دنیای اقتصاد: «لوي اشتراوس» يک کمپاني خصوصي پوشاک است که با برند Levi’s و بيشتر به خاطر شلوارهاي جين Denim خود در جهان معروف است. به‌رغم توليد انواع لباس جين توسط اين شرکت از دهه 1870، جين‌هاي مدرن از سال 1920 به بازار وارد شدند.
اين شرکت که از سال‌هاي اوليه شاهد مالکيت کارمندان و سهامداران زيادي بوده است، اکنون به صورت خصوصي و توسط نوادگان اشتراوس اداره مي‌شود و شامل سه بخش مختلف است: دفتر مرکزي بخش آمريكايي كه در سان‌فرانسيسکو واقع شده، بخش اروپا، خاورميانه و آفريقا که مقر اصلي آن در شهر بروکسل مي‌باشد و بخش آسياي شرقي در سنگاپور.
اين شرکت زماني افتتاح شد که لوي اشترواس آلماني که از باواريا به سان فرانسيسکو و کاليفرنيا مهاجرت کرده بود، تصميم گرفت اولين شعبه غربي تجارت برادرش را در سال ۱۸۵۳ تاسيس کند و به توليد شلوارهاي لي (جين) بپردازد.
برادر لوي در نيويورک به تجارت کالا مشغول بود و او شعبه جديدي براي اين تجارت در سان فرانسيسکو احداث کرد. لوي پس از مهاجرت به آمريكا چندين سال در نيويورک مشغول فراگيري روش‌هاي تجارت بود و طي بيست سال به يکي از تاجران موفق پارچه تبديل شده بود.
يکي از مشتريان لوي اشتراوس، خياطي به نام «ژاکوب ديويس» اهل لاتويا بود. او که در نوادا زندگي مي‌کرد، از شرکت اشتراوس به‌صورت عمده پارچه خريداري مي‌کرد. در ميان مشتريانش شخصي بود که دائما جيب‌هاي شلوارهايي که ژاکوب برايش مي‌دوخت را پاره مي‌کرد.
ژاکوب به فکر راه‌حلي براي دوام بيشتر شلوارهاي اين مشتري بود، روزي به فکرش رسيد که شايد با استفاده از نوعي پرچ فلزي در نقاطي از شلوار که پاره شده يا آسيب ديده، مثل گوشه‌هاي جيب‌ها و در زير دکمه‌هاي شلوار، بتواند باعث استحکام بيشتر براي شلوار شود.
مشتريان ژاکوب خيلي سريع از اين شلوارهاي پرچ دار استقبال کردند. او نگران شد که شايد کسي اين ايده ماهرانه اش را بدزدد، بنابراين تصميم گرفت حق امتياز اين کار را به نام خود ثبت کند. اما ۶۸ دلاري که براي کارهاي اداري لازم بود را نداشت. بنابراين به عنوان شريک تجاري فورا به فکر لوي اشتراوس افتاد.
در سال ۱۸۷۲ طي نامه‌اي که به لوي اشتراوس نوشت، به او پيشنهاد کرد که حق امتياز اين کار متعلق به هر دو نفرشان باشد. لوي که يک تاجر خبره بود، با ديدن اين محصول جديد، بلافاصله پيشنهاد ژاکوب را پذيرفت. در بيستم ماه مه سال ۱۸۷۳، اين دو نفر حق امتياز اين اختراع را در آمريكا به نام خود ثبت کردند. اين تاريخ امروزه به عنوان تاريخ تولد رسمي بلوجين شناخته شده است.
لوي اشتراوس، ژاکوب را به عنوان سرپرست توليد اين شلوارهاي جديد در شرکت خود استخدام کرد. اين شرکت تا سال ۱۸۷۵ به توليدات خود ادامه داد و دو کارخانه ديگر در سان‌فرانسيسکو راه‌اندازي کرد.
پارچه‌هاي کتان براي دوخت اين شلوارها از يکي از معروف‌ترين کارخانه‌هاي پارچه‌سازي منچستر تامين مي‌شد. در مدت زماني کوتاه، تمام کارگران از اين شلوارهاي جديد استقبال کردند. قيمت يک دست لباس کار بادوام توليد شرکت لوي اشتراوس رقمي کاملا باور نکردني معادل 25/1 دلار بود.
حق امتياز اين محصول تا بيست سال منحصرا در اختيار شرکت اشتراوس بود. در سال ۱۸۹۰ اين شلوارها مدل ۵۰۱ نام گرفت که هنوز هم با اين نام در بازار به فروش مي‌رسد. با به پايان رسيدن حق انحصار اين محصول، بسياري از کارخانجات توليد پوشاک از اين محصول پرطرفدار شرکت لوي اشتراوس کپي برداري کردند.
در دوران جنگ جهاني دوم، اين شلوارها به صورت محدود و فقط به افرادي فروخته مي‌شد که در نيروهاي دفاعي جنگي فعاليت مي‌کردند. ولي پس از جنگ، اين شرکت گسترش يافت و از کمپاني کوچکي با 15 فروشنده، دو کارخانه و فروش محدود در سال 1946، طي 30 سال به سازمان بزرگي با بيش از 22 هزار فروشنده، 50 کارخانه و دفاتر متعدد در 35 کشور جهان تبديل شد.
در سال ۱۹۵۰ دانش‌آموزان دبيرستاني به عنوان اعتراض به بزرگ‌ترها که اين شلوارها را نمي‌پوشيدند و براي اينکه متفاوت به نظر برسند، شروع به پوشيدن اين شلوارها کردند. در سال ۱۹۷۰ شلوارجين بيش از هميشه طرفدار پيدا کرد.
از زماني که مردم لغت ليوايز(Levi's) را براي اين شلوارها به کار بردند، شرکت لوي اشتراوس نيز اين لغت را به عنوان علامت تجاري خود ثبت کرد. شلوار جين با تبليغات تلويزيوني و فيلم‌هاي مختلف بين نسل جوان رايج شد و حتي در سال 2007 يک گوشي تلفن همراه با همکاري ليوايز و شرکت «مود لبز» توليد گرديد.
اين شرکت که اکنون بيش از 11 هزار کارمند در سراسر جهان دارد، سالانه درآمدي بالغ بر 4 ميليارد دلار کسب مي‌کند.
