کلیات
اگر دستگاه ایمنی بدن به یک ماده موجود در محیط که برای بیشتر مردم هیچ مشکلی پیش نمیآورد، حساس شود و در چشم واکنش زیاد از حد نشان دهد، آلرژی چشم رخ میدهد. اگر این ماده آلرژیزا با سلولهای ایمنی در چشم تماس پیدا کنند، این سلولها با آزادسازی هیستامین و مواد دیگر باعث میشوند که رگهای چشم گشادتر شوند که حاصل آن خارش و ریزش اشک است.
از آنجا که برخی از دیگر بیماریهای چشم هم همین علائم را بهوجود میآورند، تشخیص درست، اهمیت بسیار زیادی دارد.
علائم آلرژی چشمی از قرمزی کمی آزاردهنده تا التهاب شدیدی که باعث اختلال دید میشود متغیر است. لایهی قرمزی که درون حدقهی چشم را فرش میکند به نام مخاط چشمی خوانده میشود. التهاب ناشی از آلرژی هم میتواند مخاط چشمی را درگیر کند هم میتواند قرنیه را درگیر سازد. بر این اساس انواع متفاوت آلرژی تعریف میشوند.
از سوی دیگر آلرژی چشمی هم مانند سایر انواع آلرژی میتواند فصلی یا دائمی باشد. این که آلرژی فصلی چشمی در کدام فصل رخ دهد بستگی به این دارد که فرد به گرده کدام گیاه حساس باشد. خوب است بدانیم که آلرژی چشمی فصلی شایعترین نوع آلرژی چشمی محسوب میشود.
علائم معمول آلرژی چشمی که به سبب درگیری مخاط چشم به وجود میآید عبارت است از:
خارش، سوزش، قرمزی چشم و ریزش اشک (بدون هرگونه ترشح غیرشفاف).
کسانی که آلرژی چشمی فصلی دارند، ممکن است به طور مزمن زیر چشمشان تیره باشد. ورم داشتن پلک از دیگر علائم شایع آلرژی چشمی بهشمار میآید. نور درخشان مانند زمان رانندگی در شب، کسانی را که آلرژی چشمی دارند آزار میدهد.
همانگونه که قبلاً گفتیم اگر آلرژی چشمی جزئی از بیماری تب یونجه باشد یا با آلرژیهای دیگر همراه باشد ممکن است علامتهایی مانند عطسه، آبریزش و گرفتگی بینی را در کنار خود داشته باشد.
گاهی خارش به قدری شدید است و به قدری زیاد چشم را میخارانیم که علائم را بدتر میکند و گاهی در صورت تمیز نبودن دستها، عفونت چشم هم به آلرژی اضافه میشود. التهاب مخاطی ناشی از آلرژی دائمیِ چشمی همانطور که از نامش پیداست، در طول کل سال ما را درگیر میکند.
علائم آلرژی چشمیِ دائمی با علائم آلرژی چشمیِ فصلی تفاوتی ندارد؛ فقط به طور معمول خفیفتر است.
موجودات بسیار ریز موجود در گرد و غبار (مایت)، گردهها، شورهی پوست حیوانات خانگی یا سایر مواد موجود در خانه از شایعترین مواد ایجادکنندهی آلرژی دائمی بهشمار میآیند.