کلیات

استاد محمدحسين بهجت تبريزي معروف به شهريار از شعراي مشهور معاصر در چنين روزي از سال ۱۳۶۷ هجري شمسي درگذشت؛ این روز در تقویم جمهوري اسلامي ایران، تحت عنوان "روز شعر و ادب فارسي" نامیده مي‏شود.

سيدمحمدحسين بهجت تبريزي متخلص به شهريار در سال ۱۲۸۵ش در خانواده‏اي اهل ادب در تبريز به‌دنيا آمد. ايام كودكي او با جنبش آزادي‏خواهان مشروطه به رهبري ستارخان و باقرخان همراه بود. وي در كودكي با قرآن و ديوان حافظ آشنا شد و پس از تحصيل مقدمات حوزوي، به تهران رفت و وارد مدرسه دارالفنون گرديد.

شهريار سپس وارد مدرسه طب شد، ولي در پي يك جريان عاطفي و پس از ۵ سال تحصيل، بدون اخذ مدرك دكتري، تهران و دانشكده را ترك گفت و در خراسان وارد خدمت دولتي گرديد. او در نيشابور به ديدار كمال‏الملك، نقاش مشهور رفت و شعري درباره وي سرود. شهريار از آن پس مدتي در تهران سكونت داشت و از سال ۱۳۱۹ش در تبريز اقامت گزيد.

وي هم‌زمان با اوج‏گيري نهضت اسلامي، با زبان شعر، انقلاب اسلامي را همراهي كرد. شهريار به‌عنوان يكي از مشهورترين غزل‏سرايان معاصر، معروف خاص و عام است. او غزل‏هاي دلنشينِ بسياري سروده كه يادگار نخستين عشق آتشين اوست. عشق عرفاني نيز در اشعار شهريار مقام والايي دارد و بر بيش‌تر شعرهاي او سايه افكنده است. كليات اشعار شهريار متجاوز از پانزده هزار بيت از قصيده و غزل و مثنوي و قطعه مي‌باشد كه در سه مجلد به چاپ رسيده است.

بسياري از خاطرات تلخ و شيرين از دوره‏هاي گوناگون زندگي، در اشعار شهريار منعكس است و با خواندن آن‏ها مي‏توان گوشه‏هايي از زندگي شاعر را از نظر گذراند. شهريار بي‏گمان در شاعري، استعدادي درخشان دارد كه در سراسر اشعار او، روحي حساس و شاعرانه، موج‌زنان بر بال تخيلي پوينده و آفريننده در پرواز است.

او به تجدد و نوآوري در شعر گرايش محسوسي داشت و اشعاري كه براي نيما يوشيج و به‌ياد او سروده، حكايت از اين موضوع دارد. شهريار در سال ۱۳۶۷ش در مراسم مجتمع هنر و ادبيات دفاع مقدس به دريافت لوح دست‌خط زرين حضرت امام خميني (ره)، ديپلم افتخار و سكه يادبود مجتمع تحت ‌عنوان برگزيده شعر، نائل گرديد.

اين شاعر شهير سرانجام در بيست و هفتم شهريورماه سال ۱۳۶۷ هجري شمسي در سن هشتاد و دو سالگي در تهران درگذشت و در مقبرةالشعراي تبريز به خاك سپرده شد. براي پاسداشت مقام ادبي استاد سيدمحمدحسين بهجت تبريزي معروف به شهريار و نكوداشت اين شاعر پرآوازه، سالروز درگذشت وي برابر با بيست و هفتم شهريورماه، به‌عنوان روز شعر و ادب فارسي نام‌گذاري گرديده است.