کلیات

دینگو یا سگ وحشی استرالیایی (نام علمی:Canis lupus dingo, Canis familiaris یا Canis familiaris dingo) گونه‌ای از سرده سگ است که تنها در استرالیا زندگی می‌کند. دینگو سگی با اندازهٔ متوسط است که بدنی سفت و مقاوم دارد و همین هم باعث چابکی و استقامت آن می‌شود. سه رنگ اصلی بدن دینگو شامل زنجبیلی روشن،  سیاه، برنزه و سفید است که بسته به شرایط [آب‌وهوا]تغییر می‌کند. در مورد منشأ تکاملی و تاریخچهٔ این گونه نظریه‌ها و اختلاف نظر‌های زیادی وجود دارد، اما یافته‌ها در سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد که این جانور ۸۳۰۰ سال پیش از میلاد مسیح وارد استرالیا شده‌است.

 این نوع سگ اهلی نیست و سالانه به افراد زیادی حمله کرده و موجب مرگ و میر قابل توجه می‌شود. بیماری هاری به وضوح در این نژاد دیده می‌شود. دینگو دارای چشم‌هایی قدرتمند است که از رنگ زرد تا قرمز متغیر است. آن‌ها دارای گوش‌هایی متحرک، مثلثی شکل و به‌طور طبیعی تیز می‌باشند. دارای پوششی پر پشت و دمی شل با طول متوسط است.

دارای پوششی صاف می‌باشد، طول، مقدار مو، نسبت به شرایط آب و هوا تغییر می‌کند. رنگ‌های پوشش جانور معمولاً زرد-زنجبیلی است، اما در رنگ‌های قهوه‌ای مایل به زرد و سفید و مشکی به شکل راه راه یافت می‌شوند. رنگ زال هم دیده شده‌است. تمامی نژاد‌های اصیل دارای موی سفید بر روی پا‌ها و نوک دم می‌باشند. قدرت درجا به بالا پریدن فوق‌العاده‌ای دارد، درصورت لزوم از دیوار‌های با ارتفاع ۲ متر به راحتی جهیده و عبور می‌کند. در درگیری با سگ‌ها فوق‌العاده سریع و چابک است.

 

تاریخچه
دینگو یک حیوان وحشی است که توسط انسان‌ها حدود ۴٫۰۰۰ سال پیش به استرالیا برده شد. براین باور است که دینگو جد تمامی نژاد‌های سگ‌ می‌باشد (حدود ۶۰۰ نژاد سگ). سگ‌ها و انسان‌ها قبل از اینکه استرالیا از خشکی جدا و توسط آب احاطه شود به آنجا مهاجرت کردند.  کاپیتان ویلیام دامفیر، کسی بود که راجع به سگ‌های وحشی در سال ۱۶۹۹ نوشت، اولین نوشته رسمی راجع به دینگو. دینگو‌ها دراصل توسط چند گروه بومی استرالیایی برای رفع مشکل غذا در مواقع ضروری نگهداری می‌شدند. دینگو دوباره وحشی شد و به حیات وحش بازگشت. انجمن تربیت سگ در استرالیا واقع در جنوب ویلز، بسیاری دینگو را پرورش و تربیت کرده‌اند. این سگ‌ها تقریباً دوباره آسان اهلی می‌شوند اگر از تولگی با انسان‌ها بزرگ شوند. در بسیار از مناطق استرالیا این نژاد هنوز به عنوان یک حیوان موذی شناخته شده و به‌طور قانونی نمی‌شود از آن به عنوان یک حیوان خانگی نگهداری کرد.  دولت فدرال این سگ را به عنوان حیوان وحشی رده‌بندی کرده‌است و نمی‌توان آن را صادر کرد بجز برای باغ وحش‌ها. دینگو‌ها در خارج از استرالیا بسیار کمیاب می‌باشند.

