در مورد بنیان گذار انقلاب در ویکی تابناک بیشتر بخوانید

سایت جماران در مطلبی نسبت ذکر نشدن اسم امام خمینی در بیانیه راهپیمایی امروز اعتراض کرد و از متولیان خواست در این رابطه توضیح دهند.

با اوج گیری انقلاب اسلامی، محمدرضا پهلوی در 26 دی 1357 با دو هواپیما در حالی از ایران خارج شد که تقریباً عمده اموال و وسایل مهم خانواده سلطنتی را با خود می‌برد و به همین دلیل، اطرافیان خاندان پهلوی نیز دریافتند این سفر بی‌بازگشت است. با این حال شاه در زمان خروج از ایران، از استراحت در آسوان سخن گفت و سعی کرد شرایط را عادی جلوه دهد. پس از خروج محمدرضا شاه از ایران، انقلابیون با شدت بیشتری به مبارزه پرداختند و سقوط حکومت پهلوی شتاب بیشتری گرفت. تصاویری از فرار شاه و اتفاقاتی که پس از آن رخ داد، از جمله پایین کشیدن مجسمه‌های شاه از میادین و ساختمان‌ها را می‌بینید.

یکی از باورهای غلطی که با گذشت سال‌هایی از انقلاب ایران، عمدتاً توسط بازماندگان خاندان پهلوی مطرح شد، تعداد اندک کشته‌ها در جریان انقلاب و مماشات محمدرضا پهلوی و عناصر او در دولت و ارکان نظامی و امنیتی رژیم وقت، با معترضان بود. با این حال تصاویر و آمارها نشان می‌دهد، تعداد بسیار بالایی در جریان انقلاب 1357 کشته شدند. بر اساس آمار بنیاد شهید، تعداد کل شهدای‌ انقلاب‌ از سال‌ 1342 (که 15 خرداد آن مبدا نهضت اسلامی و آغاز کشتار وسیع مردم تلقی می شود) تا سال 1357 بالغ‌ بر 3164 تن‌ می‌گردد. البته‌ این‌ رقم‌ فقط‌ شامل‌ آنهایی‌ است‌ که‌ در بنیاد شهید پرونده‌ دارند و با توجه‌ به‌ گستره‌ جغرافیایی‌ این‌ بنیاد و نیز گذشت‌ بیش‌ از دو دهه‌ از انقلاب‌ در آن مقطع، ممکن‌ است‌ فقط‌ نام‌ تعداد‌ بسیار کمی از شهدا‌ ضبط‌ نشده‌ باشد. همچنین باید به این آمار صدها کشته متعلق به گروه‌های دیگر را نیز اشاره کرد که احتمالاً در آمار بنیاد شهید لحاظ نشده است. تصاویری از به گلوله بستن مردم در دوران اوج گیری انقلاب اسلامی تا پیروزی را می‌بینید.

پس از ورود امام خمینی در روز 12 بهمن 1357 به ایران، او طی سخنانی در بهشت زهرا وعده تشکیل دولتی انقلابی را داد. امام خمینی تاکید کرد: «من تو دهن این دولت می‌زنم، من دولت تعیین می‌کنم، من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم، من به واسطه اینکه ملت مرا قبول دارد». در شامگاه 14 بهمن طی جلسه‌ای که با حضور اعضای شورای انقلاب اسلامی در اقامتگاه آیت‌الله خمینی در دبستان علوی شماره 2 برگزار شد مهدی بازرگان به عنوان نخست وزیر دولت موقت تعیین شد. حکم نخست وزیری بازرگان در تاریخ 15 بهمن 1357 مصادف با 6 ربیع‌الاول 1399 ابلاغ شد و در تاریخ 16 بهمن 1357 در آمفی تاتر مدرسه علوی در خیابان ایران (خیابان عین الدوله سابق) به او اعطا شد. در حکم نخست وزیری بازرگان آمده بود: «بنا به پیشنهاد شورای انقلاب، بر حسب حق شرعی و حق قانونی ناشی از آرای اکثریت قاطع قریب به اتفاق ملت ایران که طی اجتماعات عظیم و تظاهرات وسیع و متعدد در سراسر ایران نسبت به رهبری جنبش ابراز شده‌است و به موجب اعتمادی که به ایمان راسخ شما به مکتب مقدس اسلام و اطلاعی که از سوابقتان در مبارزات اسلامی و ملی دارم، جنابعالی را بدون در نظر گرفتن روابط و حزبی بستگی به گروهی خاص، مأمور تشکیل دولت موقت می‌نمایم تا ترتیب اداره امور مملکت و خصوصاً انجام رفراندوم و رجوع به آرای عمومی ملت درباره تغییر نظام سیاسی کشور به جمهوری اسلامی و تشکیل مجلس مؤسسان از منتخبین مردم جهت تصویب قانون اساسی نظام جدید و انتخاب مجلس نمایندگان ملت بر طبق قانون اساسی جدید را بدهید.» آیت‌الله خمینی در مراسم اعطای حکم به بازرگان در سخنرانی خود، بازرگان را پیشنهاد شورای انقلاب خواند و به بختیار نخست‌وزیر دولت شاهنشاهی اخطار کرد تا با دولت موقت مخالفتی نکند. در روزهای بعد منتهی به انقلاب، مردم در راهپیمایی‌ها در حمایت از دولت موقت و بی‌اعتباری دولت بختیار شعار می‌دادند. مراسم اهدای حکم نخست وزیری با بازرگان و راهپیمایی‌های انقلابیون در روزهای بعد که پیوسته با شعارهایی در حمایت از دولت موقت همراه بود را در تابناک می‌بینید.

