کلیات

کوچینگ به معنی مربیگری است، اما در ایران وقتی ما کلمه مربی را می‌شنویم ذهن ما به سمت ورزش و مربیگری ورزشی می‌رود، اما در واقع باید بگویم که مربیگری می‌تواند در جنبه‌های دیگر با هدف توسعه معنی پیدا بکند از جمله مربیگری در زندگی، مربیگری در تجارت، مربیگری شخصی، مربیگری در سلامت، مربیگری در آموزش، مربیگری در ارتباط و …. کوچینگ یک رابطه‌ی حمایتی و دو طرفه است است که در آن کوچ (مربی) به مراجع خود کمک میکند تا با تمرکز بر هدف انتخاب شده به نتایج مورد نظر دست پیدا کند. کوچ به افراد کمک می‌کند در زندگی شخصی به نتایج دلخواه خود برسند و از این طریق اهداف شخصی محقق شود.

کوچینگ روندی است که جهت بهبود عملکرد افراد در زندگی حرفه ای، اجتماعی و حتی عاطفی کار می‌کند، به این معنی که در بسیاری از زمینه‌های زندگی، برای پیشرفت و ارتقاء عملکرد می‌توان از کوچینگ کمک گرفت. تمرکز کوچینگ به جای گذشته بر حال و آینده (نزدیک) فرد است و به کنکاش و رفع مسائل و مشکلات گذشته نمی‌پردازند. باور کوچینگ بر این است که افراد بهترین مسیر را خودشان می‌توانند تشخیص دهند و غالبا پاسخ مشکلات افراد، نزد خود آن‌ها است. از این رو در پروسه کوچینگ انتخاب‌کننده و پیش برنده جلسه خود مراجعه‌کننده است و کوچ او فقط نقش یک تسهیلگر را بازی می‌کند.

در حقیقت به نوعی می‌توان گفت که اصطلاحا، کوچینگ به جای اینکه ماهی را در دهان افراد بگذارد، ماهیگیری را، به‌طور غیر مستقیم و به کمک خود مراجعه‌کننده، آموزشمی‌دهد خود فرد با کمک کوچ به مناسب‌ترین و متناسب‌ترین راهکار برای خود می‌رسد. در کوچینگ، به افراد مستقیما آموزشی داده نمی‌شود، بلکه فرد طی پروسه جلسات کوچینگ، به کمک کوچ، خودش به آگاهی‌هایی درباره خود دست می‌یابد.

 

کوچ (coach) 
کوچ‌ها تسهیل گرانی هستند که به شما کمک می‌کنند به آگاهی برسید و مسائلی را خودتان کشف کنید و یاد بگیرید. کوچ‌ها هرگز شما را نصیحت نمی‌کنند و به شما راهکار ارائه نمی‌دهند، بلکه آن‌ها با استفاده از ابزار‌هایی کارآمد در حرفه خود (مانند گوش دادن فعال، پرسیدن سوالات موثر و قدرتمند و بازخورد)، به شما کمک می‌کنند تا نقشه راه را برای پیشبرد اهدافتان تعیین کنید یا پازل‌های درونی که موجب بروز مسائلی در زندگی شما شده‌اند را کنار هم ببینید و به نتیجه برسید. کوچ‌ها در حقیقت به افراد کمک می‌کنند که خودشان با رسیدن به آگاهی و پاسخ‌ها، میان آن کسی که هستند و آن کسی که می‌خواهند باشند پلی ایجاد کنند. کوچ‌ها به افراد کمک می‌کنند تا افکار و پیچیدگی‌های ذهن خود را خودشان سر و سامان دهند، ساده کنند و به شفافیت برسند.

 

اصل کوچینگ (coaching)
باید بگوییم که کوچینگ نوعی مکالمه است که به یادگیری کمک می‌کند یعنی کوچینک در واقع نوعی تکنیک سوال پرسیدن است که در تمام امور زندگی به شما کمک می‌کند. همچنین نوعی فرآیند است که فرصت‌هایی را برای بهبود و تغییر در افراد فراهم می‌کند که اصلا بهتر است بگویم کوچینگ کمک می‌کند تا افراد را توسعه دهید و راهکار‌هایی را ایجاد می‌کند تا بتوانید بهترین راه حل را برای مساله ایجاد شده پیدا کنید. کوچینگ حتی می‌تواند برای حل مساله به شما کمک کند. در کوچینک شما به کمک ابزار‌هایی که در اختیارتان دارید می‌توانید فرایند یادگیری را در فرد پشتیبانی کنید بهتر است بگویم ما با کوچینگ قصد داریم در افراد یادگیری (تغییر رفتار) را ایجاد کنیم.

 

توسعه انسان‌ها به کمک کوچینگ
کوچینگ در واقع هنر بهسازی عملکرد دیگران است. مدیرانی که روش مربی گری را برای هدایت اعضای خود به کار می‌گیرند در واقع آن‌ها را تشویق می‌کنند که با انجام کار‌های چالش بر انگیز به تجربیات خود بیفزایند. حال از یک زاویه دیگر به این موضوع دقت کنید فرض کنید یک پدر با تجربه می‌خواهد چالش‌هایی که خود در زندگی تجربه کرده است را به پسر نوجوانش یاد بدهد و به فرزندش می‌گوید پسرم حواست باشد که کسی سرت کلاه نگذارد و پسر نوجوان هم می‌گوید چشم باباجان. به نظر شما آیا این پسر نوجوان یاد گرفت که کسی در زندگی سرش کلاه نگذاره؟ قطعا اینگونه نسیت و ما با صرف گفتن یک موضوع نمی‌توانیم در فرد یادگیری ایجاد کنیم بطور مثال من به شما می‌گویم در این استخر یک سکوی پرش وجود دارد که ارتفاع آن ۱۰ متر است.

قطعا هیچ ذهنیت و هیچ چشم اندازی در شما ایجاد نمی‌شود. اما وقتی شما را بر سر این سکو می‌برم و شما از ارتفاع ۱۰ متری پایین را می‌بینید قطعا یک ذهنیت از ارتفاع ۱۰ متر در شما ایجاد می‌شود و وقتی که جرات می‌کنید و از این ارتفاع به داخل آب می‌پرید تازه می‌فهمید مفهوم ارتفاع ۱۰ متر یعنی چی! و در فرایند کوچینگ هم به همین صورت است و با صرف گفتن یک موضوع فرد نمی‌تواند یادگیری خوبی برایش ایجاد شود.

 

شیوه‌های کوچینگ
کوچینگ دستاورد‌های متفاوتی دارد.
کوچینگ به جای مطرح کردن نظرات جدید ایده‌ها را از ذهن افراد بیرون می‌کشد.
به جای تحمیل عقاید راهکار‌های ذهنی شخص را پرورش می‌دهد، به جای رهنمون دادن، وی را به تفکر وا می‌دارد.
کوچینگ وابسته به واکنش فرد، قابل انعطاف و کارآمد است، نه اینکه تجویدی و دستوری باشد.
در این روش از قضاوت خودداری می‌شود و به افراد کمک می‌شود تا در زمینه‌های گوناگونی رشد و پیشرفت داشته باشند.
کوچینگ تئوری نیست بلکه میدانی ست و باید آن را با تمرین و تکرار زندگی کرد.
تلاش و تمرکز این مقاله بیشتر بر ارائه معرفی مختصری از حرفه کوچینگ و تفاوت آن با مشاغل مشابه است و اصلا به این معنی نیست که کوچینگ بهتر از مشاغل مشابه یا هم گروه خود است.