آب و هوای این شهر به‌طور کلی مدیترانه‌ای بوده که در فصل تابستان گرم و خشک و در زمستان معتدل و بارانی می‌باشد. به عبارت دیگر در فصل زمستان امواج هوای گرم از سوی دریا به طرف ساحل در چرخش بوده و مانع از برودت و سرمای زیاد می‌گردد. میانگین دما در تابستان بین ۲۸ تا ۳۶ درجه و بعضاً تا ۴۰ درجه سانتیگراد نیز می‌رسد. در زمستان ماه ژانویه دمای هوا به‌طور متوسط بین ۹ تا ۱۵ درجه می‌باشد؛ و از نظر هواشناسی تا اکنون برف و یخبندان در این شهر به ندرت دیده شده‌است. به‌طور متوسط رطوبت سالانه در این منطقه ۶۴٪ است. آنتالیا منطقه‌ای ساحلی می‌باشد که دارای تابستان‌های گرم و طولانی بوده و حتی نوشته اذعان شده که در زمستان در ماه‌های ژانویه و دسامبر بارندگی بسیار نادر بوده و باران‌های سیل آسا بیشتر در فصل پاییز دیده شده‌است. به‌طور متوسط در سال ۳۰۰ روز آفتابی و ۴۰ تا ۵۰ روز بارانی بوده و میانگین دمای سالیانه حدود ۱۸٫۷ درجه سانتیگراد است.

زیتون‌هایی به ارتفاع ۳ الی ۵ متر مانند سایر حوضه‌های مدیترانه یکی از پر رشدترین گونه‌های گیاهی در آنتالیا است که از ساحل دریا تا ارتفاع ۵۰۰ الی ۶۰۰ متری سطح دریا در همه جا دیده می‌شود. در ارتفاعات ۶۰۰ الی ۱۲۰۰ متر از سطح دریا درختهای چنار وحشی، صندل، توت فرنگی وحشی، درخت قطاب دیده می‌شود. در ارتفاعات ۱۲۰۰ تا ۲۱۰۰ کمربندی جنگلی از درختان سدر، صنوبر، کاج، راش و گونه‌های مختلفی از درخت عرعر وجود دارد. درختان سرو و سایر درختان مخروطی تا ارتفاع ۲۳۰۰ متری رشته کوه توروس رشد کرده و از آن بالاتر چمنزارهایی شبیه چمنزارهای آلپ با انواع گیاهانی از قبیل گاو زبان، توت فرنگی، آویشن، خشخاش، خارشتر، مریم گلی، زعفران، گل داوودی، مارچوبه و غیره پوشیده شده‌است.

منطقه آنتالیا دارای ویژگی‌های آب و هوایی معتدل با تنوع پوشش گیاهی و غنای حیات وحش است. پستاندارانی همچون گوزن، روباه، سمور، سنجاب، گوزن خالدار، بز کوهی، شغال، کفتار، گرگ، خرس و … و پرندگانی همچون کبک، دراج، بلدرچین، قمری، سیاه خروس، ابیا، پری شاهرخ، درنا و … از جمله حیواناتی هستند که قسمتی از حیات وحش آنتالیا را تشکیل می‌دهند.

در استان آنتالیا حدود ۱۱۱ رود در جریان است که همگی این رودها یا مستقیماً یا پس از پیوستن به رودهای دیگر به دریای مدیترانه می‌ریزند. از مهمترین رودها می‌توان رودهای ماناوگات (به ترکی استانبولی: Manavgat ırmağı)، آک سو (به ترکی استانبولی: Aksu)، کوپرو سویو (به ترکی استانبولی: Köprü suyu)، کارپوز چایی (به ترکی استانبولی: Karpuz çayı) و دودن چایی (به ترکی استانبولی: Düden çayı) و از معروفترین آبشار(به ترکی استانبولی: Şelale)‌ها می‌توان به آبشارهای یوکاری دودن (به ترکی استانبولی: Yukarı Düden) و آشاغی دودن (به ترکی استانبولی: Aşağı Düden)، ماناوگات (به ترکی استانبولی: Manavgat)، کورشونلو (به ترکی استانبولی: Kurşunlu)، آبشارهای اوچان سو (به ترکی استانبولی: Uçansu Şelaleleri) و ساپادره (به ترکی استانبولی: Sapadere) اشاره کرد.

سیب بزرگترین محصول کشاورزی در منطقه آنتالیا است. استان آنتالیا به لحاظ پتانسیل کشاورزی و سازگاری زیست‌محیطی با دشت آنتالیا، دارای جایگاه مهمی در کشاورزی ترکیه است. سیب عمده‌ترین محصول کشاورزی منطقه آنتالیاست. بخش‌های ساحلی و نزدیک به ساحل برای کشاورزی گلخانه ای مناسب است و همچنین می‌توان گیاهان گرمسیری مانند نارنج، موز، آواکادو را در مناطق ساحلی پرورش داد. اما در قسمت‌های دور از ساحل می‌توان انواع میوه‌های مقاوم تر مانند سیب، گلابی و به پرورش داد. خیار، پرتقال و مرکبات، علی‌الخصوص گوجه فرنگی از جمله محصولات کشاورزی در حال رشد هستند.

استان آنتالیا با تولید سالانه ۳٬۳۶۸٬۳۵۷ تن سبزیجات معادل ۱۳٫۴٪ از کل تولید کشور و با تولید ۱٬۰۱۱٬۹۱۷ تن میوه ۶٫۰۶٪ از تولید کل کشور سهم مهمی در این زمینه دارد.

بخش کشاورزی که روند موازی با توسعه سریع شهر را تجربه کرده‌است نیز در ساختار خود دستخوش تحولات عمیقی شده‌است. در حالی که در سال ۱۹۷۰، سه چهارم جمعیت کشور (۷۵٪) در بخش کشاورزی بودند، این میزان در سال ۲۰۰۰ به کمتر از نصف (۴۹٪) کاهش یافته‌است.