کلیات
روزنامهٔ آیندگان یک روزنامه سراسری صبح چاپ ایران بود که اولین شماره آن در تاریخ ۲۵ آذر ۱۳۴۶ و از آن تاریخ به مدت یازده سال در تهران منتشر شد. بنیانگذار این روزنامه داریوش همایون حسین آهاری، سردبیر آن مسعود بهنود و اولین سردبیر آن غلامحسین صالحیار میباشند. آیندگان در حقیقت محصول فکری داریوش همایون و تعداد دیگری از روزنامهنگاران مشتاق آن دوران برای تأسیس یک روزنامه سراسری، که در آن دوران در انحصار کیهان و اطلاعات بوده است.
تاریخچه
داریوش همایون در دیداری که با امیرعباس هویدا داشت ایده تأسیس روزنامه آیندگان را مطرح نمود ولی شاه و ساواک به داریوش همایون اعتماد نداشتند از همین رو شرکت انتشارات آیندگان به نام خانم فریده کامکار شاهرودی مجوز انتشار گرفت که بعدها به نام حسین اهری تبدیل شد. در طول دوران فعالیت آیندگان پنج نفر به عنوان سردبیر روزنامه فعالیت کردند که بعد از صالحیار، جهانگیر بهروز و کوتاه مدتی حسین مهری، چهارمین سردبیر مسعود بهنود بود که بعد پنج سال جای خود را به هوشنگ وزیری داد. این روزنامه همچنین بخش جداگانهای به نام آیندگان ادبی داشت که سردبیری جداگانه داشت. اولین سردبیر آیندگان ادبی نادر ابراهیمی بود و آخرین آن هوشنگ وزیری بود.
توقیف
در ۲۲ مرداد ۱۳۵۸ روزنامه جمهوری اسلامی در مقالهای از کشف اسناد حمایت ساواک از این روزنامه خبر داد.
اوریانا فالاچی در مصاحبه خود با امام خمینی ره به مسئله توقیف این روزنامه اشاره میکند: «چطور امکان دارد، الآن در کشور، کمونیستها و سایر اقلیتها- چه سیاسی و چه مذهبی و چه ملی- نمیتوانند آزادانه اظهار بیان بکنند و اظهار اندیشه بکنند. چه دلیلی بود که مثلًا روزنامههای مخالف مخصوصاً آیندگان، بسته بشود؟» ایشان در پاسخ به این سؤال فرمودند:
روزنامه آیندگان همان بود که با دشمنهای ما روابط داشت. توطئه بود در کار و با صهیونیستها روابط داشت. از آنها الهام میگرفت و بر ضد منافع مملکت و کشور مینوشت؛ و در تمام آن روزنامههایی که توطئهگر بودند و میخواستند رژیم سابق را دوباره برگردانند به اینجا. این روزنامهها جلوشان گرفته شد تا بفهمند به اینکه چطورند اینها و بعد از اینکه فهمیدند هر کدام که [توطئهگر] نیستند، نه، آزاد باشند. همه روزنامههایی که بودند، به اعتبار اینکه دادستان آن طوریکه فهمیدهاست اینها توطئهگر بودند و مفسد بودند و اینها الهام از شاه و از دستگاه صهیونیستها میگرفتند، از این جهت اینها را توقیف کردند موقتاً، تا اینکه رسیدگی کنند. این خلاف آزادی نیست. این جلوگیری از توطئه است که همه دنیا بودهاست که جلوی این توطئه را بگیرند.