در مورد شعر نو در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

نیما فقط شعر‌ها و تغییرات بنیادینش در شعر نبود که ادبیات کلاسیک ما را متحول کرد. او زندگی خاص خودش را داشت که باعث شد جهان شعر را هم دگرگون کند.

سهراب سپهری یکی از شناخته‌شده‌ترین شاعران نوگرای معاصر است ولی در عین حال تاکنون کمترین توجهی به پدیدارشناختی اشعار او مبذول شده است. شخصیت فکری و احساسی، نگرش‌های وجودی و آنچه پدیدارشناختی نامیده می‌شود در پنج دفتر آخر هشت کتاب چهره‌ی نمایان‌تری دارد و پی بردن و فهم این اشعار در گرو فهم پدیدارشناختی نگاه سهراب سپهری است. گویا در این پنج دفتر او چشمان خود را شسته و به شکل دیگری به هستی نگاه می‌کند. عدم درک پدیدارشناسی اشعار سهراب سپهری، جان شعر او را می‌گیرد و صرفاً کلماتی موزون و نگاه شاعرانه‌ی او باقی می‌ماند. این درحالی است که سهراب سعی کرده است یک نگاه، یک نگرش و یک مکتب فکری را در توجیه هستی به کار گیرد.

علی اسفندیاری که بعدها به نیما یوشیج معروف شد، ۲۱ آبان ۱۲۷۶ مصادف با ۱۱ نوامبر ۱۸۹۷ در یکی از مناطق کوه البرز در یوش از توابع نور مازندران دیده به جهان گشود. ، او ۶۲ سال زندگی کرد و اگر چه سراسر عمرش در سایه‌ مرگ مدام و سختی سپری شد اما توانست معیارهای هزار ساله‌ شعر فارسی را که تغییرناپذیر و مقدس و ابدی می‌نمود، با شعرها و رای‌های محکم و مستدلش تحول بخشد. نیما یوشیج در ۲۲ سالگی به استخدام وزارت دارایی درآمد ولی پس از مدتی آن را رها کرد. او اولین شعر خود را در ۲۳ سالگی سرود که مثنوی بلند «قصه رنگ‌پریده» نام دارد. خود نیما این شعرش را اثری بچگانه نامیده است. سال ۱۳۰۰ اسم نیما را به معنی «کمان بزرگ» برای خود انتخاب کرد. در دی ۱۳۰۱ مجموعه شعر «افسانه» را سرود و شعرهایش را با نام نیما امضا کرد. او این اثر را که به نوعی سنگ بنای شعر نو بود به استادش ظام‌وفا تقدیم کرد. سپس قسمت‌هایی از مجموعه افسانه را در مجله قرن بیستم به چاپ رساند. آثار نیما عبارتند از «تعریف و تبصره و یادداشت‌های دیگر»، «حرف‌های همسایه»، «حکایات و خانواده‌ی سرباز»، «شعر من»، «مانلی و خانه سریویلی»، «فریادهای دیگر و عنکبوت رنگ»، «قلم‌انداز»، «کندوهای شکسته» (پنج قصه کوتاه)، «نامه‌های عاشقانه» و... این شاعر بزرگ در حالی که به علت سرمای شدید یوش به سینه‌پهلو مبتلا شده بود برای معالجه به تهران آمد. معالجه تاثیر نداشت و نیما یوشیج در تاریخ ۱۳ دی ۱۳۳۸ برای همیشه خاموش شد. او را در تهران دفن کردند اما سال ۱۳۷۲ طبق وصیت نیما پیکر او را به یوش بردند و در حیاط خانه محل تولدش به خاک سپردند. عکس‌ها : خبرگزاری صدا و سیما - احمد بلباسی | سیدولی شجاعی لنگری

گفت‌وگو با دکتر محسن ابوالقاسمی