کلیات
روز هشتم ذيالحجه، روز ترويه است. علت نامگذاري اين روز به اين جهت بود كه در زمان حضرت ابراهيم(ع)، درصحراي عرفات آب يافت نميشد به اين جهت مردم براي رفع نياز آبِ روز نهم، در روز هشتم، آب را ازمكه به سرزمين عرفات حمل مينمودند. به همين جهت عدهاي به هم ميگفتند تَرَوَيتُم تَرَوَيتُم؟ آيا سيراب شديد؟
اهمیت روز ترویه
به طور معمول شخص حج‌گزار در روز ترويه (روز هشتم ذيحجه) احرام مي بندد كه شب نهم را در سرزمين عرفات بماند تا آن وقوف لازم را كه روز نهم مي‌باشد، درك كند. روز نهم را از زوال خورشيد (ظهر)، بايد در سرزمين عرفات بماند و در شب دهم از عرفات به مشعر كوچ نموده و در آنجا بيتوته كند و روز دهم، پس از طلوع آفتاب، از مشعر به طرف منا حركت و كوچ كند. آنگاه كه وارد سرزمين منا شد، قرباني، حلق و رمي جمرات مي‌كند. سرّ حج در اين نيست كه انسان، اعمال ظاهري را ـ‌چه واجب و چه مستحب ـ انجام دهد.
اميرالمؤمنين(ع) فرمودند: مي‌دانيد وقتي زاير و انسان حج‌گزار احرام بست، چرا بايد به عرفات رود و بعد بيايد كعبه را طواف كند؟ براي آن‌كه عرفات، خارج از مرز حرم است و اگر كسي ميهمان خداست، ابتدا بايد به بيرون دروازه رود و آنقدر دعا و ناله كند تا لايق ورود به حرم شود. بعد در عرفات، هم شب و هم روز، به خصوص روز عرفه،دعاي مخصوصي است و دعا، جزو فضايل برجسته و وظايف مهم روز عرفه در سرزمين عرفات است؛ چراكه اگر كسي روز نهم ذيحجه در عرفات نباشد نيز از فضايل برجسته آن روز، خواندن دعاي عرفه سالار شهيدان، حسين بن علي(ع) مي‌باشد.