ویزای الکترونیکی یکی از سرویسهای بسیار مشهور در زمینه e-tourism است. در واقع کشورهایی که خدمات ویزا را به صورت الکترونیکی ارائه می کنند آنرا یکی از شاخصهای پیشرفت خودر در زمینه IT و e-government می‌دانند.

 

e-visa در سطوح متفاوتی در جهان ارائه می‌شود و استانداردهایی که سطح سرویسی خاصی را مشخص کنند وجود ندارد. برخی کشورها، e-visa را درحد ارائه اطلاعات اخذ ویزا از طریق اینترنت می‌دانند و برخی دیگر کل عملیات لازم برای اخذ ویزا را به صورت الکترونیکی و از طریق اینترنت انجام می‌دهند. درحال حاضر ظاهراً تنها سه کشور روسیه، کانادا و استرالیا خدمات صدور visa به صورت کاملاً الکترونیکی را عرضه می‌کنند اما سایر کشورها نیز برای ارائه این سرویسها در تلاش هستند.

 

صدور e-visa به صورت کامل یکی از سرویسهای مورد نیاز برای e-tourism است. هنگامی که یک گردشگر سفر خود را از طریق اینترنت برنامه ریزی می‌کند، باید امکان اقدام برای اخذ ویزا را نیز از طریق اینترنت داشته باشد. بحث صدور ویزا چندان مشکل نیست چرا که به سادگی می‌توان اطلاعات مورد نیاز را به صورت فرمهای الکترونیکی از طریق اینترنت دریافت کرد و مقدمات لازم برای صدور ویزا را مهیا کرد، هزینه‌ها را نیز می‌توان از طریق کارتهای اعتباری و پرداختهای اینترنتی دریافت کرد. تنها تفاوتی که میان ویزای معمولی و ویزای الکترونیکی وجود دارد عدم امکان تطابق متقاضی ویزا با پاسپورت و سایر روشهای تشخیص هویت است لذا در مورد e-visa صحت ادعاها به عهده متقاضی ویزا است و ویزای صادر شده باید در مبدأ ورودی به گردشگر تحویل گردد. برای این منظور بایستی زیر ساختارهای لازم در مبادی ورودی نظیر فرودگاهها ایجاد شود تا دارنده ویزای الکترونیکی با ارائه یک کد یا شماره ویزا و ارائه گذرنامه ویزای خود را در ترمینال ورودی دریافت کند.

 

در نهایت الکترونیکی کردن گردشگری می‌توان یک کارت هوشمند را به توریست در ابتدای ورود تحویل داد تا در آن کلیه اطلاعات لازم از جمله ویزای الکترونیکی گردشگر وجود داشته باشد تا کلیه مراحل کاغذی حذف و گردشگر تمام عملیات مورد نیاز خود را از طریق همان کارت هوشمند به انجام رساند. به این ترتیب تعامل فیزیکی گردشگر با بخشهای سرویس‌دهنده به حداقل رسیده و تمام فرآیند ورود گردشگر الکترونیکی خواهد شد.