کلیات

شاهین بَحری نوعی شاهین بزرگ و از پرندگان شکاری مقیم هر پنج قارهٔ جهان است. سطح پشتی شاهین بحری خاکستری مایل به سربی، سطح زیرین بدنش سفید با خطوط باریک سیاه و سرش سیاه‌رنگ است. بر اساس نشنال جئوگرافیک، بیشترین سرعت اندازه‌گیری‌شده شاهین بحری، ۳۸۹ کیلومتر بر ساعت (۲۴۲ مایل بر ساعت) است. این پرنده به دلیل سرعت بالای خود مشهور است و او را تبدیل به سریعترین پرنده در جهان و همچنین سریع‌ترین عضو در میان تمام جانوران می‌کند.

این شاهین جثه‌ای بزرگ و تقریباً به اندازهٔ کلاغ دارد. طول بدنش ۳۴ تا ۵۸ سانتی‌متر و طول بال‌های باز آن ۸۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر است.

جمعیت شاهین بحری در دهه‌های ۱۹۵۰، ۶۰ و ۷۰ میلادی بر اثر استفاده از ددت به‌شدت کاهش یافته و این پرنده در معرض خطر انقراض قرار گرفت. اما با توقف مصرف د.د. ت و تکثیر در اسارت، نسل این پرنده در بسیاری از مناطق احیا شد. هم‌اکنون تقریباً در تمامی شهرهای ایالات متحده حداقل یک جفت شاهین بحری حضور دارد، کشوری که جمعیت شاهین بحری آن در دههٔ ۱۹۷۰ در آستانه انقراض قرار داشت. وجود ساختمان‌های بلند و پرندگان فراوان در شهرها موجب شده تا بسیاری از شاهین‌های بحری به زندگی در محیط‌های شهری روی بیاورند.

رابطه با انسان

وجود ساختمان‌های بلند و پرندگان فراوان در شهرها موجب شده تا بسیاری از شاهین‌های بحری به زندگی در محیط‌های شهری روی بیاورند. همچنین از شاهین‌های بحری گاه در بازداری استفاده می‌شود.

در زبان فارسی کتاب‌هایی درباره این فن در دست است که به «بازنامه» معروف است. بازنامه ناصری که در دوره ناصرالدین شاه قاجار نوشته شده است از این جمله است. نگارش بازنامه‌های متعدد از روزگاران باستان تاکنون از اهمیت حرفهٔ بازداری، نقش اقتصادی آن و دلبستگی مردمان به این نوع شکار در بسیاری از ممالک خاور و باختر، به ویژه چین و هندوستان و ماوراءالنهر و ایران و بین‌النهرین و مصر و یونان، حکایت دارد. شمار بازنامه‌های فارسی و عربی که در فهرست‌ها و منابع گوناگون از آن‌ها نام برده شده و بسیاری از آنها نیز بر جا مانده‌اند، از یکصد می‌گذرد.