در مورد دعای ابوحمزه ثمالی در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

دعای ابوحمزه ثمالی دعایی که امام سجاد(ع) آن را در تمام سحرهای ماه رمضان می‌خواند. این دعا را ابوحمزه ثمالی از امام سجاد(ع) نقل کرده است. این دعا شامل صفات نیکوی خداوند، اسم اعظم و همچنین دربردارنده مفاهیمی مانند دشواری‌های قبر و قیامت، سنگینی بار گناهان و لزوم اطاعت و پیروی از پیامبر اکرم (ص) و خاندان معصومش است. ابوحمزه ثمالی از یاران امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق(ع) معرفی شده است. سید ابن طاووس (۵۸۹-۶۶۴ق) در کتاب اِقبالُ الاَعمال به سند خود از هارون بن موسی تَلَّعُکْبَری (درگذشت: ۳۸۵ق) به اِسناد حسن بن محبوب زَرّاد (۱۲۹ یا ۱۴۹ق-۲۲۴ق) از ابوحمزه ثمالی روایت کرده که: «امام زین‌العابدین(ع) در شب‌های ماه رمضان بیشتر شب را به نماز می‌پرداختند و هنگام سحر این دعا را می‌خواندند.» این دعا را شیخ طوسی در مصباح المتهجد، کفعمی در البلد الامین و المصباح، مجلسی در زاد المعاد و بحارالانوار و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان نقل کرده‌اند. برخی در تفسیر دعای ابوحمزه عنوان کرده‌اند که این دعا مشتمل بر مراحل مختلفی است که در لابلای آن مطالب مختلف عرفانی، اجتماعی، سیاسی، و اخلاقی ارائه شده است. یکی از مهمترین ویژگی‌های این دعا این است که شیوه راز و نیاز انسان با پروردگارش را به خوبی نشان داده است. این دعا را به همراه متن اصلی و ترجمه فارسی در تابناک می‌بینید و می‌شنوید و می‌خوانید