کلیات

جیپسی کینگز (Gipsy Kings‎؛ به معنای لغوی پادشاهان کولی) یک گروه موسیقی فرانسوی از شهرهای آرل و مون‌پلیه است که در سبک‌های فلامنکو، سالسا و پاپ فعالیت و به زبان‌های مختلفی به‌ویژه اسپانیایی با لهجهٔ جنوب فرانسه می‌خوانند. اعضای این گروه در فرانسه متولد شده‌اند، اما والدین‌شان از کولیان اسپانیایی بودند که در جریان جنگ داخلی اسپانیا در دههٔ ۱۹۳۰ مهاجرت کردند. آنها سبک «رومبا فلامنکو» را که نوعی سبک پاپ و از زیرشاخه‌های فلامنکو است، مورد توجه مخاطبان بین‌المللی قرار دادند.

فعالیت حرفه‌ای

اعضای جیپسی کینگز زادهٔ فرانسه هستند، اما با فرهنگ اسپانیایی رشد یافتند و سبک پاپ فلامنکو را به گوش مخاطبان جهانی رساندند. این گروه در شهر آرل در جنوب فرانسه در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی تشکیل شد که طی آن نیکُلا رِیس و آندره ریس (فرزندان خوزه رِیس) با پسر دایی‌های خود ژاک، موریس و تونینو بالیاردو گرد هم آمدند. در آن زمان خوزه ریس و مانیتاس دِ پلاتا یک زوج هنری بودند که توانستند «رومبا فلامنکو» را (که با نام‌های رومبای اسپانیایی یا رومبای کولی هم شناخته می‌شود) در سطح گسترده‌تری به گوش مخاطبان برسانند. پس از جدایی خوزه از مانیتاس، او و پسرانش گروهی درست کردند که نامش «رِیس‌ها» (Los Reyes) بود که علاوه بر آنکه نام‌خانوادگی‌شان را نشان می‌داد، در اسپانیایی به معنای «پادشاهان» هم بود.

«رِیس‌ها» کارشان را به‌عنوان یک گروه موسیقی کولی‌ها آغاز کردند. آنها در سرتاسر فرانسه سفر کرده و در مجالس عروسی، جشنواره‌ها و خیابان‌های شهر به اجرای موسیقی پرداختند. از آنجایی که سبک زندگی آنها بسیار شبیه کولیان بود، بعدها نام «جیپسی کینگز» را برگزیدند. کمی بعد، آنها به میهمانی‌های سطح بالاتری در سن-تروپه، دعوت می‌شدند، اما دو آلبوم نخست آنان چندان مورد توجه واقع نشد. تا به اینجا، موسیقی آنان فلامنکوی سنتی بود که صدای نیکُلا و گیتار تونینو بدان جان می‌بخشید.

گروه جیپسی کینگز ترکیبی از گیتاریست‌های چپ‌دست و راست‌دست بود: سه برادر از خانوادهٔ رِیس (نیکلا، آندره و پاچی) چپ‌دست بودند و با گیتارهای چپ‌دستان (و البته گاهی نیز گیتار راست‌دستان که سیم می آن در پائین قرار می‌گیرد) می‌نواختند. دیه‌گو بالیاردو نیز چپ‌دست بود، اما گیتار چپ‌دستی می‌نواخت که سیم می آن در بالا قرار داشت. کانوت ریس، پل ریس و پاکو بالیاردو راست‌دست هستند. همه این چپ‌دست‌ها به کمک این سه راست‌دست، ریتم‌های پرقدرت پس‌زمینه را می‌نوازند و تک‌نواز اصلی گروه تونینو بالیاردو بود که گیتاریستی راست‌دست با شیوهٔ نوازندگی فلامنکوی سنتی بود.

گروه جیپسی کینگز مورد انتقاد موسیقی‌دانان فلامنکوی سنتی بوده است، اما نیکلا ریس در مصاحبه‌ای گفت که سبک فلامنکو اصولاً در وضعیت خوبی قرار ندارد و او به موفقیت‌ گروهش افتخار می‌کند. آلبوم ۱۹۹۷ آنان قطب‌نما حاوی فلامنکوی سنتی بیشتری است.

موفقیت

آغاز موفقیت جیپسی کینگز با آلبوم سوم آنها جیپسی کینگز بود که ترانه‌های جوبی جوبا، بامبولئو و یک عشق را شامل می‌شد. این آلبوم در سال ۱۹۸۹ در ایالات متحده آمریکا منتشر شد و ۴۰ هفته در جدول موسیقی باقی ماند و یکی از معدود آلبوم‌های اسپانیایی‌زبان بود که به چنین موفقیتی دست یافت. آنها در سال ۱۹۹۱ میلادی، ترانه «من هیچگونه وابستگی عاطفی ندارم» را برای یکی از ویدئوهای شرکت والت دیزنی بازخوانی کردند. بازخوانی هتل کالیفرنیا توسط جیپسی کینگز نمونه‌ای از گیتارنوازی سریع فلامنکو توسط تک‌نواز و هم‌نوازی ریتمیک گیتارهای پس‌زمینه بود و در فیلم لبوفسکی بزرگ (۱۹۹۸) به کارگردانی برادران کوئن به‌کار رفت. در داستان اسباب‌بازی ۳ اقتباس اسپانیایی آنها از ترانه «دوستی در من داری» تحت عنوان «دوستی در درونم هست» (Hay un Amigo en Mi) به‌کار گرفته شد. ترانهٔ بامبولئو نیز در پویانمایی آواز استفاده شد.