 

توصیف
وزن دینگو‌های نر وحشی به‌طور میانگین ۱۵٫۸ و در جنس ماده ۱۴٫۱ کیلوگرم و طول آن‌ها در جنس نر ۱۲۵ سانتی‌متر و در ماده‌ها ۱۲۲ سانتی‌متر است. ارتفاع بدن این حیوان در حدود ۵۷ سانتی‌متر است. این حیوانات معمولاً در کنار انسان‌ها و در حالت اسارت به دلیل تغذیه و مراقبت و شرایط بهتر زندگی، اندازه و وزن بیشتری پیدا می‌کنند. [۳]دینگو‌ها به ندرت دچار اضافه وزن‌ می‌شوند و دنده‌های دینگو‌های وحشی معمولاً قابل مشاهده است.

 

طول عمر
دینگو در طبیعت معمولاً بین ۳ تا ۵ سال عمر می‌کنند و در برخی موارد تا ۸ و نهایتاً ۱۰ سال عمر نیز گزارش شده‌است. آن‌ها در وضعیت اسارت ۱۴ تا ۱۶ سال عمر می‌کنند، اما یک مورد حدوداً ۲۰ ساله نیز ثبت شده‌است.

 

خلق و خو
دینگو نژادی است که تا به حال هرگز کاملاً اهلی نشده و تقریباً هرگز به عنوان یک همدم نگهداری نشده‌است. دینگو‌های آموزش ندیده برای کودکان مناسب نمی‌باشند و به آسانی رام‌ نمی‌شوند. بهترین راه برای رام کردن آن‌ها مهربانی، بردباری و استواری است. دینگو‌ها را فقط در زمانی می‌توان به عنوان حیوان خانگی نگهداری کرد که از تولگی، قبل از ۶ هفتگی آن‌ها را به منزل ببرید. در این سن کم آن‌ها را می‌توان اهلی کرد، اما از ۱۰ هفتگی به بعد آن‌ها را نباید برای نگهداری قبول کرد. اگر آن‌ها را به خوبی آموزش دهند و مواظبت کنند، دینگو می‌تواند یک حیوان خانگی خوب و متکی شود.

دینگو دارای ویژگی‌های غیرعادی می‌باشد. بهترین بالارونده درخت و بعضی اوقات کناره‌گیر، اما این ویژگی‌ها، جالب توجه‌است و همانند نزدیک‌ترین خانواده خود New Guinea Singing Dog و Finnish Spitz‌ می‌باشد. چیدمان دندان‌ها و کوتاهی آرواره وجه تمایز آن‌ها با اجدادشان‌ می‌باشد (گرگ ایرانی). همچنین مانند گرگ، دینگو ماده فقط یکبار در سال تولید مثل‌ می‌کند. بر خلاف سگ‌های دیگر دینگو برای زندگی کردن یک همدم برای خودش انتخاب می‌کند، برخی اوقات بخاطر از دست دادن شریکش از غصه خوردن بیش از حد می‌میرد. اغلب توله‌های آن‌ها در حفره درختان یافت می‌شوند، به‌طور کل از تمامی اطراف و بخاطر وجود مانع در جلوی آن محافظت می‌شوند. با این حال برخی اوقات توله‌ها شکار مار‌ها‌ می‌شوند. آن‌ها دارای غریزه بسیار قوی هستند و در گروه زندگی می‌کنند. این گروه‌ها بر حسب عادت در شب شکار می‌کنند. آن‌ها کارهایشان را بی صدا انجام می‌دهند و پاس کردن را زمانی یادمی‌گیرند که با دیگر نژاد‌های سگ در ارتباط باشند. آن‌ها با جیغ زدن و زوزه کشیدن با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. آب یک نوع مانع برای دینگو‌ها است و اکثر آن‌ها فقط در آب راه‌ می‌روند، شنا نمی‌کنند.

دینگو‌های وحشی از انسان‌ها می‌ترسند و به حیاط وحش بازمی‌گردند. برای زنده ماندن در بیابان آن‌ها خود را به ناخوشی و به دروغ خود را به مردن می‌زنند. دینگو‌ها به ندرت از خود پرخاشگری نشان می‌دهند. زمان پرورش آن‌ها بین ماه‌های خرداد و تیر رخ می‌دهد. امروزه توله‌های دینگو فقط در استرالیا موجود می‌باشند و برای صادر کردن نمی‌باشند. قیمت توله‌های دینگو از ۵۰۰$ تا ۱۰۰۰$ استرالیایی می‌باشد. مرکز پرورش دینگو در استرالیا دارای ۱۰۰ دینگو برای پرورش است.