کلبات

لیلا فیلمی ایرانی به نویسندگی و کارگردانی داریوش مهرجویی است که در سال ۱۳۷۶ منتشر شد. این دوازدهمین فیلم بلند مهرجویی است که در سال ۱۳۷۵ ساخته شد و به عنوان بهترین فیلم سال در دوره ۱۲ منتخب نویسندگان و منتقدان در سال ۱۳۷۶ قرار گرفت. این فیلم را می‌توان به نوعی تکمیل‌کننده سه‌گانه سارا و پری محسوب کرد که فیلم‌نامه آن هم‌چون دو اثر قبلی اقتباسی است و بر اساس داستانی نوشته مهناز انصاریان به نگارش درآمده است.

لیلا اولین فیلمی است که لیلا حاتمی در آن مقابل دوربین داریوش مهرجویی قرار گرفته‌است و این همکاری سال‌ها بعد با فیلم نارنجی‌پوش تکرار شد. علی مصفا پیش از این در فیلم پری با مهرجویی همکاری کرده بود و این همراهی در فیلم‌هایی چون دختر دایی گمشده و میکس تکرار شد. مدیریت فیلم‌برداری این فیلم را محمود کلاری برعهده داشت و تدوین آن با مصطفی خرقه‌پوش بود. موسیقی فیلم نیز توسط کیوان جهانشاهی و فریدون شهبازیان ساخته شد.

داستان فیلم

لیلا (لیلا حاتمی) و رضا (علی مصفا) در یک مراسم شله‌زرد پزان همدیگر را می‌بینند و چندی بعد با هم ازدواج می‌کنند. آن دو، بعد از مدتی زندگی متوجه می‌شوند که لیلا نمی‌تواند فرزندی به دنیا بیاورد. آن‌ها درمان‌های متعدد و آزمایش‌های گوناگونی را دنبال می‌کنند اما همه بدون نتیجه می‌ماند. در این میان هر چند برای رضا بچه‌دار نشدن لیلا اهمیتی ندارد، اما مادرش با وجود این احساس رضایت و خوشبختی رضا از زندگی بدون فرزند، لیلا را تحت فشارهای شدید قرار می‌دهد و از او می‌خواهد که اجازه دهد برای رضا همسری بگیرند تا فرزندی برای او بیاورد و سپس همسر دوم رضا از زندگی آن‌ها خارج شود. فشارهای مادر رضا بالاخره کارگر می‌افتد و لیلا، رضا را راضی می‌کند. بدون اطلاع خانواده لیلا ازدواج مجدد رضا با گیتی (شقایق فراهانی) انجام می‌شود. اما شب عروسی، لیلا به خانه مادرش پناه می‌برد و حاضر نمی‌شود به زندگی رضا برگردد. رضا این عمل را خلاف قول‌های قبلی لیلا می‌داند و مدتی بعد همسر دومش را طلاق داده و فرزند دختری را که از او دارد به مادرش می‌سپارد و خود تنها زندگی می‌کند. گیتی مجدداً ازدواج می‌کند و رضا هم با خواهش‌های مکرر از لیلا و خانوادهٔ او، روزی در همان مراسم شله‌زرد پزان با دخترش باران به دیدار لیلا می‌رود.