محسن امیر یوسفی، متولد ۱۳۵۰ در شهر آبادان است. او تهیه کننده، نویسنده و کارگردان ایرانی است.
با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، امیر یوسفی از آبادان به شهر خمینی شهر اصفهان نقل مکان کرد. او از دانشگاه اصفهان در رشته ریاضی فارغ التحصیل شده است. در کارنامه فعالیت‌های امیر یوسفی نمایشنامه‌نویسی، عکاسی، ساخت تیزر‌های تبلیغاتی، ساخت فیلم‌های کوتاه و مستند دیده می‌شود.

 

---

امیریوسفی در مقام کارگردان سه فیلم به نام‌های آشغال‌های دوست‌داشتنی تولید۱۳۹۱، آتشکار تولید ۱۳۸۶و خواب تلخ تولید ۱۳۸۲ را در کارنامه دارد.
او با خواب فیلم تلخ برنده چندین جایزه مختلف از جشنواره‌های خارجی شد. همچنین فیلم آتشکار او پس از مدتی توقیف در جشنواره بین‌المللی فجر سال ۱۳۸۸ به نمایش در آمد و در سال ۱۳۸۹ با شرط سنی بالای ۱۶ سال اکران عمومی شد.
توضیح اینکه فیلم آتشکار امیر یوسفی توانست در سال ۲۰۰۹ در جشنواره بین‌المللی فیلم مونترال برنده جایزه «نوآوری در سینما» شود.

 

---

امیریوسفی از جمله ۱۴۰ هنرمند ایرانی بود که با امضاء طوماری در مورخ ۲۲ خرداد ۱۳۹۲، همراه با سایر اصلاح‌طلبان و اعتدالگرایان، ضمن قدردانی انصراف عارف به نفع روحانی، از نامزدی حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ حمایت علنی کرد.

هم چنین مانی حقیقی در افتتاحیه سی و دومین جشنواره فیلم فجر از محسن امیر یوسفی حمایت کرد و از وزیر ارشاد و مدیران جشنواره خواستار رفتار مهربانانه تری با محسن امیریوسفی شد.

 

---

امیر یوسفی پیشتر در مورد برنده شدن سیمرغ جشنواره فیلم فجر به رسانه‌ها گفت: فکر کنم خود سیمرغ هم فکر نمی‌کرد بعد از ۱۲ سال به من برسد! آن هم برای یک آنونس دو دقیقه‌ای از فیلمی که ۱۲ سال پیش نتوانست به جشنواره فیلم فجر راه پیدا کند و برای مردم اکران شود! اصولا دراین ۱۲ سال اتفاقات عجیب زیادی دیده‌ام و این هم یکی از آنهاست، ولی خوشحالم که بعد از این همه سال حداقل آنونس «خواب تلخ» مورد توجه قرار گرفت.

امیر یوسفی در مورد فیلم خواب تلخ معتقد است: خواب تلخ از موفق‌ترین فیلم اولی‌های سینمای ایران در عرصه بین المللی و در جشنواره‌های بزرگ جهانی است، از دو جایزه جشنواره کن سال ۲۰۰۴ تا جایزه اسکندر طلایی تسالونیکی که برای اولین‌باربه سینمای ایران رسید.

درست است، ولی این اتفاقات بین المللی و پرافتخاری است که برای «خواب تلخ» و من افتاد که متعلق به سینمای ایران است، ولی حق این فیلم بود که در زمان خودش در ایران دیده شود و تاثیر خودش را در سینمای ایران بگذارد، همان سال‌های ۸۲ و ۸۳. در واقع موفق بودن «خواب تلخ» به جای این که پلی برای صعودش باشد، تبدیل به مانعی شد که معلوم نبود چطور شکل گرفته است. این فیلم با همه جوایز رنگارنگش ۱۲ سال توی گاوصندوق و نه کمد! ماند با این حال الان می‌بینم که این همه صبر می‌ارزید.