کلیات

شیخ احمد کافی (۱۳۱۵-۱۳۵۷ش) روحانی واعظ و روضه‌خوان شیعه پیش از انقلاب اسلامی ایران و مؤسس مهدیه تهران.

احمد کافی شهرت خود را با سخنرانی‌هایش کسب کرد و در آنها از امام خمینی طرفداری می‌کرد. محتوای برخی از سخنرانی‌های وی در قالب کتاب و لوح فشرده منتشر شده است. او در خواجه‌ربیع مشهد مدفون است.

زندگی

احمد کافی فرزند میرزا محمد در ۱ خرداد ۱۳۱۵ش برابر با ۱ ربیع‌الاول ۱۳۵۵ق در مشهد زاده شد.^[۱] وی پس از پایان دروس مقدمات و ادبیات عرب حوزوی، به وعظ و خطابه می‌پرداخت. در حدود پانزده سالگی در شب‌های جمعه دعای کمیل حرم امام رضا(ع) را می‌خواند. وی ۳۰ بار در راهپیمایی اربعین از نجف تا کربلا شرکت کرد.

کافی در ۲۳ سالگی با دختر سید حسین شاهرودی ازدواج کرد.

فعالیت‌های علمی

کافی در سال ۱۳۲۱ش به دبستان رفت و از ده‌سالگی نزد پدرش میرزا احمد به تحصیل علوم دینی مشغول شد. او سپس وارد حوزه علمیه شد و در سال ۱۳۳۳ش به همراه جدش به نجف رفت^[۵] وی در نجف در مدرسه طیب زیر نظر اساتیدی چون آیت‌الله خویی، سید اسدلله مدنی، حسین راستی کاشانی و سید مرتضی فیروزآبادی به تحصیل علوم دینی پرداخت.^[۶] کافی از طرف آیت‌الله مدنی تبریزی مأمور خواندن دعای کمیل در حرم امام حسین(ع) و دعای ندبه در مدرسه طیب بود.^{[نیازمند منبع]} او مدتی پس از اقامت در نجف، به دلیل مشکلات مالی خانواده به ایران بازگشت و سه سال در قم مشغول به تحصیل شد.

کافی از امام خمینی، سید ابوالقاسم خوئی و سید محمدرضا گلپایگانی اجازه در امور حسبیه داشت.

تبلیغ

احمد کافی در ۱۳۴۳ش به تهران رفت و به تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان و نیز مراسم دعای کمیل و دعای ندبه پرداخت. او برای تبلیغ به اکثر نقاط ایران و برخی کشورها مسافرت می‌کرد و سخنرانی‌هایش با استقبال مردم مواجه می‌شد.^{[نیازمند منبع]} برخی محتوای منبرهای او را مصداق موعظه حسنه دانسته‌اند که در جان های مستعد تأثیر به سزایی داشت. اخلاص و حرف زدن به زبان مردم و توسل به امام زمان(ع) را سه عامل موفقیت کافی در منبر برشمرده‌اند. امام خمینی، آیت‌الله میلانی و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی، او را با عبارت‌های گوناگونی مورد توجه قرار داده‌اند.

او در سفرهایی که به مکه و مدینه داشت، از حریم ولایت خاندان پیامبر(ص)، به‌ویژه امام علی(ع)، در مقابل وهابیان، دفاع نمود.

آثار

از شیخ احمد کافی آثار نوشتاری بر جای نمانده است البته محتوای برخی از سخنرانی‌های او پس از درگذشتش، در قالب کتاب و لوح فشرده گردآوری و منتشر شده است که برخی از آنها عبارتند از:

• آخرالزمان به روایت معصومین(ع) از زبان کافی
• کلید نجات و ایمنی از فتنه‌های آخرالزمان
• روضه‌های مرحوم کافی
• لطیفه‌های چهارده معصوم
• نجات‌یافتگان امام زمان(ع) از زبان احمد کافی
• نغمه‌های فاطمیه آخرین سخنرانی‌های او را دربردارد.

فعالیت‌های اجتماعی

• ساخت مهدیه تهران
• ساخت درمانگاه
• کمک به نیازمندان
• ایجاد صندوق قرض‌الحسنه.

تأسیس حوزه علمیه، ساخت مسجد، مدرسه و حمام در ایلام، ساخت و بازسازی چندین حمام، مدرسه و مسجد در دیگر شهرهای استان ایلام و روستاهای اطراف از جمله خدمات وی در زمان تبعید است. وی در شهرهای مختلف، بنای ۷۲ مهدیه را با کمک اهالی پی‌ریزی کرد. او در عربستان نیز، که هر سال برای حج به آنجا می‌رفت، فعالیت داشت؛ احداث بناهای مختلف مسجد، مدرسه و چاه‌های آب از جمله این موارد است.

فعالیت‌های سیاسی

در دوره پهلوی، نام بردن از امام خمینی جرم محسوب می‌شد، اما کافی در مجامع عمومی از امام خمینی به بزرگی یاد می‌کرد. او به دلیل سخنرانی‌هایش گاهی احضار و بازداشت می‌شد. وی به مدت سه سال به ایلام تبعید شد.

درگذشت

احمد کافی چند ماه پیش از انقلاب اسلامی ایران، در ۳۰ تیر ۱۳۵۷ش، در نزدیکی مشهد در تصادف رانندگی کشته شد. برخی مرگ او را مشکوک دانسته‌ و به عوامل حکومت پهلوی نسبت می‌دادند. در پی این تردیدها در شهرهای همچون قم، اصفهان و کاشان تظاهراتی برپا شد.

مراسم تشییع کافی در مشهد با حمله مأموران حکومت پهلوی مواجه شد که به شهادت و زخمی شدن تعدادی از شرکت‌کنندگان انجامید. سید عبدالله شیرازی در حرم امام رضا(ع) بر جنازه او نماز گزارد، سپس جنازه به تهران منتقل شد تا طبق وصیت کافی در مهدیه تهران دفن شود اما مأموران امنیتی اجازه ندادند تا او را در مهدیه دفن کنند و از خانواده او خواستند تا در رسانه‌ها اعلام کنند که به‌خاطر اینکه ممکن است کسی در تشییع کشته شود جنازه را برخلاف وصیت کافی در بهشت زهرای تهران دفن می‌کنیم و هزینه مراسم ختم را صرف امور خیریه خواهیم کرد اما این درخواست با مخالفت خانواده کافی مواجه شد. از این‌رو جنازه به مشهد منتقل و در خواجه‌ربیع دفن شد.