کلیات

روز ملی روستا و عشایر نیز به عنوان یکی از مناسبت های مندرج در تقویم رسمی کشور ثبت گردیده است. ۱۵ مهر ماه به این عنوان نام‌گذاری شده است و در واقع مرکز توسعه روستایی این تقاضا را از شورای فرهنگ عمومی نموده که به منظور تجلیل و تقدیر از زحمتکشان روستایی و عشایری و یاد کردی از خدمات ارزنده آنان به کشور عزیز روزی را به نام روز روستائیان و عشایر غیور و سلحشور ایران معرفی و نام‌گذاری نمایند.

ضرورت

 معرفی چنین روزی همچنین می تواند به توسعه و ترویج فرهنگ روستایی کمک کند. قطعاً نقش روستا و روستائیان کشور در هر دوره و زمانه ای را به‌ویژه در زمینه توسعه و رشد اقتصادی نباید نادیده گرفت؛ زیرا این قشر شریف و بعضاً محروم از امکانات اولیه زندگی و امور رفاهی، برای عمران و آبادانی ایران زحمات فراوانی را متحمل گردیده اند و در کنار آنان نیز عشایر، این مردمان غیرتمند و صبور که امام آنان را ذخائر این مملکت نامیده اند، در راه داشتن وطنی سرافراز جان فشانی ها و ایثارگری های فراوانی از خود نشان داده اند.

بایدها و نباید

بررسی ها نشان می دهد در سالیان اخیر به روستا و عشایر آن‌گونه که باید توجه شود نشد؛ هر چند که نظام اسلامی در راستای محرومیت زدایی و ارائه امکانات به مناطق روستایی و عشایری خدمات ارزنده ای ارائه داده، به جهت ممانعت از مهاجرت روستائیان به شرها امکانات لازم را فراهم نکرده و تسهیلاتی برای جبران بخش اعظمی از خسارت روستائیان و عشایر به مزارع و دام‌هایشان بر اثر حوادث و خشکسالی ها داده نشد. راه‌های مواصلاتی از شهر به روستا و بالعکس نیز هنوز جای کار فراوانی دارد که ضرورت ایجاد شبکه های دسترسی روستائیان به مراکز شهری، به‌ویژه برای فروش محصولات زراعی و باغی و دامی از یک سو و درمان و خرید مایحتاج آن‌ها در برخی مناطق صعب‌العبور و کوهستانی یا بیابانی از دیگر سو احساس می شود. از آن گذشته می باید تسهیلاتی مثل حق سکونت در روستا را به بومیان روستا یا کسانی که به هر نحو از شهر ترک مکان نموده اند و در روستا سکنی گزیده یا اشتغال زایی کرده‌اند در نظر بگیرند. ساخت خانه های روستایی برای محرومان توسط بنیاد مسکن کمیته امداد، بهزیستی و مراکز حمایتی و خیریه باید یکی از ضرب‌الاجل‌های کاری تمامی دولت ها و مسئولان عالی کشور و استان‌ها می باشد. رفع مشکل بی آبی یا کم آبی، آموزش‌ها به روستائیان و شهروندان در خصوص مسائل مرتبط با کشاورزی و دامپروری و همچنین توسعه کتابخانه های روستایی و کمک به رفع محرومیت‌های آموزشی روستا و سیاه چادرهای عشایری، بهبود وضع بهداشت و درمان با اعزام پزشکان عمومی و متخصص و مأموران بهداشتی و بررسی مسائل تغذیه ای و رفاهی، فرهنگی و آموزشی، علمی و ترویجی و خصوصاً توجه به مذهب و ابعاد گوناگون کار مذهبی در بین روستائیان و عشایر سیار، در اختیار داشتن وسایل ارتباط جمعی و... در میانه این اقشار می تواند مانع از هجوم ناخواسته این مردمان پاک و صمیمی به شهرهای مملو از دود و آهن و ترافیک و شلوغی و بیماری گردد.