بهداشت و سلامت بوده تا دولت و بخش خصوصی بتوانند کیفیت زندگی سالمندان را ارتقا بدهند. افزایش کهنسالی چالشی جدی برای نظام بهداشت به شمار می‌رود. این گزارش را در همین زمینه در تابناک می‌بینید.

مردی 29 ساله که از کمر به پایین فلج بود توانسته به واسطه یک عمل جراحی، کنترل پاهای خود را از طریق مغز به دست گیرد و راه برود. آقای چینوک 29 ساله که 5 سال قبل در اثر حادثه ای در حین اسنوموبیل سواری از کمر به پایین فلج شده بود به تازگی توانسته به واسطه یک روش جراحی انقلابی قادر به راه رفتن شود. پزشکانی از ایالت مینه سوتا الکترودهای کنترل از راه دوری را در پشت چینوک کاشت کرده اند که اعمال اعصاب سالم نخاع را شبیه سازی می کنند. پس از این جراحی او توانسته با کمک یک واکر چرخدار تا 100 متر راه برود. دکتر «کندال لی»، جراح مغز و اعصاب که رهبری تیم جراحان را بر عهده داشته این موفقیت را هیجان انگیز خوانده و البته اعلام کرده تحقیقات در این باره تازه در مراحل ابتدایی قرار دارد. به گفته لی نکته مهم این جراحی در این است که چینوک توانسته با اتکا به قدرت مغز خود قادر به حرکت دادن پاها و راه رفتن شود. به گفته او اگر الکترودهای کنترل از راه دور خاموش شوند چینوک مجدداً معلول خواهد شد و در واقع حرکت او به این قطعات وابسته است. با این حال در هفته اول پس از جراحی چینوک نیاز به مهارهایی داشته تا از افتادن احتمالی او جلوگیری شود. پس از 25 هفته دیگر نیازی به این مهارها نبوده و او در عرض یک سال توانسته به مدت 16 دقیقه ممتد پیاده روی کرده و مسافتی 102 متری را طی کند. در حالی که او اکنون می تواند بنشیند یا راه برود ولی همچنان نیاز به استفاده از واکرهای چرخ دار دارد. این الکترودها در فضای اپیدورال (بخشی از کانال نخاعی) تعبیه شده اند. باتری های مورد نیاز هم در شکم فرد قرار داده شده و از طریق سیم های مخفی شده در زیر پوست به الکترودها متصل شده اند.