کلیات
میلاد عرفانپور متولد ۱۳۶۷ در شیراز شاعر ایرانی است. شهرت او بخاطر سرودن در قالبهای سنتی و بخصوص رباعی است. او تاکنون یکبار مقام نخست جشنواره جوان خوارزمی در پژوهش های بنیادین و نیز نامزد جایزه قلم زرین و برگزیده جشنواره شعر فجر بودهاست.
زندگینامه
میلاد عرفانپور در شیراز به دنیا آمدهاست. سرایش شعر را از کودکی و تحت تأثیر دوبیتیهای محلی که مادربزرگش برایش میخواند آغاز کرد. نخستین کتاب خود را با عنوان از شرم برادرم در قالب رباعی، به سال ۱۳۸۵ به وسیله انتشارات سپیدهباوران منتشر کرد. او در سه مجموعه شعر بعدی خود نیز سرودن در همین قالب را ادامه داد: دو اثر پاییز بهاریست که عاشق شدهاست و پادشهر را او در سال ۱۳۸۸ و جشن فراموشیها در سال ۱۳۸۹ روانه بازار کتاب کرد.
میلاد در رشته «سیاستگذاری فرهنگ و ارتباطات» در دانشگاه امام صادق تحصیل کرده و هماکنون دانشجوی دکتری خطمشی گذاری عمومی است. موضوع پایاننامه ارشد او تحلیل گفتمان انتقاد اجتماعی در شعر شاعران انقلاب اسلامی بودهاست.
عرفانپور در سال ۱۳۹۴، مجموعه شعر تازهای منتشر کرد که از آخر مجلس نام داشت. این دفتر شعر در قالبهای رباعی، نیمایی و غزل است و مضمونهای غالب آن شامل مناجات، عرفان، شهادت و وقایع روز انقلاب اسلامی و جهان اسلام است.
وی کتاب بیخبریها را در سال ۱۳۹۴ منتشر کرد. این اثر در یازدهمین دوره جشنواره قلم زرین نامزد شد، و بدین ترتیب او جوانترین نامزد این جایزه از ابتدای تأسیس بود. او همچنین دبیر و داور در برخی جشنوارههای شعر بودهاست.
میلاد عرفانپور از تاریخ آبان ماه ۱۳۹۷ مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری است.
ترانهسرایی
میلاد عرفانپور در زمینه ترانهسرایی نیز طبعآزمایی کردهاست. یکی از آثار او در این زمینه، با همراهی محمدمهدی سیار، و به خوانندگی حامد زمانی که در رسانههای غربی نیز بازتاب داشت هتل کوبورگ نام داشت که موضوع آن، پرونده هستهای ایران بود.
عرفانپور همچنین با خوانندگان ایرانی دیگری همکاری داشتهاست و اشعار او را هنرمندانی همچون علیرضا افتخاری،محمد معتمدی غلامرضا صنعتگر، نیما مسیحا، اشکان کمانگری و حجت اشرفزاده نیز اجرا کردهاند.
از زبان دیگران
بهاءالدین خرمشاهی، شاعر و ادیب معاصر منتقد ادبی، درباره کتاب «شمعدانی ها» اثر عرفان پور در شماره ۱۵۱ نشریه بخارا چنین نوشته است:كتاب بیمانند «شمعدانیها» را لاجرعه سركشیدم و خمار چندصدشبۀ مرا شكست. این کتاب را در یک نشست چندساعته، بدون اینکه از جایم تکان بخورم، با حوصله، شوق و لذّت خواندم. در هجوم زیبایی و ظرافت شعرهای «شمعدانیها» دستمریزاد و آفرینهای شمارهناپذیری در یادداشتها و حواشی من بر این كتاب، نوشته آمد.در یادداشتهایی که در حاشیۀ برگبرگ این كتاب نوشتم، یازده امتیاز و مشخّصۀ ویژه در رباعیهای میلاد عرفانپور معرّفی کردهام. 1- مهارت در بهكارگیری حسنتعلیل آمیخته با تشبیه 2- كشف و تصویرسازیهای زیبا و بدیع 3- بیان شگرف پارادوكسیكال (ناسازه) 4- تجربهگرایی و تجربۀ زیسته 5- ایهام و ایهامتناسب و توسعۀ معنا 6- زیباییهای لفظی، واژهگزینی عالی و بیان خوش 7- نگاه تازه 8- معانی ژرف و شگرف 9- شگردهای فنّی و ساختاری 10- طبیعتگرایی ژرفاژرف 11- انتقاد عالی و طنز متعالی
در رباعیهای یکدست این کتاب هیچ عیبی نیافتم و معتقدم که میلاد عرفانپور میتواند یکی از شاعران ملّی ما باشد؛ شاعری که معناگرایی و لفظگرایی، همزمان و متعادل در شعرش جلوه دارد و بعد از مدّتها، تحوّل در قالب رباعی را به شعردوستان مژده میدهد.
حمیدرضا شکارسری، شاعر و منتقد ادبی، عرفانپور را «از جمله احیاگران قالب رباعی در دهه هشتاد خورشیدی» دانستهاست.[
محمدرضا سنگری در مقدمه ی کتاب چاره ها می گوید:عرفانپور با مجموعه رباعی (پاییز بهاری است که عاشق شده است)در میان شاعران رباعی سرا در روزگار ما جایگاه ویژه ای یافت و رباعی های درخشان و شاخصی خلق کرده است.
جایزههای ادبی
کتابشناسی