کلیات

حضرت فاطمه کلابیه معروف به ام‌البنین  متولد سال ۵  قمری در کوفه  بود که در سال ۷۰ قمری درگذشت. او همسر امام اول شیعیان، حضرت علی بن ابی طالب (ع) و دختر حزام بن خالد است. پس از درگذشت حضرت فاطمه زهرا (س)، حضرت علی (ع) با معرفی برادرش عقیل با فاطمه کلابیه ازدواج کرد.

والدین

«حزام بن خالد بن ربیعة بن وحید بن کعب بن عامر بن کلاب» پدر حضرت ام‌البنین است او مردی شجاع، دلیر و راستگو که از صفات ویژه او اکرام به میهمان بوده است.  تاریخ ویژگی‌های این مرد را به مناسبت‌های گوناگون، چون جریان خواستگاری ام البنین ع و ازدواج با حضرت علی ابن ابی‌طالب ع ذکر می‌کند.

 مادر حضرت ام البنین نیز «ثمامه (یا لیلی) دختر سهیل بن عامر بن جعفر بن کلاب» است. حضرت ام البنین را بخاطر داشتن چهار پسر به نام‌های حضرت عبّاس، عبدالله، جعفر و عثمان، ام‌البنین (مادر پسران) خواندند.

واکنش به حادثه کربلا

ایشان در واقعه کربلا حضور نداشت ولی هنگامی که کاروان اسیران کربلا وارد مدینه شد و او از کشته شدن فرزندانش باخبر شد؛ از سرنوشت امام حسین (ع) پرسید و وقتی که خبر  شهید شدن امام حسین (ع) را هم شنید. گفت: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند.» این سخنِ او را برخی دلیل دلدادگی عمیق او به اهل بیت (ع) و امام حسین (ع) دانسته‌اند. هر چهار فرزند او در کربلا شهید شدند. وی در قبرستان بقیع دفن شده است.

• در مورد واقعه کربلا در ویکی تابناک بیشتر بخوانید