کلیات
محمد مصطفی البرادعی متولد ۱۷ ژوئن، ۱۹۴۲، دیپلمات و سیاستمدار مصری، دارنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۵ است. او بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۹ مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود. او پس از برکناری محمد مرسی و تعیین عدلی منصور به ریاست جمهوری موقت مصر، به عنوان معاون رئیس‌جمهور در امور روابط بین‌الملل تعیین شد، اما در ۱۴ اوت ۲۰۱۳ به دنبال کشتار حامیان مرسی به وسیله ارتش مصر، از این سمت استعفا کرد.
زندگی خصوصی
در شهر الدقی (در حال حاضر زیر نظر استان جیزه) متولد گردیده است. پدرش مصطفی وکیل و رئیس سابق کانون وکلای مصر بوده‌است. او در سال ۱۹۶۲ با مدرک کارشناسی حقوق از دانشگاه قاهره دانش‌آموخته شد. او با «عایده الکاشف» آموزگار ورزش مدرسه بین‌المللی وین ازدواج نمود. حاصل ازدواج آنان یک پسر و دختر به نام‌های «لیلی» و «مصطفی» می‌باشد. دخترش لیلی حقوقدان و پسرش مصطفی مدیر یک ایستگاه تلویزیونی در لندن می‌باشد.
خانواده تا سال ۲۰۰۹ در لندن سکونت داشتند و بعد از سرنگونی رژیم حسنی مبارک به مصر بازگشتند.
فعالیت‌ها
محمد البرادعی در سال ۱۹۶۴ به عنوان کارمند وزارت امور خارجه در بخش اداره هیئت مشغول به کار گردید؛ و بعد از مدتی به عنوان نمایندگی هیئت دائمی مصر در سازمان ملل به ژنو و نیویورک سفر نمود. در سال ۱۹۷۴ مدرک دکترای خود را در رشته حقوق بین‌الملل از دانشگاه نیویورک دریافت کرد. در همان سال به عنوان مشاور و دستیار وزیر امور خارجه وقت مصر، اسماعیل فهمی و سپس به عنوان مسئول حقوق بین‌الملل در مؤسسه آموزش و تحقیقات سازمان ملل متحد تا سال ۱۹۸۰ مشغول بکار بوده و سپس مجدداً به مصر بازگشته و از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۷ استاد حقوق بین‌الملل در دانشگاه حقوق نیویورک مشغول به تدریس بوده‌است. او دستاورد‌های خود را حاصل تحقیقات و تجربه کاری به عنوان استاد دانشگاه و هم مقام ارشد در سازمان ملل متحد در زمینه‌های حفظ صلح و توسعه بین‌المللی، و قوانین بین‌المللی، سازمان‌های بین‌المللی، کنترل تسلیحات و استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای به صورت هزاران مقاله و کتاب تألیف نموده‌است.
او در سال ۱۹۸۵ به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پیوست. در اوایل به عنوان رایزن حقوقی آژانس و سپس در سال ۱۹۹۳ او معاون مدیر کل امور خارجی آژانس ارتقاء یافت. او در یکم سپتامبر سال ۱۹۹۷ پس از رقابت با هانس بلیکس سوئدی با کسب ۳۳ رأی از مجموع ۳۴ رأی هیئت اجرائی آژانس به مدیر کلی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی انتخاب گردید. در سپتامبر سال ۲۰۰۱ برای بار دوم و سپتامبر ۲۰۰۵ برای بار سوم انتخاب گردید.
رهبری اعتراضات ۲۰۱۳
در ژوئن ۲۰۱۳ و در سالگرد تحلیف محمد مرسی، رئیس‌جمهور مصر بعد از انقلاب ۲۰۱۲، موج جدیدی از اعتراضات در مصر علیه دولت وی شکل گرفت. با اوج‌گیری اعتراضات محمد البرادعی رهبری مخالفان دولت مرسی را بر عهده گرفت. مخالفان خواهان کناره‌گیری مرسی و برگزاری انتخابات زودهنگام بودند. نهایتاً به دنبال نطق عبدالفتاح السیسی، مرسی از ریاست جمهوری عزل شده و عدلی منصور به عنوان رئیس‌جمهور موقت سوگند یاد کرد.
معاون رئیس جمهور در امور روابط بین‌الملل
چند بعد از شایعاتی مبنی بر تعیین البرادعی به نخست وزیری دولت موقت، عدلی منصور طی حکمی حازم الببلاوی را به عنوان نخست وزیر و محمد البرادعی را به عنوان معاون رئیس‌جمهور در امور روابط بین‌الملل تعیین نمود. به دنبال شدت گرفتن اعتراضات حامیان محمد مرسی، در روز چهاردهم اوت ۲۰۱۳ و کشتار جمع زیادی از معترضان به وسیله ارتش، البرادعی از سمت معاونت امور بین‌الملل رئیس‌جمهور استعفا کرد.
برادعی و تشیع
به گفته خود برادعی، وی از نظر عقیدتی شیعه است. او دفاع‌های زیادی از شیعیان در مصر داشته‌است. همسرش آیدا (عایده) کشاف نیز ایرانی و شیعه است -گرچه در درستی این انتساب تردید هست.
وی هنگام نماز عید فطر در دانشگاه ازهر دست‌هایش را نبست که واکنش گسترده‌ای در رسانه‌های مصری همراه داشت. او در پاسخ در این باره گفته‌بود: «من در هویت سنی و در عقیده شیعه‌ام. دلیلی برای انکار عقیده‌ام نیست.».
او همچنین به هنگام شدت گرفتن موج مخالفت سلفیان افراطی علیه سفر گردشگران ایرانی به مصر با انتشار متنی در شبکه اجتماعی توییتر اعلام کرد: «چگونه است که شیعه و سنی باهم اعمال حج را می‌گزاریم، ولی در مصر ایرانیان را از زیارت برخی از خانه‌های خدا منع می‌کنیم؟ مصر کارنامه‌ای در نادیده گرفتن عقل و عدم پذیرش طرف مقابل، ندارد.».
برادعی در واکنش به حمله و قتل فجیع حسن شحاته از رهبران شیعیان مصر آن کار را جنایتی وحشیانه خوانده‌بود. او پیش از کودتا در دیدار با تحصن‌کنندگان در وزارت فرهنگ مصر با اشاره به اظهارات توهین‌آمیز برخی شرکت‌کنندگان در کنفرانس اسلامگرایان در استادیوم قاهره که تحت نظارت محمد مرسی (رئیس جمهور وقت مصر) برگزار شده‌بوده‌است گفته‌بود: هنگامی که نظام می‌نشیند و به اظهارات کسانی گوش می‌دهد که می‌گویند تظاهرکنندگان در روز سی ام کافر و مشرک هستند و صد و پنجاه میلیون شیعه نجس، همگی تأکیدی بر این موضوع است که این نظام پس از این حتی یک روز دیگر نباید استمرار یابد.