انتصاب شاپور بختیار توسط شاه به عنوان آخرین نخست وزیر دوران پهلوی، با هدف جذب بخش‌های ملی گرا بود که بختیار نیز جزو آنها محسوب می‌شود اما جبهه ملی بختیار را اخراج کرد و ملی گراها از او فاصله گرفتند. در این شرایط رژیم پهلوی برای آنکه چنین القاء کند که با روی کار آمدن دولت بختیار، شرایط سیاسی تغییر کرده، یک تظاهرات حکومتی با حضور کارمندان دولت و طرفداران رژیم به همراه عده‌ای که خود را طرفدار بختیار معرفی می‌کردند، در سوم بهمن 1357 برگزار شد؛ تظاهراتی که در خیابان‌های منتهی به میدان بهارستان تهران برگزار شد و در آن درباره عدم تخریب اموال عمومی شعار داده شد و برخلاف راهپیماهای حکومتی پیشین در دوره پهلوی، شاه از شعارها حذف شده بود. تصاویری از این تظاهرات را در تابناک می‌بینید.

امام خمینی (ره) در 13 خرداد 1386 در 86 سالگی بدرود حیات گفت. امام خمینی (ره) در سال‌های پایانی عمرشان از سرطان معده رنج می‌برد اما در نهایت به واسطه سکته قلبی متاثر از آثار بیماری، در ساعت 22:20 روز 13 خرداد 1368 بدرود حیات گفت. برای برگزاری مراسمی جهت وداع، پیکر امام خمینی در روز 15 خرداد 1368 به مصلای تهران منتقل شد، یخچال بزرگی با دیوارهای شیشه‌ای بر روی چند کانتینر به‌طوری قرار گرفت تا مردم بتوانند جسد پیچیده در کفن را که عمامه‌ای سیاه به نشانه انتساب به سادات بر روی سینه داشت را ببینند. نماز میت در ساعات اولیه روز 16 خرداد توسط آیت الله گلپایگانی خوانده شد. گزارش تاریخی اسوشتیدپرس از مراسم رحلت امام خمینی تا انتخاب رهبر انقلاب را در تابناک می‌بینید.

در سال 1362 جنگ میان ایران و عراق همچنان در نقطه اوج خود بود و تحرکات تروریست‌ها در داخل ایران نیز به پایان نرسیده بود. در این دوران طیف وسیعی از عناصر کلیدی انقلاب اسلامی ایران به طرق مختلف ترور شده بودند و ساختار سیاسی با چهره‌های دیگری تکمیل شده بود. امام خمینی در اول دی 1362 با کارگزاران نظام به مناسب میلاد حضرت رسول (ص) دیدار کردند که در این دیدار اغلب مسئولان سیاسی، نظامی و قضایی کشور حضور داشتند. اسوشتیدپرس از این دیدار تصاویری را ضبط کرده که اگرچه راش‌های پراکنده است اما ارزش تاریخی ویژه‌ای دارد. در این تصاویر شماری چهره‌های مطرح سیاسی از گذشته تاکنون از جمله آیت الله خامنه‌ای، آیت الله هاشمی، آیت الله مهدوی کنی، آیت الله جنتی، محمد غرضی، شهید صیاد شیرازی و... مشاهده می‌شوند. این تصاویر قدیمی را در تابناک تماشا می‌کنید.