به بهانه غیبت تک درنای سیبری؛
سوالاتی که هیچ کس پاسخی برایشان ندارد و این شاید عجیبترین پایانی باشد که قصه امید میتواند داشته باشد. امیدی که به هیچ بند بود، اما احساس نمیشد و حالا پوچ بودنش بهتر خودنمایی میکند. آنقدر پوچ و خالی که گویی تا دو سه دهه پیش، مهاجرت گروه پرشماری از این گونه به ایران را شاهد نبودیم. جلوه بی نظیری از هنر پروردگار که از دستش دادیم و اصلا خیالمان نبود و نیست.
کد خبر: ۱۲۰۹۳۱۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۹/۱۹