کلیات
ویرجین گلکتیک یک شرکت بریتانیایی و یکی از شرکت‌های پیشتاز در صنایع گردشگری فضایی است که زیرمجموعه گروه ویرجین است.
شرکت گردشگری فضایی «ویرجین گلکتیک» متعلق به ریچارد برانسون کارآفرین بریتانیایی است.
اولین پرواز گردشگری فضایی ویرجین گلکتیک
شرکت فضایی خصوصی «ویرجین گلکتیک» پس از سال‌ها شکست، بالاخره اولین پرواز تجاری خود را در تیر ماه ۱۴۰۲ با موفقیت به پایان رساند که در آن ۱۳ محموله تحقیقاتی و سه مسافر از نیروی هوایی ایتالیا و شورای تحقیقات ملی ایتالیا به لبه فضا منتقل شدند.
در حالی مایکل ماسوچی فرمانده این پرواز و نیکولا پسیله به عنوان خلبان در هواپیمای فضایی VSS Eve حضور داشتند، مسافران فضاپیمای VSS Unity شامل والتر ویلادی، پانتالئونه کارلوچی، آنجلو لاندولفی و مربی فضانوردی کالین بنت را در ماموریت « Galactic ۰۱» به لبه فضا فرستادند.
این پرواز فضایی از پایگاه فضایی آمریکا در نیومکزیکو آغاز شد. سپس هواپیما که فضاپیما را زیر شکم خود داشت به هوا رفت و وقتی به ارتفاع ۱۳۵۰۰ متری رسید، VSS Unity را رها کرد. در آن لحظه موتور موشک هیبریدی آن روشن شد و فضاپیما را تا ارتفاع ۸۵.۱ کیلومتری از سطح زمین با حداکثر سرعت ۲.۸۸ ماخ رساند.
در آن بازه زمانی که شرایط گرانش صفر پیش آمد، یعنی زمانی که فضاپیما قبل از بازگشت به زمین در لبه فضا(مرز فضا) قرار گرفت، مسافران یک مجموعه آزمایش‌های مستقل و غیرمستقل از جمله سنجش اثرات بی‌وزنی بر عملکرد شناختی و نحوه ترکیب مواد و همچنین نظارت بر عملکرد بدن انسان با استفاده از حسگرهای ویژه انجام دادند.
با پایین آمدن فضاپیمای VSS Unity، چترهای واقع در قسمت دُم آن برای کمک به کاهش سرعت تا زمانی که فشار هوا به اندازه کافی زیاد شود که کنترل کننده‌ها دوباره عملیاتی شوند، باز شدند و ماموریت پس از گذشت یک ساعت و ۱۲ دقیقه به پایان رسید.
نحوه کار ویرجین گلتیک
روش پرتاب شرکت ویرجین گلکتیک با شرکت‌هایی مانند «اسپیس‌ایکس»(SpaceX) و «بلو اوریجین»(Blue Origin) که پرتاب موشک‌های عمودی را مانند ناسا انجام می‌دهند، متفاوت است.
ویرجین گلکتیک از یک هواپیمای حامل با دو خلبان استفاده می‌کند که از باند فرودگاه بلند می‌شوند و سپس ارتفاع زیادی می‌گیرند. هنگامی که این هواپیمای سفارشی در ارتفاع کمتر از ۱۰ مایل قرار بگیرد، هواگرد فضاپیمای متصل به خود را آزاد می‌کند که پس از آن موتور فضاپیما روشن می‌شود و به ارتفاع بالاتری می‌رود.
فضاپیمای وی‌اس‌اس یونیتی قادر است با طی کردن بیش از ۸۰.۵ کیلومتر فاصله از سطح دریا، به مرز فضا که توسط نیروی هوایی آمریکا و ناسا تعریف شده است، برسد، اما نمی‌تواند بالاتر از «خط کارمان»(Kármán line) برود که مرز فضایی تعریف شده «فدراسیون بین‌المللی هوانوردی»(FAI) در فاصله ۱۰۰ کیلومتری است.